Τον Στέλιο Καζαντζίδη τον διέκρινε κάτι το εξαιρετικά διαφορετικό από τους άλλους τραγουδιστές. Τραγουδούσε λαϊκά τραγούδια, ποντιακά, Δημοτικά και Τούρκικα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τον διέκρινε η μελωδία της φωνής του.
Όταν η υγεία του Στέλιου Καζαντζίδη χειροτέρευσε βρισκόμουν στην Τουρκία και συγκεκριμένα στον Πόντο (Αύγουστο 2001) και καθημερινά προσπαθούσα να ενημερωθώ για την πορεία της υγείας του. Μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα ήρθε το μοιραίο το Σεπτέμβριο του 2001, ανήμερα του Σταυρού..
Με τη σύζυγό μου παρευρεθήκαμε στην κηδεία του στην Ελευσίνα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία συνοδεύσαμε με χιλιάδες λαού το Στέλιο Καζαντζίδη στην τελευταία κατοικία του στο νεκροταφείο της πόλης, όπου ετάφη δίπλα στον τάφο της μάνας του Γεσθημανής, που τόσο πολύ αγάπησε. Η Ελλάδα θρηνούσε το “αηδόνι” τον κορυφαίο έλληνα τραγουδιστή. Πολύς κόσμος δεν έφευγε μετά την ταφή και παρέμεινε μέχρι τις 11 το βράδυ.
Έγραψα και άλλες φορές για τον Στέλιο Καζαντζίδη στον ημερήσιο τύπο. Όσες φορές και αν έγραψα για τον μεγάλο αυτό λαϊκό τραγουδιστή, θέλω να ξαναγράψω.
Η φωνή του Στέλιου ήταν το καταφύγιο μέσα στον οποίο έβρισκαν το σπίτι τους, τον πατέρα τους, τη μάνα τους, τα παιδιά τους, τους φίλους και τα αδέλφια τους.
Όταν βρεθήκαμε σε κοινή συνέντευξη με τη Βάσω γυναίκα του Στέλιου Καζαντζίδη μου αφηγήθηκε : Ο Στέλιος αυτά που τραγουδούσε τα πίστευε. Τραγουδούσε με τα πνευμόνια του και τη φωνή του.
Τρεις-Τέσσερις ώρες τραγουδούσε ψαρεύοντας στον Άγιο Κωνσταντίνο μαζί μου μέσα στη βάρκα, τον άκουγε με απέραντο θαυμασμό. Έσκιζε τα κύματα με τη φωνή του και έλεγε “Τραγουδώ πρώτα για μένα για τον εαυτό μου”
Σε συνάντηση που είχα στην Αθήνα με τον Μίμη Παπαϊωάννου τον παλιό μεγάλο διεθνή ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ μου είπε ότι ακολούθησε τον Στέλιο Καζαντζίδη στη Γερμανία και ήθελε να τραγουδήσει μαζί του, να κάνει σταδιοδρομία τραγουδιστή. Πάντα είχε την επιθυμία να βρίσκεται μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Όταν επέστρεψαν από τη Γερμανία μετά από αξιολόγηση του Στέλιου είπε στον Μίμη Παπαιωάννου.
“Άφησε το τραγούδι και πήγαινε να παίξεις μπάλα με την ΑΕΚ στα γήπεδα”
Σε κάποια στιγμή της συνομιλίας μου με τον Μίμη Παπαιωάννου μου είπε:” Αν άκουγες από κοντά τη φωνή του Στέλιου θα θαύμαζες το μεγαλείο του μεγάλου αυτού λαϊκού τραγουδιστή.
Είμαι ένας από τα εκατομμύρια θαυμαστών του μεγάλου αυτού τραγουδιστή, του καλύτερου, του μοναδικού, του ανεπανάληπτου όλων των εποχών αυθεντικού λαϊκού τραγουδιστή Στέλιου Καζαντζίδη.
Η μνήμη του θα παραμένει βαθιά χαραγμένη στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν ασυναγώνιστο “σύμβολο”.
Άγγιζε τα προβλήματα της εποχής. Ήταν γενναίος και αγνός. Τα τραγούδια του είχαν έναν πολιτισμό, που συγκινούσε τον έλληνα πολίτη.
Υπάρχει κανένας Έλληνας τραγουδιστής σήμερα που αρνείται να πάρει χρήματα; Τον Στέλιο Καζαντζίδη τον έδιναν χρήματα, όσα θέλει να πάρει αρκεί να τραγουδήσει και αυτός δεν δεχόταν. Όταν του έφεραν χρήματα από Αυστραλία αυτός τα επέστρεψε. Θα μείνει αιώνιος γιατί έλεγε την αλήθεια.
Ήταν ταλέντο μοναδικό. Ήταν ο μοναδικός λαϊκός τραγουδιστής που καθήλωνε τον κόσμο με τη μελωδία της φωνής του. Ήταν ο τραγουδιστής που όποιο τραγούδι έβγαινε από το στόμα του γινόταν επιτυχία.
Τα τραγούδια του γινόταν “χρυσά” μέσα σε μία ημέρα. Ήταν ο τραγουδιστής που τα τραγούδια του έβγαιναν από το στόμα του με μεγάλη ευκολία. Ήταν ο τραγουδιστής που υποκλίθηκαν όλοι στο όνομά του ως καλλιτέχνη μικροί και μεγάλοι:
Βασίλης Τσιτσάνης, Μίκης Θεοδωράκης, Γιώργος Ζαμπέτας, Άκης Πάνου, Μάνος Λοΐζος, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μάνος Χατζιδάκις. Κανένας τραγουδιστής δεν αμφισβήτησε τα μεγάλο ταλέντο του.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν της Δ΄ Δημοτικού αλλά είχε καθαρή και ολοκληρωμένη έκφραση στα τραγούδια. Ιδού μια ανθολογία αναφορών “επωνύμων” στον Στέλιο Καζαντζίδη:
Βασίλης Τσιτσάνης: “ Ο Στέλιος πέρα από τη φωνή του, είχε ψυχή και καρδιά. Αυτά είδε ο κόσμος γι αυτό και τον αγκάλιασε όσο κανένα άλλο”
Άκης Πάνου : “ Όλους τους τραγουδιστές να τους βάλουμε σε ένα καζάνι μισό Καζαντζίδη δεν βγάζουμε”
Γιώργος Ζαμπέτας: “ Όλοι οι τραγουδιστές οφείλουν να κάνουν ένα εικόνισμα στο Στέλιο και να προσεύχονται στο όνομα του διότι αυτός “καθάρισε” για όλους. Μεγάλη “σημαία” ο Καζαντζίδης”
Μίκης Θεοδωράκης: “ Δεν είναι το μέταλλο που έχει στη φωνή ο Στέλιος αλλά η καρδιά που έχει μέσα του. Αυτό το “σκεύος” έχει μέσα του ήχους και φωνή αιώνων. Ο Στέλιος έχει το χάρισμα του Απόλλωνα και του Διόνυσου”
Μάνος Λοΐζος: “Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι μεγαλειώδης και “αδευτέρωτος”.
Γρηγόρης Μπιθικώτσης: “Ο Στέλιος θα μείνει στην ιστορία. Ο Στέλιος είναι η ακρόπολη. Όπως είναι η Ακρόπολη είναι ο Καζαντζίδης”.
Επίσης για τον Στέλιο Καζαντζίδη μίλησε με τα κολακευτικότερα λόγια ο στιχουργός Κώστας Βίρβος. Ο Καζαντζίδης τραγουδούσε ποντιακά με τον Χρυσανθόπουλο, τον Χρύσανθο και τον Νικολαΐδη. Επίσης, για τον Καζαντζίδη μίλησαν με τα πλέον θερμά λόγια η Χάρις Αλεξίου, ο Πάνος Γεραμάνης, η Καίτη Γκρέυ, ο Θόδωρος Δερβινιώτης, η Λίτσα Διαμάντη, ο Ανδρέας Καιάφας, η Μαρινέλλα, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο Τάκης Σούκας, ο Πασχάλης Τερζής, η Μαρία Φαραντούρη, ο Μάνος Χατζηδάκης. Κανένας δεν αμφισβητεί το μεγάλο του ταλέντο. Όταν βλέπουμε όλη την αφρόκρεμα των στιχουργών, των συνθετών, τραγουδιστών να αναγνωρίζουν το ταλέντο του Στέλιου Καζαντζίδη λες και θεϊκό χέρι τον κέντησε τις φωνητικές του χορδές .
Εκατομμύρια Έλληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κουβαλούν μέσα τους τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν απλός. Δεν ήθελε τις πολυτέλειες. Είχε ένα μικρό σπίτι στον Άγιο Κωνσταντίνο και ψάρευε ώρες με τη βάρκα του. Θα μπορούσε να έχει κότερα, επαύλεις με πισίνες σε πολυτελείς περιοχές. Τα πολλά και τα καθόλου βλάπτουν έλεγε.
Όπως είπαν πολλοί, εάν ο Καζαντζίδης ήταν στην Αμερική θα ήταν από τους πρώτους ή ο πρώτος σε όλο τον κόσμο.
Όσες φορές εμφανίστηκε στην τηλεόραση σταματούσαν τα πάντα. Είχε την μεγαλύτερη ακροαματικότητα και τηλεθέαση από οποιοδήποτε άλλο καλλιτέχνη.
Ήταν ελάχιστοι αυτοί που κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Η φωνή του Καζαντζίδη ήταν θεϊκή, ανεπανάληπτη. Καθήλωνε και συγκινούσε.
Η φωνή του ήταν “εθνική φωνή της Ελλάδας”. Όσο περνούσαν τα χρόνια η φωνή του γινόταν πιο γλυκιά, πιο μελωδική, πιο ωραία και ελκυστική.
Μετά τον θάνατο του στους περισσότερους νομούς της χώρας δημιουργήθηκαν σύλλογοι φίλων Καζαντζίδη.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης εάν το ήθελε με μεγάλη ευκολία θα γέμιζε με συναυλίες όλα τα στάδια της χώρας.
Ήταν ο αυθεντικός τραγουδιστής της ξενιτιάς, του πόνου, της χαράς και του έρωτα.
Όλα αυτά που γράφονται για τον Στέλιο Καζαντζίδη δεν έχουν στοιχεία υπερβολής, αλλά βρίσκονται στα όρια της πραγματικότητας.
Ο μεγάλος του καημός ήταν που δεν απέκτησε παιδί.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης έλεγε, ότι αγάπησε τον Άγιο Κωνσταντίνο με το βουνό και τη θάλασσα, διότι έμοιαζε καταπληκτικά με την Ορντού (Κοτύωρα) του Πόντου, τόπο καταγωγής του πατέρα του.
Έζησε για λίγο με τον πατέρα του Χαράλαμπο και τη μητέρα του Γεσθημανή στη Ροδώνα Κιλκίς και στα Πλατανάκια Σερρών.
Είχε συγγενείς στο Σ.Σ Μουριές.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγούδησε κάποια φορά σε κέντρο κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Λάρισας. Όταν το τραίνο με τους επιβάτες έκανε στάση λίγα λεπτά, εκείνη την ώρα καθολική απαίτηση των επιβατών από το σταθμάρχη ήταν να σταματήσει για περισσότερο χρόνο το τραίνο να ακούσουν με τα παράθυρα ανοιχτά τον Καζαντζίδη.
Στο ίδιο κέντρο κάποιος πλανόδιος μικροπωλητής πουλούσε ξηρούς καρπούς στο δρόμο. Τα έδωσε όλα και από τα χρήματα που πήρε πάντρεψε την κόρη του, όπως είπε!
Ο Στέλιος Καζαντζίδης την εποχή που τραγουδούσε στα κέντρα απαιτούσε από τους ιδιοκτήτες να έχουν χαμηλές τιμές για τους πελάτες.
Όταν ζήτησαν από τον Στέλιο Καζαντζίδη να τραγουδήσει στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα το αρνήθηκε!
Δεν ήθελε πολυτέλειες. Λίγο πριν κλονιστεί η υγεία του Στέλιου Καζαντζίδη έγινε συνάντηση με τη Μαρινέλλα στον Άγιο Κωνσταντίνο για να τραγουδήσουν πάλι μαζί.
Ο θάνατος του ματαίωσε τη συμφωνία.
Τα κανάλια κρατικά και ιδιωτικά πρέπει να παίζουν Καζαντζίδη.
Η φωνή του δεν θα σιγήσει πότε στη συνείδηση των Ελλήνων.