Και δυστυχώς δεν άντεξε η καρδιά του, μέχρι τη Δευτέρα, αφού ξημερώματα Κυριακής, "ἑφέκεν μας υείαν ο πασά μ΄ο Γιωρίκας", ήταν ακριβώς 77 ετών.

   Αγαπητέ και αλησμόνητε αδελφέ, δεν έφυγες ποτέ από κοντά μας, είσαι πάντα στη σκέψη μας, στο νου και την καρδιά μας, μας λείπεις, μας λείπει η καλοσύνη σου, το χιούμορ σου, η παρέα σου, τα μουχαμπέτια, η ανιδιοτελής προσφορά σου (τα χέρια σου "χρυσά" πιάναν σε όλα) και δεν αρνιόσουν τη βοήθεια σε κανέναν, ήσουν μοναδικός και αναντικατάστατος.

   Σήμερα ακριβώς δύο χρόνια από την μετάβαση σου στην αιωνιότητα, είμασταν όλοι εκεί στο τάφο σου, εκεί όπου μαζί με τον πατέρα μας Νίκο Αθανασιάδη (1909 - 1983), τη γιαγιά Βασιλική Αθανασιάδου (1885 - 1965) και την προγιαγιά μας Λεμόνα Αθανασιάδου (1865 - 1942), αναπαύεστε όλοι μαζί, σε κοινό τάφο "εν Ειρήνη".

   Οι συγγενείς, η σύζυγος, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου και τα δισέγγονά σου, σου άναψαν ένα κερί. Να είναι αιώνια η μνήμη σου αγαπητέ, αλησμόνητε και αναντικατάστατε αδερφέ.