Η απάντηση είναι απλή: Ανεξάρτητα από την συντριβή του ορίου (πλαφόν) 1% επί του πληθυσμού, αφού η σημερινή αναλογία αγγίζει το 10% (πρόσφυγες στο σύνολο των κατοίκων του δήμου) η δυσμενέστερη συνέπεια είναι η ακόμη δυσανάλογη σχέση των προς φοίτηση προσφυγόπουλων με τους μαθητές των σχολείων του δήμου. Όπου η αναλογία πλέον ξεπερνά το 20% το οποίον σε απλά ελληνικά σημαίνει πως σε κάθε 100 μαθητές οι 20 είναι προσφυγόπουλα.
Σε λίγες μέρες λοιπόν θα πρέπει να βρεθούν οι αίθουσες των σχολείων όπου θα φοιτήσουν τα προσφυγόπουλα και η ανησυχία των γονέων είναι διάχυτη.
Και η ανησυχία εστιάζεται κυρίως σε δυο τομείς:
Στην προστασία της υγείας των παιδιών τους δοθέντος ότι οι συνθήκες διαβίωσης στη δομή απέχουν πόρρω να θεωρηθούν ιδανικές.
Στην ποιότητα της εκπαίδευσης των παιδιών τους σε τάξεις όπου θα υπάρχουν και μαθητές οι οποίοι καλά καλά δεν γνωρίζουν τα ελληνικά.
Στο σημείο αυτό μια επισήμανση, την οποία διασταυρώσαμε πολλαπλώς: Παρότι στις τάξεις ΔΙΕΠ (στις πρώτες δυο χρονιές, πριν τα προσφυγόπουλα ενταχθούν σε κανονικές τάξεις υποδοχής) διδάσκεται η ελληνική γλώσσα, κατά κοινή εκτίμηση δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εκμάθησή της από τα προσφυγάκια. Είναι μια διάθεση που εκπηγάζει από τη νοοτροπία -και επιθυμία- των ίδιων των προσφύγων γονέων ότι δεν είναι η Ελλάδα ο τόπος όπου θα ριζώσουν.
Προ δυο μηνών καταγράψαμε επακριβώς τον αριθμό των προσφυγόπουλων σε ΔΙΕΠ και τάξεις υποδοχής.
Τώρα λοιπόν είναι η κρίσιμη ώρα: Όπου οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να ορίσουν τα σχολεία όπου θα φοιτήσουν τα προσφυγόπουλα.
Ο Δήμαρχος Παιονίας δέκτης της ανησυχίας των γονέων είχε συναντηθεί προ εβδομάδων με τος διευθυντές των πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας για την διερεύνηση των προσφορότερων επιλογών. Οι διευθυντές όμως άλλαξαν και επίκειται νέα συνάντηση του κ. Σιωνίδη.
«Το θέμα είναι πως όποια λύση κι αν βρούμε δεν θα είναι η καλύτερη κι αυτή που θα ικανοποιεί όλους τους δημότες μας. Η πηγή του προβλήματος είναι η διόγκωση πέρα από κάθε μέτρο του αριθμού των προσφύγων στο δήμο μας. Ο δημότης της Γοργόπης, της Αξιούπολης, του Πολυκάστρου, της Πλατανιάς, της Γουμένισσας δεν αντιλαμβάνεται γιατί το παιδί του πρέπει να μαθαίνει γράμματα σε μια υποβαθμισμένη τάξη μαζί με παιδιά που δεν γνωρίζουν ούτε καν τη γλώσσα και παραδίπλα μας, στα Γιαννιτσά π.χ. ή και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας μας, το πρόβλημα αυτό να μην τους αγγίζει καν.
Πολίτες της ίδιας χώρας είμαστε, πληρώνουμε φόρους, έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις, γιατί να απολαμβάνουμε οι δημότες της Παιονίας μειωμένα τα δικαιώματά μας; Υπάρχει ένα εθνικό, ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα με τους μετανάστες. Το κατανοούμε και είμαστε πρόθυμοι, διότι αυτό επιβάλλει ο πολιτισμός μας, να συμμετάσχουμε κατά το μέτρο που μας αναλογεί στην αντιμετώπισή του. Γιατί όμως μόνο εμείς;
Διότι όσα βάρη δεν δέχονται ή δεν επιβάλλονται σε άλλες περιοχές, μεταφέρονται και επιβάλλονται στην Παιονία. Κι αυτό είναι και άδικο και εξοργιστικό. Και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι η πηγή του προβλήματος. Επιτέλους αξιώνουμε από την Πολιτεία να μας αντιμετωπίσει χωρίς δυο μέτρα και δυο σταθμά. Υποσχέθηκαν κατάργηση της δομής στη Νέα Καβάλα κι αντί κατάργησης αυξάνουν συνεχώς τον αριθμό των προσφύγων.
Τι περιμένουν για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς εμάς; Να εκραγούμε και να βγούμε στους δρόμους; Εκεί μας σπρώχνουν;
Να γνωρίζουν λοιπόν πως αν δεν αλλάξει αυτό το απαράδεκτο καθεστώς, θα γίνει κι αυτό.»
Σαφέστερη θέση δε θα μπορούσε να υπάρξει. Η υπερδιόγκωση του αριθμού των προσφύγων είναι η πηγή του προβλήματος. Το λένε όλοι. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι κυβερνώντες, Πότε λοιπόν θα αλλάξουν ρότα;