Γράφει

Ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός συγγραφέας

"Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα/ ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός/ ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας/ ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος/ ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο/ ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο…», γράφει ο βραβευμένος με νομπέλ λογοτεχνίας Ζοσέ Σαμαράγκου.

Σάμπως δεν βαδίζουμε προς την κατεύθυνση αυτή; Σάμπως δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί η ενημέρωση και μέσω αυτής η αλήθεια; Σάμπως δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί η γη και μέσω αυτής η παραγωγή; Μήπως δεν έγιναν ξένα τα ελληνικά αεροδρόμια και τα λιμάνια; Ή μήπως δεν σχετίζεται η ελευθερία του καθενός με την οικονομική δυνατότητα; Από τα λίγα που απομένουν να ιδιωτικοποιηθούν είναι το νερό, που κι αυτό κινδυνεύει τώρα!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Πάνω από οποιαδήποτε ιδεολογία και φιλοσοφία υπάρχει η αγάπη για την πατρίδα. Κάθε φορά που καίγεται ένα κομμάτι ελληνικού δάσους, καίγεται ένα κομμάτι μας. Και μαζί με τα σπίτια που καίγονται, καίγονται και τα όνειρα των Ελλήνων.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Πολιτισμός που δεν ακυρώνει την βαρβαρότητα αλλά την επικυρώνει, δεν είναι πολιτισμός. Η σύγχρονη ιστορία δείχνει πως όσο τεχνολογικά προηγμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος γίνεται. Ο ιμπεριαλισμός,  η αποικιοκρατία, ο ναζισμός και ο φασισμός είναι δεν είναι φαινόμενα των Ζουλού της Αφρικής ή των Ινδιάνων της Αμερικής, αλλά της πολιτισμένης Ευρώπης.  

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός συγγραφέας.

Αν σε κάτι ξεχώριζε διαχρονικά η Αριστερά ήταν το πολιτικό της ήθος. Ήταν οι πνευματικοί  της άνθρωποι. Στις μέρες μας λείπει αυτή η Αριστερά. Λείπει η Αριστερά του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Αναγνωστάκη, του Βάρναλη, του Λουντέμη, του Θεοδωράκη, του Καστοριάδη...

Γραφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός - συγγραφέας

Δηλώνω «εθνικόφρων». Γνωρίζω ότι η λέξη έθνος σχετίζεται με το έθος  από όπου και το εθιμικό δίκαιο. Γνωρίζω ικανοποιητικά την ιστορία, τον πολιτισμό, την εθνική μας γλώσσα, και γενικά τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έθνος μας.

Δηλώνω πατριώτης. Γνωρίζω τι θα πει πατρίδα, όπως  και το χρέος μου γι’ αυτήν, σύμφωνα με το αρχαίο ρητό του Πλάτωνα: " Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον ἐστιν η Πατρὶς...».

Η πολιτική και η προσωπική παιδεία είναι δύο πράγματα διαφορετικά. Πουθενά το προσωπικό και το συλλογικό επίπεδο ενός πολιτικού ή κοινωνικού χώρου δεν συμπίπτουν απόλυτα. Αλλιώς δεν θα είχαμε χαρισματικούς και ξεχωριστούς ανθρώπους. Δεν θα υπήρχαν ηγέτες, που θα μπορούσαν να ηγηθούν καταστάσεων και παρατάξεων. Ο Τσίπρας αναμφισβήτητα υπήρξε μια τέτοια μορφή ,που έσπασε τα κομματικά δεσμά του 3% και οδήγησε την Αριστερά σε ποσοστά κυβερνητικά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Σε μια βδομάδα έχουμε ξανά εκλογές. Τα τοπικά επιτελεία των κομμάτων δουλεύουν πυρετωδώς με πολλές και διαφορετικές ταχύτητες. Ο προεκλογικός αγώνας για ένα καλύτερο αποτέλεσμα αφορά όλους ανεξαιρέτως, μα περισσότερο εκείνους για τους οποίους «παίζεται» η βουλευτική έδρα τους.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός  συγγραφέας.

Οποιαδήποτε  ευρωπαϊκή  χώρα, αν είχε τον Ιπποκράτη, όχι μόνο θα του αφιέρωνε  πανεπιστημιακό νοσοκομείο, στη γενέτειρά του, αλλά θα μετέτρεπε όλη την πόλη σε μια πανεπιστημιούπολη, με τα πιο καλά ιατρικά μυαλά. Εμείς όχι μόνο δεν έχουμε στην Κω πρότυπο Ιατρικό Πανεπιστήμιο, που να απευθύνεται σε φοιτητές όλου του κόσμου, με τους καλύτερους καθηγητές, άλλα ούτε κι ένα λειτουργικό ασθενοφόρο, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν οι πολίτες στις καρότσες των αγροτικών  αυτοκινήτων, προτού προλάβουν να φτάσουν στο νοσοκομείο της πόλης!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Από ετυμολογικής πλευράς η «λέξη» κλάσμα» παραπέμπει στο ρήμα κλάω-ώ και σημαίνει κομματιάζω, χωρίζω σε μέρη. Ο Λέων Τολστόι, γνωστός Ρώσος συγγραφέας για τα μυθιστορήματά του «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Άννα Καρένινα» λέει: «Ο άνθρωπος  είναι ένα κλάσμα με  αριθμητή  τον πραγματικό του εαυτό και παρονομαστή την  ιδέα που έχει για τον εαυτό του.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός συγγραφέας

Μια τουρκική παροιμία λέει ότι, ενώ τα δέντρα  συρρικνώνονταν στο δάσος, συνέχιζαν να ψηφίζουν το τσεκούρι, γιατί τα έπεισε ότι η λαβή του ήταν από ξύλο. Ότι είναι  ένα  από εκείνα.  Κάπως έτσι  είναι και τα πολιτικά  πράγματα στην Ελλάδα, αναφορικά με τη σχέση πολιτικού και λαού.