Ας ταξιδέψουμε σαρανταπέντε χρόνια πίσω. Είμαστε στο Σεπτέμβρη του 1980 και βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη στο μουσικό μου στέκι που ήταν το δισκοπωλείο του ‘’Άλκη’’ στην Αγίου Δημητρίου. Με πληροφορούν ότι κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του αγαπημένου μου συνθέτη Ηλία Ανδριόπουλου με τίτλο: ‘’Λαϊκά προάστια’’, με ερμηνεύτρια την μοναδική Σωτηρία Μπέλλου.

Οι ‘’Όρνιθες’’ είναι κωμωδία που ο Αριστοφάνης έγραψε απογοητευμένος από την τροπή του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ.). Παρενθετικά  σημειώνω ότι η λέξη όρνις την εποχή εκείνη ήταν αρσενικού γένους (ο όρνις) και σήμαινε γενικά τα πουλιά. Στο διάβα των αιώνων ο όρνις έγινε θηλυκού γένους (η όρνιθα) και σημαίνει μέχρι κα σήμερα την κότα. Γι’ αυτό και λέμε: ‘’είδα τους (και όχι τις) Όρνιθες του Αριστοφάνη’’. Κλείνει η παρένθεση.

Είμαστε στο καλοκαίρι του 1962. Στις 11 Ιουνίου στην Αθήνα, στο θέατρο Παρκ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ανεβαίνει η θεατρική επιθεώρηση ‘’Όμορφη πόλη’’ σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη και κείμενα στο πρώτο μέρος του Μέντη Μποστατζόγλου του γνωστού μας Μποστ και στο δεύτερο μέρος του Μίκη Θεοδωράκη.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

Στις 26 Ιανουαρίου και 28 Φεβρουαρίου, ζήσαμε το μεγαλείο του λαϊκού ξεσηκωμού σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας και του κόσμου για να αποτραπεί η συγκάλυψη της τραγωδίας των Τεμπών. Ιδιαίτερη χαρά ένιωσα με την μαζικότητα, το πάθος και τον παλμό των συγκεντρώσεων στην πόλη μας. Ειλικρινά σας λέω, δεν το περίμενα. Τα νιάτα της πόλης μας πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και παρέσυραν σαν τσουνάμι και τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

Καλοκαίρι, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 60 και στο καφενείο του πατέρα μου στα Διαβατά Θεσσαλονίκης οι πελάτες κάτω από την κληματαριά παίζουν χαρτιά, τάβλι και άλλοι συζητούν. Παιδάκι εγώ σερβίρω ούζα με μεζέ και ρετσίνες ενώ το ραδιόφωνο μάρκας Telefunken παίζει λαϊκά τραγούδια της εποχής.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

Ο κυρ Βασίλης πρωινιάτικα αφού τσίμπησε κατιτίς, πίνει στο σπίτι το καφεδάκι του. Σήμερα έχει τα γενέθλιά του. Κλείνει τα 73 και μπαίνει στα 74. Μαύρες σκέψεις ταξιδεύουν στο μυαλό του. ‘’Πήραμε την κατηφόρα για τα 80, μάς πήρε και μάς σήκωσε, άστα βράστα’’.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

Για δες τι θυμήθηκα τώρα.  Μικρό παιδί ήμουν και υπήρχαν φορές που δύο από την τσακαλοπαρέα μας στο χωριό μας, λογόφερναν και πλακωνόντουσαν. Νικούσε όποιος έριχνε κάτω τον άλλον και τον κράταγε για κάποιο χρονικό διάστημα ανάσκελα στο χώμα. Συνήθως νικητής έβγαινε ο πιο ψηλόσωμος και εύσωμος. Ο ηττημένος σηκωνόταν από το έδαφος και αποχωρούσε σαν βρεγμένη γάτα.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης ξεκίνησε το 1974 μετά την πτώση της δικτατορίας 1967-74. Εικοσάχρονο παλικαράκι ήμουν τότε όταν άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας νέας εποχής για την πατρίδα μας.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

΄΄Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω

 και μια πέτρα για να ξαποστάσω,

τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω

απ’ όσα πέρασα’’

Είναι φορές που ο στίχος του Πυθαγόρα, κεντημένος με την θεσπέσια μελωδία του Απόστολου Καλδάρα και με τη θεϊκή ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα, ταξιδεύει στα σοκάκια της μνήμης μου και αναδεύει εικόνες, ήχους, χρώματα κι αρώματα από τα 46 γεμάτα χρόνια που ζω μόνιμα στην όμορφη αυτή γωνιά της Ελλάδας μας, στο λατρεμένο μου Κιλκίς.

Του Μάκη Ιωσηφίδη.

Τις προάλλες διάβαζα ένα βιβλίο που αναφερόταν στην διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 η οποία οδήγησε  στη δημιουργία του ΚΚΕ εσωτερικού που εξέφραζε την δημοκρατική, ανανεωτική αριστερά. Διάβασα για την μετεξέλιξή του ΚΚΕ εσωτερικού σε Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ), σε Συνασπισμό και την τελική κατάληξή του σε ΣΥΡΙΖΑ.