Ποτέ ένας Έλληνας πολιτικός δεν Θα έβαζε τον δικό του 27χρονο γιο πιλότο σ' ένα «καναντέρ», 48 ετών, όσο καλά κι αν ήταν συντηρημένο. Αλλιώς θεωρούμε ότι είναι ίδιο ασφαλές το παλιό πυροσβεστικό με το νέο!
Αν αγοράζαμε ένα καναντέρ, ανά χρόνο, θα σβήναμε πιο εύκολα τις φωτιές! Αν νοικιάζαμε ένα ρώσικο πυροσβεστικό Beriev 200, θα προλαβαίναμε να μην απλωθούν οι φωτιές. Αντ’ αυτού όμως εμείς επιδείξαμε έχθρα στη φίλη και ομόδοξη Ρωσία κι από κακή διπλωματία αφήσαμε να καεί η Ελλάδα! Κάτω από αληθινές μιντιακές συνθήκες αυτό θα ονομαζόταν «εθνική καταστροφή»!
Αντί να μεριμνούσαμε για προληπτικά μέτρα, για να μην καούμε οι ίδιοι και το βιος μας, υιοθετήσαμε την αρχή να εγκαταλείπουμε το σπίτι μας σε περίπτωση φωτιάς. Είναι σαν να δεχόμαστε τη λογική της παράδοσης της πατρίδας σε καιρό πολέμου για να μην σκοτωθούμε!
Η καλύτερη πολιτικοκοινωνική είδηση που διάβασα τελευταία, αφορά σε δύο παιδιά του σχολείου των φυλακών της Αυλώνας, που κατάφεραν να πετύχουν στις φετινές Πανελλήνιες, όπως και για ένα ασυνόδευτο προσφυγόπουλο, τον Ντεμπά, που μέσα σε δύο χρόνια κατάφερε να μάθει άριστα τα ελληνικά και να περάσει στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Αυτά πρέπει να βλέπουν και να παραδειγματίζονται όσοι θέλουν να έχουν λόγο στα θέματα παιδείας του τόπου. Αντ’ αυτού ζούμε μια κατάσταση κωμικοτραγική: Πλήθος δασκάλων που δεν έχουν διδαχθεί την ελληνική καλούνται να την διδάξουν εδώ!
Ξαναλέω: Χώρα που σπαταλά το δημόσιο χρήμα στα ΜΜΕ, και δεν αγοράζει μηχανήματα πυρόσβεσης , μπορεί να αποσιωπά την ενημέρωση, αλλά να μην σβήνει τη φωτιά, που επί 15 μέρες έκαιε δάση, δρυμούς σπίτια κι εκκλησίες στον Έβρο.
Κανένα κόμμα δεν δικαιούται να μιλά για φιλοπατρία, όταν χρωστά εκατοντάδες εκατομμύρια από απλήρωτα δάνεια στην πατρίδα! Το χειρότερο από σύγχρονα καθεστώτα είναι το μιντιακό, όταν αποσιωπά την αλήθεια. Όταν εξαφανίζει την κριτική από την κρατική εξουσία, αποδυναμώνοντας με τον τρόπο αυτό τη δημοκρατία.
Ζούμε σε καιρούς ποικίλης και πολλαπλής κατάντιας. Κατάντια κοινωνική, κατάντια ηθική, κατάντια στην Υγεία, με τον ασθενή να πηγαίνει στο νοσοκομείο φορτωμένος σε καρότσα αγροτικού, κατάντια στη Δικαιοσύνη, όταν ο δικαστής αποφασίζει να πάρει αναδρομικά μόνο για τον εαυτό του, όχι όμως και για τον υπόλοιπο λαό!
Και να ήταν μονάχα αυτό; Κατάντια και στη φορολογία, όταν ο πολίτης φορολογείται για όλο του το εισόδημα, ενώ ο βουλευτής απαλλάσσεται μέχρι και 75% των καθαρών του εσόδων! Κατάντια και στο μυαλό, όταν αυτός που χάνει το σπίτι του από τα ξένα funds, ψηφίζει εκείνον που γεμίζει είκοσι σελίδες με ακίνητα, στο Ε9 του!
Όταν η μεν δεξιά ιδιωτικοποιεί τη χώρα, η δε αριστερά ιδιωτικοποιεί το κόμμα, στην ουσία και οι δύο στηρίζουν την ιδιωτικοποίηση, είτε πρόκειται για κρατική είτε για κομματική.
Ο άνθρωπος-λέει- ο Ζοσέ Σαμαράγκου, είναι ένα πλάσμα διαρκώς «υπό κατασκευήν», αλλά και ένα πλάσμα σε κατάσταση συνεχούς καταστροφής. Το διαχρονικό αίτημα του Διογένη “άνθρωπον αιτούμαι” είναι διαχρονικά επιτακτικό.
Χωρίς την ηθική δεν μπορεί να σταθεί καμιά προοδευτική ιδεολογία. Τα ήθη ενός λαού, ως στοιχεία του πολιτισμού του, διαμορφώνουν μια κοινωνική συμπεριφορά, που είναι μακροβιότερη από την πολιτική, καθώς μετουσιώνονται σε εθιμικό δίκαιο.
