Ο Τέρενς Μάλικ στο γνωστό ποιητικό του ύφος κάνει την πιο προσγειωμένη του ταινία εδώ και χρόνια - και ξεκάθαρα πολιτική. Μια ταινία που φέρνει στο προσκήνιο το φρικτό, θανατηφόρο πρόσωπο του φασισμού, τη θεατρική, γκροτέσκ βία του, τον παραλογισμό του και, ταυτόχρονα, φέρνει στο νου την ομορφιά του να είσαι άνθρωπος, ν' αγαπάς, να συμπάσχεις, να βοηθάς, να νιώθεις και να πονάς.
Οι αυστριακές Άλπεις είναι ανθισμένες, γόνιμες. Η φύση δίνει καρπό, πλησιάζει ο καιρός του θερισμού. Η πλάση του Τέρενς Μάλικ είναι εκεί, σε σινεμασκόπ. Τα στάχυα έχουν ψηλώσει και θροΐζουν στον άνεμο, τα νερά τρέχουν γάργαρα σε γυαλιστερά ρυάκια, οι αχτίδες του ήλιου φωτίζουν το δέρμα, τα μαλλιά, τα χέρια στο χώμα, τα χαμόγελα. Εκεί, σ' αυτή την Εδέμ, ζει ο Φραντς Γιέγκερστέτερ κι η γυναίκα του, Φραντσίσκα, μαζί κι οι τρεις μικρούλες, ολόξανθες κόρες τους. Η ζωή είναι απλή, γεωργική, όμορφη. Το έτος είναι το 1939.
Ο Φραντς και η Φραντσίσκα είναι αγρότες κι είναι ερωτευμένοι. Πιστεύουν στον Θεό και στη φροντίδα του, είναι αγαπημένοι με τους συγγενείς τους και με τους συντοπίτες τους. Κάνουν μια μικρή ζωή, μια «κρυφή» ζωή, εκείνη που περνά απαρατήρητη στη ροή της Ιστορίας. Εκτός αν κάποιος κάνει μια ανατροπή. Ο πόλεμος ξεκινά, ο Χίτλερ κερδίζει έδαφος κι ο Φραντς καλείται στο στρατό. Μόνο που δεν μπορεί να το δεχτεί. Δεν μπορεί να υπογράψει πίστη στον αυταρχικό ηγεμόνα που ο ίδιος θεωρεί παράφρονα και καταστροφικό. Κι έτσι, με τη συγκατάθεση της γυναίκας του και με οδύνη και των δυο, κατατάσσεται, αλλά δηλώνει αντιρρησίας συνείδησης: κι αυτή η απόφαση μπορεί να έχει μόνο μία κατάληξη.
Αν και σ' αυτή την ταινία ο Τέρενς Μάλικ μοιράζεται τα γνώριμα στοιχεία του σινεμά του, το κάνει μ' έναν τρόπο προσγειωμένο. Η κάμερα περιπλανιέται στη φύση, παίζει με το φως, αλλά το κάνει επειδή εκεί ζουν οι αγνότεροι, πιο λιτοί άνθρωποι. Ντύνει την ταινία του με μουσική, επειδή αυτή είναι από τις ομορφότερες ανθρώπινες δημιουργίες. Βάζει τους ήρωές του να μιλούν με το λόγο του Χριστιανισμού, αλλά μόνο επειδή έχουν μια πρωτογενή πίστη στο Καλό - που τόσο μοιραία προδίδεται.
Αυτή τη φορά, ο Μάλικ δεν κάνει μια ταινία υπαρξιακή - παρότι όλες του είναι. Κάνει ένα φιλμ, βασισμένο στην απλούστερη, πληρέστερη ανθρώπινη μορφή, τον αγρότη που δουλεύει με τα χέρια του τη γη και ζει από αυτή, για να θυμίσει τι είμαστε και τι κάναμε. Να φέρει στο προσκήνιο το - προφανώς ξεχασμένο; - φρικτό, θανατηφόρο πρόσωπο του φασισμού, τη θεατρική, γκροτέσκ βία του, τον παραλογισμό του και, ταυτόχρονα, να φέρει στο νου την ομορφιά του να είσαι άνθρωπος, ν' αγαπάς, να συμπάσχεις, να βοηθάς, να νιώθεις και να πονάς. Κι αυτό το κάνει σε μια εποχή όπου στη δική του Αμερική ο Πρόεδρος Τραμπ εφαρμόζει ανοιχτά τη ρατσιστική πολιτική του κι όπου στην από 'δω Ευρώπη, στην ίδια την Αυστρία κι ολόγυρα, η ακροδεξιά ενδυναμώνεται μήνα με το μήνα. Δεν είναι τυχαίος ο συγχρονισμός του Μάλικ, είναι συνειδητή η απόφασή του να κάνει μια ταινία πολιτική, πασιφιστική κι ανθρωπιστική, με τον δικό του τρόπο.
Η.Π.Α., 2020
- Σκηνοθεσία:Τέρενς Μάλικ
- Σενάριο:Τέρενς Μάλικ
- Μουσική:Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ
- Πρωταγωνιστούν:Αοθγκουστ Ντίελ, Βαλερί Πάχνερ, Ματίας Σένερτς, Μπρούνο Γκαντς, Μαρία Σιμόν, Μάικλ Νίκβιστ, Τομπίας Μορέτι, Ούλριχ Μάτες, Γιούργκεν Πρόχνοφ
- Διάρκεια:174 λεπτά
Δευτέρα 9 Αυγούστου και ώρα 9.30 οι δρόμοι οδηγούν στο Στέκι της ΤΕΧΝΗΣ στο Μεταλλικό για μεγάλες απολαύσεις με όμορφες παρέες!
Μασκούλες μην ξεχάσετε!
Στις προβολές τηρούνται όλα τα μέτρα προστασίας για την προστασία της υγείας των συμμετεχόντων και την αποφυγή της διασποράς του covid 19.
