Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 12:51:26 πμ
Τερζενίδης Κώστας

Τερζενίδης Κώστας

Σάββατο, 05 Δεκεμβρίου 2020 20:18

Αχ, αυτή η σουρωτή!

Του Κώστα Τερζενίδη.

Έπεσα τυχαία πάνω στη φωτογραφία της δεκαετίας του ’80, βγαλμένη στο καφενείο του πατέρα μου (που το φρόντιζε -βεβαίως- η αεικίνητη μάνα μου) στην πλατεία του Δροσάτου, όπου σήμερα στεγάζεται ο φούρνος του χωριού.

Κυριακή, 08 Νοεμβρίου 2020 12:53

Σε ασπρόμαυρο φόντο

Νοέμβριος 2020, καραντίνα Νο2 (και) στο Κιλκίς. Συναισθήματα σε ασπρόμαυρο φόντο, με τον ήλιο αντίκρυ και τη σκιά να μεγαλώνει, όπως τα αδιέξοδα μιας κουρασμένης κοινωνίας.

Κυριακή, 05 Απριλίου 2020 18:34

Πλιθιά ονείρων (κατά του κορονοϊού!)

Όταν πριν από δυο χρόνια φωτογράφιζα τον τοίχο του παλιού σπιτιού της Γουμένισσας, μου ήταν αδύνατο να βάλω σε τάξη τα συναισθήματά μου. Αλλού εστίαζε η φωτογραφική μηχανή κι αλλού το μυαλό μου. Άλλαξα φακό, αλλά κι αυτός της σταθερής εστίασης δεν μπορούσε να βοηθήσει. Τ’ άλματα της ψηφιακής τεχνολογίας δεν μπορούσαν να εγκλωβίσουν σκέψεις και συναισθήματα. Η ψυχή μου ήταν αλλού!

Γράφει ο Κώστας Τερζενίδης.

Σε μια τόσο τεραστίων διαστάσεων κρίση που περνά η ανθρωπότητα, με τη λαίλαπα του κορονοϊού, το πρώτο που οφείλουμε να διαφυλάξουμε είναι η κοινωνική μας συνοχή.

Γράφει ο Κώστας Τερζενίδης.

Σε μια τόσο τεραστίων διαστάσεων κρίση που περνά η ανθρωπότητα, με τη λαίλαπα του κορονοϊού, το πρώτο που οφείλουμε να διαφυλάξουμε είναι η κοινωνική μας συνοχή.

Τετάρτη, 15 Ιανουαρίου 2020 21:57

Ο Γιάννης της Αξιούπολης

Του Κώστα Τερζενίδη.

Πρωτογνώρισα τον Γιάννη Πολυχρονίδη ως υποψήφιο δήμαρχο Αξιούπολης το 1990. Ήταν τα σκληρά χρόνια της κομματοκρατίας και των χρισμάτων κι εγώ, νέος δημοσιογράφος τότε στη Θεσσαλονίκη, προσπαθούσα να καταλάβω το θράσος και την τόλμη ενός νεοφερμένου στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, που δήλωνε ανεξάρτητος. Επιχειρούσα να μάθω για τον άνθρωπο Πολυχρονίδη κι αυτός μου σύστηνε την όμορφη Αξιούπολη.

Κυριακή, 01 Δεκεμβρίου 2019 22:05

Δίψα για λίγη συνεννόηση

Του Κώστα Τερζενίδη.

 

Για νάμαι ειλικρινής, το χάρηκα διπλά που είδα δίπλα δίπλα τον πρώην και νυν δήμαρχο Κιλκίς στην εκδήλωση παραλαβής νέων μηχανημάτων του δήμου Κιλκίς.
Χάρηκα πρώτον, γιατί ο νυν δήμαρχος, Δημήτρης Κυριακίδης, προσκάλεσε τον πρώην δήμαρχο στην εκδήλωση παραλαβής, αναγνωρίζοντας πως πρόκειται για ένα έργο της προηγούμενης δημοτικής αρχής, κι αξίζει να τιμηθεί γι’ αυτό.
Χάρηκα δεύτερον, γιατί ο πρώην δήμαρχος, Δημήτρης Σισμανίδης, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση και βρέθηκε δίπλα στο νέο δήμαρχο του Κιλκίς.

Γράφει ο Κώστας Τερζενίδης.

Ο Τομ και Τζέρι σε νέες περιπέτειες. Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία που σημείωσε η ταινία «Ο Τζέρι του Νοσοκομείου Κιλκίς» η εταιρεία παραγωγής, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (γνωστή και ως ΠΟΕΔΗΝ), ερμηνεύοντας και το ρόλο του γάτου Τομ, με τη συγχρηματοδότηση του Συλλόγου Εργαζομένων του ευαγούς ιδρύματος, αποφάσισε να προχωρήσει τα γυρίσματα της νέας ταινίας.

Του Κώστα Τερζενίδη.

 

Χρόνια τώρα ακούμε τα περί έλλειψης ισχυρών ηγετικών μορφών στην Ευρώπη, αλλά και στη δύσμοιρη Ελλάδα, πως το επίπεδο των πολιτικών μας έχει πέσει στα χαμηλά, underground που θα έλεγε κι ένας σοβαρός πολιτικός αναλυτής, πως στο νομό Κιλκίς στερούμαστε πολιτικών προσωπικοτήτων…
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, ας μην έχουμε αυταπάτες -ηθελημένες ή μη- ας τολμήσουμε μια αυτονόητη παραδοχή για τους πολιτικούς μας εκπροσώπους: Εικόνα μας είναι και τους μοιάζουμε! Αν δεν βρίσκετε ανάμεσα στους εκπροσώπους μας, πολιτικούς με υψηλά ιδανικά και οράματα, τότε αναζητήστε τα ελλείμματα και την πολιτική φτώχεια στην ίδια την κοινωνία. Καθρέπτης μας είναι όσοι μας εκπροσωπούν.

Τετάρτη, 12 Δεκεμβρίου 2018 20:02

Αναζητώντας έναν νοικοκύρη για δήμαρχο!

Του Κώστα Τερζενίδη.

 

Ηταν εξαιρετικό το άρθρο του γιατρού και συνεργάτη μας, Αναστάσιου Ναούμη, για τα κριτήρια επιλογής στις εκλογές. Τόσο, που στο τέλος της ανάγνωσης σκέφτηκα, «να ένας καλός Πολίτης, που θα μπορούσε να είναι κι ένας εξαιρετικός Δήμαρχος»!
Τριάντα χρόνια τώρα που γνωρίζω το φίλο και παιδίατρο Τάσο, που… μεγάλωσε τα δυο μου παιδιά, ξέρω πως είναι ένας αθεράπευτα «νοικοκύρης» γιατρός, προσηλωμένος στην επιστήμη του και στην προσφορά στον άνθρωπο.
Μην παρεξηγείτε το «νοικοκύρης». Είναι ό,τι πιο σημαντικό για την κοινωνία μας. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση στους «νοικοκυραίους». Είτε είναι επιστήμονες, είτε επαγγελματίες, είτε αγρότες, είτε υπάλληλοι, είτε…
Στη μικρή κοινωνία που μεγάλωσα, στο Δροσάτο, ξέραμε όλοι ποιοι είναι οι νοικοκυραίοι του χωριού, αυτούς που μπορούσες να τους εμπιστευθείς, και στη δουλειά και στο λόγο τους. Ο νοικοκύρης στέκει με αξιοπρέπεια στην κοινωνία, ιδρώνει και παθιάζεται γι’ αυτό που κάνει και το κάνει σωστά, από την αρχή μέχρι το τέλος, ο λόγος του έχει αξιοπιστία, γι’ αυτό και ξέρει να εκτιμά αυτές τις αξίες και στους άλλους: την εργασία, τον καθαρό λόγο, την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα.
Ήθελα να τους ξεχωρίζω τους νοικοκυραίους του χωριού και να τους σέβομαι. Κι ευτυχώς, στις πρώτες γενιές των προσφύγων που μας μεγάλωσαν, είχαμε πολλούς νοικοκυραίους. Αγράμματους, μα τόσο σοφούς. Ανθρώπους που δεν ήξεραν να βάζουν υπογραφή, αλλά ήταν στέρεο θεμέλιο για την κοινωνία.
Ευτύχησα να μεγαλώσω σε ένα χωριό, όπου οι ΙΔΙΟΙ οι κάτοικοι –πρόσφυγες της φτώχειας και των πολέμων- έχτισαν το σχολείο, την εκκλησία, κουβάλαγαν με τα βόδια τις πέτρες για το πολιτιστικό τους κέντρο, το κέντρο υγείας, το αστυνομικό μέγαρο, έσκαψαν το γήπεδο για τη νεολαία τους! Και στο τέλος της αυτόνομης παρουσίας της Κοινότητας Δροσάτου μπόρεσαν, με το όραμα του αείμνηστου Θεόφιλου Περτσινίδη, να δημιουργήσουν ένα ανοιχτό Θέατρο Δάσους, δυο Μουσεία (Λίμνης και Βυζαντινής Αγιογραφίας), ένα Κοινοτικό Ξενοδοχείο…, πριν έρθει ο «Καλλικράτης» και τα ισοπεδώσει.
Προσθέτοντας στο άρθρο του αγαπητού Τάσου, για τα κριτήρια επιλογής στις εκλογές, θέλω να αναζητήσω «νοικοκυραίους» για να διαχειριστούν τα τοπικά μας πράγματα. Ναι, ίσως να φαντάζει φτωχό το κριτήριό μου, απολίτικο και διόλου οραματικό.
Εχει δίκιο ο αγαπητός Τάσος, όταν επισημαίνει, «ποιος μπορεί να ισχυρισθεί με πειστικότητα, ότι μπορεί να λύσει τα προβλήματα μερικών χιλιάδων κατοίκων, όταν δεν είναι ικανός να λύσει πρώτα τα δικά του; Ποιος θα πείσει τους πολίτες ότι δεν θα απλώσει το χέρι στο ταμείο εάν δεν έχει πρώτα επιλύσει τα οικονομικά του αδιέξοδα;»
Δεν μπορεί να μην έχεις δουλέψει στη ζωή σου ή να τα έχεις κάνει μαντάρα στην επαγγελματική σου διαδρομή και να μου λες πως έχεις όραμα και δυνατότητες να αλλάξεις τον τόπο. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεσαι σαν… λαμόγιο, να χρωστάς στους πάντες και να υπόσχεσαι έντιμη διαχείριση των χρημάτων των δημοτών. Δεν μπορεί, γιατί το λαμόγιο δεν θα βάλει το δάχτυλο στο μέλι, αλλά και τα δυο του χέρια. Και μετά οι δημότες θα δηλώνουν την έκπληξη και την αγανάκτησή τους, γι’ αυτό που οι ίδιοι ψήφισαν!
Γι’ αυτό κι εγώ ψάχνω νοικοκυραίους για τα δημόσια πράγματα, για να πάει μπροστά ο τόπος. Γιατί ξέρουν τι θέλουν, θα μοχθήσουν για να το κάνουν πράξη. Μπορούν και ξεχωρίζουν την ουσία των πραγμάτων και δεν σκορπούν αερολογίες, κούφια λόγια και ανέξοδες υποσχέσεις. Γιατί είναι έντιμοι στο λόγο και στις πράξεις τους. Γιατί έχουν μάθει να βάζουν θεμέλια γερά και να πάνε τα πράγματα εμπρός, να οργανώνουν τη σκέψη και την πράξη τους, να βλέπουν μακριά. Γιατί έχουν ήθος και αξιοπρέπεια. Όλα αυτά συγκροτούν ένα πραγματικό ΟΡΑΜΑ για την μικρή μας κοινωνία. Γιατί ο νοικοκύρης δεν μπορεί παρά να είναι ένας πραγματικά προοδευτικός οραματιστής!
Κι εσύ, μοναδικέ μου ψηφοφόρε, τι επιλέγεις, τι αποφασίζεις, τι ζητάς κι αναζητάς από όλους αυτούς που υπόσχονται να σε σώσουν; Τι επέλεξες χθες; Τι θα επιλέξεις αύριο;
«Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα/ μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι/ εσύ κοιτάς τ’ αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου, μάνα μου Ελλάς/ το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς», κατά πως θάλεγε ο Νίκος Γκάτσος.
Γιατί δεν είμαι αισιόδοξος;