Βέβαια ουδέν κακόν αμιγές καλού κι ας γίνει αυτό το βιβλίο η αιτία να πιάσουμε επιτέλους πάτο ώς Κιλκίσιοι, μπας και έτσι ακολουθήσει η άνοδος μας (αν και εδώ τα πράματα πάλι δύσκολα είναι, διότι ο Δήμαρχός μας την άνοδό μας την οραματίζεται μαζί με άλλα 6 χωριά, Γαλλικός/Δοϊράνη/Κρούσια/Μουριές/Πικρολίμνη/Χέρσο .. 7Πόλις το λέει αυτό! -εμένα περισσότερο για κάθοδος μου κάνει- αλλά ας τον εμπιστευτούμε).
Στο βιβλίο τώρα, με αμφισβητήσιμα τα κριτήρια, για το πώς επιλέχτηκαν οι Κιλκισιώτες που φιγουράρουν στις λίστες των Αστών, των Διακεκριμένων, των Επιστημόνων ...φτάνει τέλος ν’αναρωτιέται κανείς για τα ίδια τα κριτήρια!
Κριτήρια για τον συγγραφέα αποτέλεσαν το ποιοί Κιλκισιώτες είχαν ίδια καταγωγή μαζί του (βλέπε Στρωμνιτσιώτες); αποσιωπώντας σε μεγάλο βαθμό τους άλλους (Πόντιους, Καυκάσιους, Στενημαχιώτες, Ακαλανιώτες, Θράκες γενικότερα, Μικρασιάτες, τους Ελληνες που ήρθαν εδώ από την υπόλοιπη Ελλάδα, καθώς καί τους γηγενείς Ελληνες της περιοχής μας.)
Κριτήριο αποτέλεσαν οι φίλοι του (η γειτονιά του); ώστε η ιστορική του έρευνα να είναι ας το πούμε πλήρης καί όχι μονόπλευρη! Άλλωστε όπως και ο ίδιος είπε στην παρουσίαση του βιβλίου του “Δεν ξέρω αν υπήρξαν κι άλλοι. Αν υπήρξαν, ας γράψουν γι’ αυτούς οι επόμενες γενιές’’!
Πολύ ωραία όλα αυτά θα πει κανείς, ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι θέλει και για όσους θέλει! Το πρόβλημα όμως ξεκινάει όταν οι προσωπικές αναμνήσεις Ενός, προβάλλονται ανεξέλεγκτα και αντιεπιστημονικά ως Ιστορία Ολων. Τότε είναι που Ιστορία δεν θα έχουμε ποτέ. Ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει, αρκεί να το εκδίδει με δικά του έξοδα. Ιστορία κατά παραγγελίαν θα πρέπει να αξιολογείται δύο και τρεις φορές ως προς την αλήθεια και τη σοβαρότητά της. Αλλιώς ξεπέφτουμε σε καταστάσεις σαν το εν λόγω βιβλίο, όπου ο Δήμος αποφάσισε -άγνωστο γιατί- να προσδώσει κύρος με την παρουσία και την φροντίδα του σε ένα αμφιβόλου ιστορικής αξίας βιβλίο/λεύκωμα.
Η αδόκιμη χρήση όρων στο βιβλίο, όπως «αστός, νεοελληνική πόλη, Βουλγαροχώρι, διακεκριμένος Κιλκισιώτης, πρώτο Κιλκίς, οι Πρώτοι» πυροδοτεί πλήθος συγχύσεων στον αναγνώστη. Επιτρέπει όμως έτσι στον συγγραφέα και στους συν αυτώ να ψαρεύουν στα απόνερα της Ιστορίας, την Δόξα και την Αναγνώριση, που καθόλου δεν τους αναλογούν. (Αυτό λέγεται και παραχάραξη και της Ιστορίας)
Η μητέρα όλων των συγχύσεων επέρχεται ήδη με τον τίτλο του βιβλίου.
«Οι Αστοί Του Πρώτου Κιλκίς» γράφει στο εξώφυλλο. «Οι Πρώτοι Αστοί του Κιλκίς» απαντάει στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Σισμανίδης! Παραμέσα στην σελίδα 12 βλέπουμε το πράμα να κυλάει πιο εθνικά ως «Οι Πρώτοι Αστοί του Ελληνικού Κιλκίς!» Είναι κανόνας πως ότι ξεκινάει με άγνοια, ερασιτεχνισμούς και ταπεινά κίνητρα, τελειώνει πάντα με συγχύσεις, ιδιαίτερα στην τόσο ευαίσθητα εθνικά περιοχή μας. Έτσι και το βιβλίο από αστείο θα καταλήξει επικίνδυνο, στις σελίδες 22-23, όπου και προτείνεται η αλλαγή ονόματος του Κιλκίς σε κάτι πιο ελληνικό! Όπως για παράδειγμα το Νέα Στρώμνιτσα! που λεγόταν κάποτε το Κιλκίς και έκτοτε δεν έγινε άλλη σκέψη να δοθεί ελληνική ονομασία σε αυτήν την ελληνικότατη περιοχή! (Ετσι τα γράφει ο Σώτος Χρυσάφης στις σελίδες 22-23 και μένει να μας τα πει και ο Δήμαρχος, αν συμφωνεί δηλαδή στην μετονομασία του Κιλκίς)
Καλό θα ήταν να μαθαίναμε και πότε ήταν αυτό το «Πρώτο Κιλκίς» που χρησιμοποιείται σαν ψωμοτύρι ή σαν τίτλος ευγενείας... Μιλάνε για πριν το 1900; Mιλάνε για το Κιλκίς στα 1903 με 1908; Μιλάνε για το 1913 με 1928; Μιλάνε για μετά;
Έχω την βάσιμη υποψία ότι δεν ξέρουν για τι μιλάνε, πάντως μιλάνε και γράφουν κιόλας!
Το πάρτυ με τους αστούς του Κιλκίς έχει ανάψει για τα καλά! Επιθυμία του συγγραφέα (σελίδα 12) είναι λέει να καταγράψει τους πρώτους αστούς της πόλης, που συνέβαλαν στη δημιουργία της!
Βασικά δεν καταλαβαίνει το εξής απλό... οι αστοί δεν δημιουργούν πόλεις - μάλλον το ανποδο συμβαίνει- οι πόλεις δημιουργούν τους αστούς. Άνθρωποι με αστικές καταβολές φυσικά και ήρθαν στο Κιλκίς και είχαν και σύλλογο! αλλά ως πρόσφυγες πάντα (βλέπε Ενωση Αστών Προσφύγων Κιλκίς 1926 με πρώτο πρόεδρο τον Γ. Παπάζογλου).
Αν θέλει πραγματικά κανείς να δει την ιστορία των αστών που δημιουργούνται στο Κιλκίς, δεν έχει παρά να δει πότε το Κιλκίς αποκτά χαρακτηριστικά πόλης (πότε αποκτάει Δομές, Δικαστήρια, Επιμελητήριο, το Τελωνείο Δοϊράνης (άνοιγμα συνόρων), Γραφείο Εκτελωνισμού, την ΒΙ.ΠΕ στο Σταυροχώρι, ασφάλτινους δρόμους! ...αυτά ξεκινούν το 1974 με Δήμαρχο κάποιον Νίκο Αγγελίδη. Έστω και με μεγάλη αντίδραση της Θεσσαλονίκης, τα θεμέλια της πόλης πάντως μέχρι το 1982, μπήκαν! ...από κει και πέρα ας γράψουν άλλοι τι απέγινε το Κιλκίς, όπως θα ‘λεγε και ο Σ. Χρυσάφης!)
Στις απορίες του βιβλίου είναι και αυτή –αν και τα βιβλία κατά κανόνα τα γράφουμε για να λύνουμε τις απορίες των άλλων και όχι για να προβάλουμε την δική μας άγνοια- «γιατί άραγες φεύγουν οι αστοί ακόμη και σήμερα από το Κιλκίς καί πάνε σε άλλα αστικά κέντρα;’’ (Πολύ δύσκολο ερώτημα αλήθεια!) Η απάντηση είναι πως το Κιλκίς δεν είναι πόλη και οι αστοί ως γνωστόν για να δημιουργήσουν χρειάζονται αστικό περιβάλλον της προκοπής. Ήδη σήμερα το Κιλκίς, αφού δεν μπόρεσε να κάνει τα βήματα που όφειλε εμπρός, βλέπουμε να οπισθοχωρεί σε όλα (κλείσιμο κέντρου Νεοσυλλέκτων, μεταφορά υπηρεσιών της Εφορίας πίσω στην Θεσσαλονίκη και άλλα τραγικά, πανελλήνιες πρωτιές στην λαμογιά, φαραωνικά πάρκα που δεν πατάει κανείς και άλλα θλιβερά και ανάξια.)
Το «Βουλγαροχώρι» όπως ψευδώς και απαξιωτικά αναγράφεται το Κιλκίς μέσα στο βιβλίο, βλέπουμε ήδη και από σχέδιο του 1912, στην φωτογραφία του άρθρου μου, να είναι ένα «χωριό» με βιοτεχνίες και περιφερειακή οδό νοτιοανατολικά του, κάτι για το οποίο το σύγχρονο Κιλκίς εν έτει 2016 δεν μπορεί να καυχηθεί ακόμη.
Αν το Κιλκίς αντιμετωπίζει, και χάνει κατά κράτος, από τον ανταγωνισμό της Θεσσαλονίκης (παλιά κουλούρια είναι αυτά) ...σήμερα χάνει πλέον και από το Πολύκαστρο, μιάς και μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας και καταστρέψαμε την οδό Βενιζέλου (παλαιότερη της 21ης, άρα κάτι σήμαινε αυτό) για να καταλήξουμε ως «Πολύκαστρο» με μία και μοναδική οδική αρτηρία, την 21η ...μόνο που στο Πολύκαστρο αυτός ο ένας και μοναδικός δρόμος είναι απείρως φαρδύτερος! και περνάει έμπροσθεν ωραιοτάτης πλατείας με ωρολόγιον και ύδατα ...στα οποία τι περίεργο! δεν κινδυνεύεις να πνιγείς.
Ψιλά γράμματα θα πει πάλι κανείς, εμείς Μένουμε Κιλκίς! κι εσείς μένετε Μεταξεταστέοι στην Ιστορία μας...
Αν πάντως ο Δήμαρχος συνεχίσει την πλάκα με την μετονομασία του Κιλκίς, έχω δύο πολύ ενδιαφέροντα ονόματα να του προτείνω. Το Νέο Χαλέπι και το Νέο Παστέλι, στην τελική ας προτείνουν κι άλλοι ονόματα! Όπως ο Σ. Χρυσάφης που πρότεινε ολόκληρη δεξαμενή ονομάτων (σελίδα 14) ως υλικό για ονοματολογία Θεάτρων, οδών, πλατειών με το βιβλίο του. Να μην ξεχάσετε να δώσετε και στο γαϊδούρι του Μπάρμπα Μήλιου του γηγενή, τ’ όνομά του σε καμμιά οδό, γιατί από πληροφορίες ήτο ελληνικότατος ο όνος ...«Τσίκου Μήλιου Χαϊβάν» να γράψετε στην ταμπέλα με ωραία ελληνικά γράμματα!
Ξεκίνησα να τα γράφω αυτά διότι η πόλη οφείλει να θυμάται. Και στην καλλιέργεια της ιστορικής της μνήμης πρέπει να συμβάλλουμε όλοι, ώστε να ελπίζουμε πραγματικά πως μπορούμε να οικοδομήσουμε μια καλύτερη πόλη.
(συνεχίζεται με ...Μέρος 2ο
Διακεκριμένοι και Διδακτορικά
Θ. Ν. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
(εξ αίματος επώνυμος)
