Δέχομαι ότι η συμπεριφορά του τότε Ελληνικού κράτους να στείλει στρατό ήταν μέγα λάθος. Φυσικά δεν ήξεραν ούτε έφταιξαν οι αδελφοί μας της Ρωσίας.
       Με ενοχλεί βαθύτατα η συμπεριφορά αυτή στους δικούς μας με το κλείσιμο και των Ποντιακών Σχολείων. Στο χωριό της Κιμισχανάς που γεννήθηκε ο πατέρας μου το Σχολείο έκλεισε το 1870. Στην Σοβιετική Ένωση βόρεια του Καυκάσου  περίμεναν  είκοσι χρόνια μετά  την Λενινιστική άποψη να διδάσκονται την μητρική τους γλώσσα όλες οι εθνότητες.
       Μετά την επικράτηση της επανάστασης για να εξασφαλίσει τα νότα του ο Λένιν συνθηκολόγησε με τον Μουσταφά Κεμάλ δικαιώνοντάς τον για την γενοκτονία, ματαίωσε την κατάληψη του Πόντου από τον Τσαρικό στρατό και τον παρέδωσε τις επαρχίες Καρς και Αρταχάν ανοίγοντας τον δρόμο για την εκκένωσή των από τους προγόνους μας που πήγαν εκεί από το 1876 ψάχνοντας  προστασία από τους ομόθρησκους Ρώσους.
         Από το κόκκινο βιβλίο ‘Πόντος’ του Ψαθά διάβασα για την εγκατάλειψη 300 αλόγων του τσαρικού ιππικού στην Τραπεζούντα που τα χρησιμοποιούσαν για τις μετακινήσεις τους οι κάτοικοί της. Ως γνωστόν ο Ψαθάς γεννήθηκε στην Τραπεζούντα και έζησε τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του.
         Η συμφωνία του Λένιν και η συμπεριφορά του Στάλιν είναι συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα που καιρός είναι να γίνουν αποδεκτά από όλους. Εμμονή στην άρνηση των ιστορικών γεγονότων από ορισμένους με θλίβει και με αναταράσσει για όλα τα θέματα πέραν αυτών και της σύνδεσης του Ποντιακού Ελληνισμού με την Ορθοδοξία.
        Υποδεέστερη παρασάγγας από την Γενοκτονία η εκδίωξη με σειράν σιδηροδρομικών συρμών στο Καζακστάν αλλά έγινε υπό την ίδια αρχή «Ένα Έθνος - μία Γλώσσα»