Σκοπός της παρέμβασης ήταν η προαγωγή της ψυχοκοινωνικής υγείας των εκπαιδευτικών και η ενίσχυση της ψυχικής τους ανθεκτικότητας, προκειμένου να υποστηριχθούν στο ρόλο τους, να φροντιστούν και να είναι σε θέση να φροντίσουν καλύτερα και τους/τις μαθητές/τριες τους.

Οι εκπαιδευτικοί κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου είχαν τη δυνατότητα μέσα σε κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης: α) να επεξεργαστούν συναισθήματα απώλειας, ανασφάλειας, φόβου και άγχους και να μοιραστούν δυσκολίες, β) να αναζητήσουν και να ενισχύσουν αξίες, πεποιθήσεις και αποθέματα που λειτουργούν ως κινητήριος δύναμη και καθοδηγούν τις επιλογές και τον τρόπο δράσης, γ) να ενισχύσουν προσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες όπως αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, αυτεπάρκεια, αναγνώριση, έκφραση και διαχείριση συναισθημάτων, ενσυναίσθηση, επικοινωνία, συνεργασία, φροντίδα, δ) να ενισχύσουν ικανότητες επαναπροσδιορισμού και ιεράρχησης νέων στόχων, ε) να ενισχύσουν ικανότητες όπως η υπευθυνότητα, η ενεργή συμμετοχή, η ανάληψη πρωτοβουλιών και η αισιοδοξία και στ) να εστιάσουν στην αξιοποίηση πηγών και σχέσεων υποστήριξης.

Από την ανατροφοδότηση των συμμετεχουσών/όντων προέκυψε ότι αξιολογούν το σεμινάριο ως ιδιαίτερα βοηθητικό, καθώς κατά κύριο λόγο κάλυψε την ανάγκη για επικοινωνία, σύνδεση και αλληλεπίδραση τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο, σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Πιο συγκεκριμένα, η ανταλλαγή απόψεων και δυσκολιών με συναδέλφους, το μοίρασμα, η παροχή στήριξης και αποδοχής, η προσωπική ενδυνάμωση, η ενδοσκόπηση, η επαφή με τα συναισθήματα, η ενσυναίσθηση, η αυτο-φροντίδα και η γνωριμία με νέα άτομα ήταν τα κύρια στοιχεία που κυριάρχησαν και τα οποία αποτιμήθηκαν ως πολύ σημαντικά οφέλη, ικανοποιώντας σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες και τις ανάγκες τους.