Φαίνεται ότι ο κ. Φίλης δεν άκουσε, δεν διάβασε, δεν μελέτησε τα συγγράμματα του εξαίρετου καθηγητή του πανεπιστημίου της Βιέννης Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, όπου κάνει εκτενή ανάλυση για την Γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού χαρακτηρίζοντας την «Αοϋσβιτς εν Ροή¨.
Δεν διάβασε τα βιβλία του βαθύ γνώστη της ιστορίας των ποντίων καθηγητή κ. Φωτιάδη τους κ.κ. Πελαγίδη, Βλάση Αγτζίδη, Τατιάνα Γκρίτση – Μίλλεξ, Χρήστου Σαμουηλίδη, Θεοφάνη Μαλκίδη λέκτορα πολιτικών επιστήμων του πανεπιστημίου Θράκης για την Γενοκτονία των Ποντίων,  Λαμψίδη, Σακκά σχετικά με την εξορία των κατοίκων της Τρίπολης του Πόντου.
Ας διαβάσει ο κ. Φίλης και εκατοντάδες άλλους συγγραφείς που αναφέρονται στη Γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού.
Οι αντιστόρητες θέσεις του κ. Φίλη δημιουργούν θλίψη και προβληματισμό στον Ελληνικό λαό.
Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει τα ιστορικά τεκμηριωμένα γεγονότα της Γενοκτονίας του Πόντου.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός δεν ξεχνά τους ένοχους θύτες  για τα εγκλήματα τους και ζητά αναγνώριση από τη Διεθνή Κοινότητα. Ζητάμε να διδαχθεί η ιστορία στα Σχολεία για τον προσφυγικό Ελληνισμό.
Γενοκτονία στον Πόντο δεν υπήρξε ισχυρίζονται διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις στην Τουρκία. Ο κ. Φίλης συμφωνεί ότι δεν υπήρξε Γενοκτονία.
Η Γενοκτονία ιστορικά δεν αμφισβητείται. Πραγματοποιήθηκε στην περίοδο 1914-1923.
Η Γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα. Με τις εξορίες, διωγμούς, απαγχονίσεις, εκτελέσεις που διενήργησαν οι Τούρκοι  εναντίον των Ελλήνων του Πόντου.
Η Τουρκική εφημερίδα SABAH χαιρετίζει τον κ. Φίλη στην πρώτη σελίδα με μια φωτογραφία του Υπουργού κ. Φίλη. Και γράφει: Μια γενναία παραδοχή από τους γείτονες για τη Γενοκτονία.
Ο κ. Φίλης αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Ποντίων  γι’ αυτό και τον αμφισβητεί ο Ελληνικός λαός εκτός από την κ. Μαρία Ρεπούση.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Ελληνική Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19 Μαϊου ως ημέρας μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Μικρασιατικού Πόντου, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάσθηκε στην Σαμψούντα. Έλεγε ο Φώτης Κόντογλου από το Αϊβαλί: Δεν υπάρχει σε όλον τον κόσμο πιο πονεμένο Έθνος από τους Έλληνες.
Ο ποντιακός Ελληνισμός είναι βαριά πληγωμένος και φαρμακωμένος από τη Γενοκτονία των 353.000 θυμάτων.
Τέτοια μαχαιριά εκ των έσω από τον κ. Φίλη που αμφισβητεί την Γενοκτονία και  τραυματίζει τον πολύπαθο ποντιακό Ελληνισμό δίνει τροφή στους Τούρκους όπως και έγινε μέσα σε λίγες ώρες στην εφημερίδα Sabah.
Οι χιλιάδες Έλληνες του Πόντου που επέζησαν από την Κεμαλική υστερία και την απάνθρωπη σκληρότητα του Αϊχμαν του ποντιακού Ελληνισμού «Τοπάλ Οσμάν», ήρθαν στην Ελλάδα κυνηγημένοι, διωγμένοι, ταλαιπωρημένοι αφήνοντας πίσω θύματα προσφιλών προσώπων, περιουσίες και εφιαλτικές αναμνήσεις.
Και όμως αυτοί οι πρόσφυγες Έλληνες του Πόντου στάθηκαν όρθιοι,  ξεκίνησαν μια νέα ζωή και τα κατάφεραν.
Οι Έλληνες του Πόντου δημιούργησαν το Αντάρτικο, παρόμοιο του 1821.
-Δεν ήταν Γενοκτονία κ. Φίλη οι εξορίες χιλιάδων Ελλήνων της Σαμψούντας και τη Πάφρας του Πόντου με αποστολή στη Μαλατία, όπου πέθαιναν στους δρόμους από τη μαρτυρική πορεία; Όλος ο Πόντος έκλαψε πικρά κάτω από το μαρτυρικό μαχαίρι του Τοπάλ Οσμάν.
-Δεν ήταν Γενοκτονία κ. Φίλη η  δίκη παρωδία από τα Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας όπου στήθηκαν αγχόνες στην κεντρική πλατεία της Αμάσειας όπου κρεμάστηκε η αφρόκρεμα της Σαμψούντας;
-Δεν ήταν Γενοκτονία κ. Φίλη όταν στις 16 Νοεμβρίου 1916 οι Τούρκοι εξανάγκασαν τους κατοίκους της Τρίπολης και της γύρω περιοχής να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και  να οδηγηθούν σε εξορία, όπου από τις 13.000 Έλληνες του Πόντου διασώθηκαν 1200 άτομα;
-Δεν ήταν Γενοκτονία η εξορία, κ. Φίλη, των κατοίκων της Σάντας του Πόντου που εκτοπίσθηκαν και σύρθηκαν στην εξορία και αφανίστηκαν ολόκληρες οικογένειες προς Ερζερούμ και Χουνούζ;
-Δεν ξεχνάμε ότι σε κάθε χωριό και πόλη του Πόντου έγινε εξορία με χιλιάδες θύματα.
-Δεν ραγίζει η καρδιά μας με τις χιλιάδες θύματα των Ελλήνων του Πόντου.
-Δεν ραγίζει η καρδιά μας με τους άταφους νεκρούς μας στο Πόντο;
-Δεν ραγίζει η καρδιά μας με τα 10.500 ορφανά μικρά παιδιά που ήρθαν στην Ελλάδα χωρίς γονείς που σκότωσαν οι Τούρκοι;
-Δεν ραγίζει η καρδιά μας, όταν ο Τοπάλ Οσμάν ο Αϊχμαν του Ποντιακού Ελληνισμού έκαιγε τους Πόντιους μέσα στις εκκλησίες και τα Σχολεία;
Στο  χωριό της γιαγιάς μου Κυριακής  στην Κερασούντα του Πόντου ο Τοπάλ Οσμάν έκαψε στην εκκλησία του χωριού τον μεγαλύτερο πληθυσμό του χωριού.
Διασωθείσα η γιαγιά μου έφυγε στο Σοχούμ στη Ρωσία.
-Δεν ραγίζει η καρδιά μας όταν στην Καλαμαριά στη Θεσσαλονίκη πέθαναν από τύφο και πνευμονία χιλιάδες πρόσφυγες από Πόντο, Καύκασο, Καππαδοκία, Σμύρνη, Αν. Θράκη;
-Δεν ραγίζει η καρδιά μας όταν στις εξορίες στον Πόντο τα μικρά παιδιά σκάλιζαν τα κόπρανα από τα άλογα για να βρουν σπυριά από καλαμπόκια για να φάνε, που δεν τα χώνευε ο οργανισμός των αλόγων;
-Δεν ραγίζει η καρδιά μας όταν εν πλω τα μικρά παιδιά και τους μεγάλους που πέθαιναν τους έριχναν στη θάλασσα, διασχίζοντας τη Μαύρη Θάλασσα προς Κωνσταντινούπολη;
Μετά από όλα αυτά κ. Φίλη ή παραιτείσαι ή σε αποπέμπει ο κ. Πρωθυπουργός.