Το ύφος αυτό του απορημένου γονέα, θα πρέπει να εμφανίζεται συχνά στις διμερείς επαφές των δύο γενεών. Έτσι όμως, μέσα από τις γλωσσικές μηχανορραφίες των μικρότερων και την αμηχανία που δημιουργείται στους μεγαλύτερους, οι νέοι διαμορφώνουν τη δική τους ταυτότητα.
Οι νέοι λοιπόν, όχι μόνο δε «πάσχουν» από λεξιπενία, αλλά έχουν πλούσια γλώσσα και συνεχώς ανανεωμένη. Απλώς, είναι άλλη απ’αυτή που μιλούν οι μεγάλοι. Η «αργκό» που χρησιμοποιούν είναι ανατρεπτική και κάποιες φορές επιχειρεί να ξαφνιάσει. Έτσι, κάποιοι γονείς εντυπωσιάζονται εάν το παιδί τους πει: «τα σπάει», αντί για: «είναι επικό», όπως οι ίδιοι θα έλεγαν.
Το βασικό χαρακτηριστικό της γλώσσας των νέων είναι ότι εκφράζει και εκφράζεται μέσα στην παρέα-την ομάδα συνομηλίκων. Συνεπώς δεν υπάρχει μία ενιαία γλώσσα, κάθε παρέα έχει δικό της κώδικα επικοινωνίας, μέχρι που αυτόν τον κώδικα μπορεί να το πάρει μία άλλη ομάδα κι ύστερα μία άλλη, μέχρι που θα υιοθετηθεί από μεγάλο μέρος της νεολαίας.
Γιατί όμως οι νέοι αναπτύσσουν δικούς τους τρόπους έκφρασης;
Τα κοινωνικά δίκτυα των νέων, είναι στερεότυπα απ’αυτά των ενηλίκων, γεγονός που εντείνει την πίεση της γλωσσικής συμμόρφωσης στην παρέα. Από την άλλη οι «συμβάσεις» γλωσσικής ευγένειας δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμα πλήρως στην εφηβεία, οπότε και διαμορφώνεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό η προσωπική ταυτότητα του νέου. Επιπλέον, η έντονη και συχνή επαφή των νέων με την αγγλική γλώσσα, την έχει κάνει να «εισχωρήσει» μέσα στο ελληνικά σπίτια. Γι’αυτό ακριβώς δε θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση, η χρήση της φράσης : «I will call you back»- «Θα σε πάρω πίσω»
Τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παίζουν φυσικά το ρόλο τους, αφού τα πρώτα αφενός δανείζουν λέξεις στη νεολαία, οι οποίες στη χρήση τους προσδίδουν κύρος στη γλώσσα των νέων και τα δεύτερα αφετέρου, «αυτοματοποιούν και κόβουν» τις λέξεις.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το φαινόμενο αυτό ως διαχρονικό, αφού σε όλες τις εποχές οι μεγαλύτεροι εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους, για την «κακή» και καταστροφική γλώσσα των νέων για την κοινωνία.
Τελικά όμως οι νέοι κάποια στιγμή ενηλικιώνονται και «υιοθετούν» αναπόφευκτα τη γλώσσα των «μεγάλων», γίνονται με τη σειρά τους οι καινούριοι «μεγάλοι» που θα αρχίσουν να επικρίνουν.
Θα ήταν όμως καλό, από τη στιγμή που οι νέοι υπερασπίζονται σθεναρά τον τρόπο ομιλίας τους, λέγοντας πως εκφράζει την κουλτούρα τους και υποδηλώνει συγχρόνως την κοινή τους ταυτότητα…Να τους αφήσουμε να εκφραστούν!