Τα πάντα στη Φύση είναι ροή: Η ζωή,  η εποχή, ο χρόνος. Το μάτι σαν βουρκώνει, θολώνει, το νερό που δεν ρέει, λιμνάζει, ο βυθός που δεν ανασαίνει, πεθαίνει. Τελειώνει και ό,τι δεν αλλάζει. Το ζητούμενο στην πολιτική δεν είναι πώς να ερμηνεύουμε τον κόσμο μας, αλλά κυρίως πώς να τον αλλάζουμε. Πώς να μπολιάζουμε τη ζωή με όνειρα, ελπίδα και αισιοδοξία. Η φιλοπατρία χωρίς τη θυσία είναι έννοια μισή, λειψή και η δημοκρατία χωρίς τη δικαιοσύνη. Η ιδεολογία έχει αξία όταν μετουσιώνεται σε αγαθό, ωφέλιμο για τον λαό.

Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου στον Σύριζα ξεπέρασε και την πιο αισιόδοξη προσδοκία.  Η αθρόα προσέλευση νέων μελών ενίσχυσε το κόμμα σημαντικά. Έγινε ποτάμι που δεν γυρίζει  πίσω. Η ελπίδα που γκρεμοτσακίστηκε στα τάρταρα της απαισιοδοξίας, μετά την εκλογική ήττα του Σύριζα,  επέστρεψε και αναπτέρωσε την ψυχολογία  της αριστεράς, τουλάχιστον για την ώρα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός συγγραφέας

Η έννοια της λέξης «ανεξαρτησία» έγινε γνωστή στην ελληνική Ιστορία, κυρίως μετά την απελευθέρωσή της χώρας μας από τον τουρκικό ζυγό. Ύστερα δηλαδή από 1.200 χρόνια σκλαβιάς, 500 στη ρωμαιοκρατία, 300 στη φραγκοκρατία και 400 στην τουρκοκρατία. Όταν όμως γίναμε μέλος της ΕΟΚ  και του ΝΑΤΟ χάσαμε ένα μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας, καθώς οι αποφάσεις των δύο ανωτέρων Οργάνων απαιτούν ομοφωνία, γεγονός που έχει περιστείλει την ελευθερία της πατρίδας μας, ως προς την άσκηση μιας ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής.

Γράφει

Ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός συγγραφέας

"Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα/ ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός/ ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας/ ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος/ ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο/ ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο…», γράφει ο βραβευμένος με νομπέλ λογοτεχνίας Ζοσέ Σαμαράγκου.

Σάμπως δεν βαδίζουμε προς την κατεύθυνση αυτή; Σάμπως δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί η ενημέρωση και μέσω αυτής η αλήθεια; Σάμπως δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί η γη και μέσω αυτής η παραγωγή; Μήπως δεν έγιναν ξένα τα ελληνικά αεροδρόμια και τα λιμάνια; Ή μήπως δεν σχετίζεται η ελευθερία του καθενός με την οικονομική δυνατότητα; Από τα λίγα που απομένουν να ιδιωτικοποιηθούν είναι το νερό, που κι αυτό κινδυνεύει τώρα!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Πάνω από οποιαδήποτε ιδεολογία και φιλοσοφία υπάρχει η αγάπη για την πατρίδα. Κάθε φορά που καίγεται ένα κομμάτι ελληνικού δάσους, καίγεται ένα κομμάτι μας. Και μαζί με τα σπίτια που καίγονται, καίγονται και τα όνειρα των Ελλήνων.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Πολιτισμός που δεν ακυρώνει την βαρβαρότητα αλλά την επικυρώνει, δεν είναι πολιτισμός. Η σύγχρονη ιστορία δείχνει πως όσο τεχνολογικά προηγμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος γίνεται. Ο ιμπεριαλισμός,  η αποικιοκρατία, ο ναζισμός και ο φασισμός είναι δεν είναι φαινόμενα των Ζουλού της Αφρικής ή των Ινδιάνων της Αμερικής, αλλά της πολιτισμένης Ευρώπης.  

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός συγγραφέας.

Αν σε κάτι ξεχώριζε διαχρονικά η Αριστερά ήταν το πολιτικό της ήθος. Ήταν οι πνευματικοί  της άνθρωποι. Στις μέρες μας λείπει αυτή η Αριστερά. Λείπει η Αριστερά του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Αναγνωστάκη, του Βάρναλη, του Λουντέμη, του Θεοδωράκη, του Καστοριάδη...

Γραφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός - συγγραφέας

Δηλώνω «εθνικόφρων». Γνωρίζω ότι η λέξη έθνος σχετίζεται με το έθος  από όπου και το εθιμικό δίκαιο. Γνωρίζω ικανοποιητικά την ιστορία, τον πολιτισμό, την εθνική μας γλώσσα, και γενικά τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έθνος μας.

Δηλώνω πατριώτης. Γνωρίζω τι θα πει πατρίδα, όπως  και το χρέος μου γι’ αυτήν, σύμφωνα με το αρχαίο ρητό του Πλάτωνα: " Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον ἐστιν η Πατρὶς...».

Η πολιτική και η προσωπική παιδεία είναι δύο πράγματα διαφορετικά. Πουθενά το προσωπικό και το συλλογικό επίπεδο ενός πολιτικού ή κοινωνικού χώρου δεν συμπίπτουν απόλυτα. Αλλιώς δεν θα είχαμε χαρισματικούς και ξεχωριστούς ανθρώπους. Δεν θα υπήρχαν ηγέτες, που θα μπορούσαν να ηγηθούν καταστάσεων και παρατάξεων. Ο Τσίπρας αναμφισβήτητα υπήρξε μια τέτοια μορφή ,που έσπασε τα κομματικά δεσμά του 3% και οδήγησε την Αριστερά σε ποσοστά κυβερνητικά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Σε μια βδομάδα έχουμε ξανά εκλογές. Τα τοπικά επιτελεία των κομμάτων δουλεύουν πυρετωδώς με πολλές και διαφορετικές ταχύτητες. Ο προεκλογικός αγώνας για ένα καλύτερο αποτέλεσμα αφορά όλους ανεξαιρέτως, μα περισσότερο εκείνους για τους οποίους «παίζεται» η βουλευτική έδρα τους.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός  συγγραφέας.

Οποιαδήποτε  ευρωπαϊκή  χώρα, αν είχε τον Ιπποκράτη, όχι μόνο θα του αφιέρωνε  πανεπιστημιακό νοσοκομείο, στη γενέτειρά του, αλλά θα μετέτρεπε όλη την πόλη σε μια πανεπιστημιούπολη, με τα πιο καλά ιατρικά μυαλά. Εμείς όχι μόνο δεν έχουμε στην Κω πρότυπο Ιατρικό Πανεπιστήμιο, που να απευθύνεται σε φοιτητές όλου του κόσμου, με τους καλύτερους καθηγητές, άλλα ούτε κι ένα λειτουργικό ασθενοφόρο, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν οι πολίτες στις καρότσες των αγροτικών  αυτοκινήτων, προτού προλάβουν να φτάσουν στο νοσοκομείο της πόλης!