Ο πόλεμος είναι μια από τις μορφές της βίας. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στην πολύπαθη και χιλιοβασανισμένη Μέση Ανατολή, όπου αφάνταστα και απερίγραπτα μίση πολλών δεκαετιών την μετατρέπουν σε φρικαλέο πόλεμο χωρίς τελειωμό, χωρίς έλεος.
Μπροστά σ’ αυτό το ατελείωτο δράμα διερωτάται κανείς: Για όνομα του Θεού, δεν μπορεί να βρεθεί μια εναλλακτική λύση; Θα λέγαμε ναι μπορεί, αρκεί οι άνθρωποι να θελήσουν να μιλήσουν ο ένας με τον άλλον και να ακούσουν ο ένας τον άλλο. Το παράδειγμα το έδωσαν δύο σπουδαίοι άνθρωποι, μορφωμένοι και νουνεχείς προερχόμενοι από τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, δύο παλληκάρια με νηφαλιότητα.
Το παράδειγμα της εναλλακτικής λύσης
Αυτοί συνεργαζόμενοι και συσπουδάζοντας, κατάφεραν να μιλήσουν μεταξύ τους, να ακούσουν ο ένας τον άλλο και να δώσουν ένα αυθεντικό παράδειγμα εναλλακτικής λύσης στη βία, ιδρύοντας από κοινού μια Μουσική Ακαδημία στο Βερολίνο.
Η ίδρυση Ισραηλοπαλαιστινιακής Μουσικής Ακαδημίας
Οι ιδρυτές της Ισραηλοπαλαιστινιακής Μουσικής Ακαδημίας είναι οι α) ο Ισραηλινός σπουδαστής Μπαρενμπόιμ και β) ο Παλαιστίνιος, σπουδαστής επίσης Σάιντ. Αυτοί οι δύο νέοι φοιτούν ο ένας δίπλα στον άλλον, συνεργαζόμενοι αρμονικά παρ’ όλες τις διαφορές πους τους χωρίζουν. Η Ακαδημία που ίδρυσαν αποτελεί συνέχεια της πρώτης αραβοϊσραηλινής ορχήστρας της “west Eastern Divan Onchestra” την οποία ίδρυσαν από κοινού, ο σπουδαίος εβραϊκής καταγωγής αρχιμουσικός και πιανίστας Ντάνιεl Μπαρένμπόιμ και ο Παλαιστίνιο – αμερικανός λογοτέχνης και πολιτικός – ακτιβιστής Έντουαρντ Σάϊντ, ο οποίος σε δηλώσεις του είπε ότι, πέρα από τη μουσική, το πρόγραμμα σπουδών της Ακαδημίας εστιάζει στις ανθρωπιστικές επιστήμες επί τη βάσει της εκπεφρασμένης πεποιθήσεως του, κατά την οποία «ο ανθρωπισμός είναι η μόνη – θα έφτανα στο σημερινό σημείο να πω- η τελευταία αντίσταση ενάντια στις απάνθρωπες πρακτικές και τις αδικίες που παραμορφώνουν την ανθρώπινη ιστορία».
Θετική αντίδραση στο δράμα της Μέσης Ανατολής:
Τις ημέρες κατά τις οποίες νέες σελίδες φρίκης και πόνου προστίθενται στο δράμα της Μέσης Ανατολής η Ορχήστρα της προλεχθείσας Μουσικής Ακαδημίας, έδινε μεγάλη συναυλία με τον διευθυντή της Μίχαελ Μπαρενμπόϊμ (υιό του Ντάνιελ Μπαρεμπόϊμ)
Δηλώσεις του Μίχαελ Μπαρενμπόιμ:
«Φυσικά εδήλωσεν ο Μίχαελ Μπαρεμπόϊμ, η συναυλία της Ακαδημίας δεν μπορεί να φέρει την ειρήνη. Κανείς δεν το περίμενε αυτό. Είναι όμως μια ενδιαφέρουσα πρόταση, για να δείξουμε πως οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν μαζί στην ίδια περιοχή, χωρίς βόμβες και όπλα, αλλά σε πνεύμα συνεργασίας, όπου συνομιλούν και ακούν ο ένας τον άλλον. Ούτως ή άλλως στη μουσική το σημαντικότερο είναι να ακούει ο ένας τον άλλο.
Αναφορά στον Ντάνιελ Μπάρενμπόιμ
Το 1954 ο Βίλχεμ Φούρτβενγκερ (1886 -1954) γνώρισε για πρώτη φορά τον νεαρό μουσικό Ντάνιελ Μπάρενμπόιμ και είπε ότι αυτός ο νεαρός μουσικός «είναι φαινόμενο». Και πράγματι αφού στα πέντε του χρόνια έπαιζε για πρώτη φορά πιάνο, στα επτά χρόνια του έδωσε την πρώτη συναυλία και στα έντεκα έλαβε μέρος σε μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας. Αυτό το «παιδί θαύμα» εξελίχθηκε πολύ σύντομα σε έναν από τους καλύτερους πιανίστες και διευθυντές ορχήστρας στον κόσμο, με εμφανίσεις και συνεργασίες από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ μέχρι τη Νότια Αμερικής, την Άπω Ανατολή την Αυστραλία. Με τρόπο συναρπαστικό ιδίως για τους φίλους της Όπερας, παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια του το ανέβασμα των έργων του Βάγκνερ στο Μπάϋροϊτ (Γερμανία). Ήταν μάλιστα ο πρώτος αρχιμουσικός που τόλμησε να ανεβάσει Βάγκνερ στο Ισραήλ. Στη μουσική του αυτοπροσωπογραφία παρουσιάζεται έντονη και σταθερή η έγνοια του για το μέλλον των αραβοϊστραηλινών σχέσεων και την αλληλοκατανόηση των δύο λαών. Μαζί με τον Παλαιστίνιο συγγραφέα και φίλο του Έντουαρντ Σάιντ, ξεκίνησε ένα γόνιμο διάλογο μαζί με έμπρακτες πρωτοβουλίες, όπως η συνεργασία νέων Ισραηλινών και Αράβων μουσικών στο εργαστήρι West Eastern Divan και τελικά την ίδρυση της Μουσικής Ακαδημίας Μπαρενμπόιμ – Σάιντ στο Βερολίνο, όπου, όπως προαναφέραμε, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι σπουδαστές φοιτούν πλάι – πλάι συνεργαζόμενοι αρμονικά παρ’ όλες τις υπάρχουσες διαφορές. Είθε το παράδειγμα τους να το μιμηθούν και άλλοι και να αποδώσουν πλούσιους καρπούς για την ειρήνη και τη συνεργασία των δύο λαών, που ζουν και συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο.
