Τα πλέον βασικά δημόσια αγαθά -με εξαίρεση το νερό- είτε έχουν γίνει πολύ ακριβά κι απλησίαστα για αγορά,  είτε έχουν περάσει σε ιδιωτικά χέρια. Πρόσφατα μπήκε στο κρεβάτι του Προκρούστη και η Υγεία. Το κράτος πιο φτωχό από ποτέ, με την ακρίβεια να μην βρίσκει ταβάνι, το φως  να μην βλέπει ουρανό, την Παιδεία να έχει γίνει θέμα κολεγιακό, και το λαό, φτωχό και πένητα να θρηνεί για τη χαμένη τιμή της πολιτικής, πάνω στων  ονείρων του τις στάχτες.

Ο αγώνας για μια δίκαιη κοινωνία βρίσκεται αποκλειστικά στη λέξη άνθρωπος. Η φράση του Διογένη «άνθρωπον αιτούμαι» είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, ιδίως τώρα που η πολιτική από Τέχνη και επιστήμη, για τα καλά και τα δίκαια του λαού, έχει μετεξελιχθεί σε τεχνική για τη μεταβίβαση της δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικά χέρια.

Πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία χάνει ο Έλληνας την κύρια κατοικία του σε πλειστηριασμούς! Κόπος, πόνος, αίμα ιδρώτας και δάκρυα γίνονται λεία μαζί με την Α΄ κατοικία σε αρπαχτικά, που σαν κοράκια με νύχια γαμψά πέσανε πάνω στη φτωχολογιά να της αρπάξουν το   σπίτι «μπιρ παρά».

Καμία κυβερνητική πλειοψηφία δεν μπορεί να εγγυηθεί τη δημοκρατία, όταν τα εκτελεστικά της όργανα δεν διακρίνονται για την κοινωνική τους ευαισθησία. Το πολύ δεν είναι πάντα δημοκρατικό. Πολύς ήταν ο όχλος που σταύρωσε τον Χριστό, πολύς κι ο κόσμος που πίστεψε στον Χίτλερ. Το πολύ όταν απομονώνεται  από το δίκαιο και το  ηθικό, γίνεται επικίνδυνο για τη δημοκρατία, όπου λείπει η αλληλεγγύη και η παιδεία.

Η Πολιτική που καταργεί τη δημόσια Υγεία, δεν υπηρετεί την κοινωνία. Η πολιτική που αφαιρεί το δικαίωμα για δωρεάν δημόσια  παιδεία κάθε άλλο παρά είναι εθνική. Προϋπόθεση για μια δίκαιη Πολιτεία είναι η αλληλεγγύη, η έγνοια για τον συνάνθρωπο, η αγάπη για την πατρίδα, τη γλώσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό, και ό,τι άλλο συνδέεται με το λαό και την ευημερία του.

"Το κράτος έχει μια υποχρέωση να παρέχει δημόσιες υπηρεσίες, αλλά η δημόσια υγεία δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κρατική", είπε ένας πολιτικός αρχηγός, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Και η δημοκρατία υποχρεούται να στελεχώνεται από πολιτικούς, προσθέτω εγώ, κανένας όμως πολιτικός δεν είναι υποχρεωμένος να ασχολείται με την πολιτική, αν δεν νοιάζεται για τον λαό. Αν  απαξιώνει το Δημόσιο και προκρίνει το Ιδιωτικό. Η Υγεία, η Παιδεία, το φως, το νερό δεν αποτελούν εμπορεύσιμο αγαθό. Τα ιερά και τα όσια της δημοκρατίας δεν αφαιρούνται και δεν εκποιούνται. Είναι ότι και η θεία κοινωνία  για τη θρησκεία.

Καμία Πολιτεία δεν λογίζεται δημοκρατική, όταν είναι αποκομμένη από τη δικαιοσύνη. Κανένα κόμμα που χρωστά απλήρωτα δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων  στην πατρίδα δεν μπορεί να εγγυηθεί την οικονομική της προκοπή κι ούτε φυσικά να μιλά για ηθική συμπεριφορά!

Η πολιτική που θέτει την ανισότητα πάνω από την ισότητα, το άδικο πάνω από το δίκαιο, το ιδιωτικό όφελος πάνω από το κοινωνικό, δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία, παρά μόνο με την ιδιωτεία.

Ο πολιτικός που υποστηρίζει την κερδοσκοπία κι όχι την κοινωνική προστασία, την ιδιωτική παρά τη δημόσια Υγεία, είναι καλύτερο να ιδιωτεύσει από το να πολιτεύεται. 

Ποιος άλλωστε είναι ο λόγος να πληρώνει ο λαός φόρους, όταν οι φόροι αυτοί δεν επιστρέφουν ανταποδοτικά στον ίδιο, υπό τη μορφή δημοσίων αγαθών που βελτιώνουν τη ζωή του; Παλιά η βασιλεία ξεχώριζε για τα πολλά της ακίνητα. Στις μέρες μας την ξεπέρασε η οικογενειοκρατία. Η ουσία ωστόσο είναι η ίδια.

Για να αλλάξει το "σύστημα" πρέπει η εξουσία να περάσει σε χέρια  ηθικά και δίκαια. Σε πρόσωπα που δεν έχουν καταχραστεί από το δημόσιο ούτε ένα ευρώ. Σε βουλευτές που δεν έχουν στήσει εισπρακτικές και σε κόμματα που δεν έχουν φεσώσει την Ελλάδα. Τέρμα τα φέσια