Κατανοητός βέβαια ο θυμός των συγγενών καθώς και η απελπισία τους, αλλά μαζί τους, ένας ολόκληρος λαός απαιτεί δικαιοσύνη για το έγκλημα αυτό!
Πολλά ερωτήματα κυκλοφορούν και οι απαντήσεις είναι αόριστες! Ωστόσο το ερώτημα που κυριαρχεί είναι αν τελικά θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όλοι οι υπεύθυνοι! Η απάντηση, μέχρι σήμερα, μοιάζει πικρή για το σύνολο του λαού που νοιώθει προδομένος, γιατί γνωρίζει καλά το πως λειτουργεί διαχρονικά το κράτος, αλλά δεν παύει να μάχεται και να ελπίζει.
«Ανθρώπινο λάθος» ειπώθηκε αρχικά, αλλά κανείς δεν το δέχθηκε, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με έγκλημα που προήλθε ξεκάθαρα εξ αιτίας της άρνησης, της διαχρονικής άρνησης μιας χώρας να λάβει επιτέλους μέτρα ενάντια στην τσαπατσουλιά, στο μέσον και στη διαφθορά. Έτσι, με τον λαό να έχει μάθει σε αλισβερίσια .., αποκτήθηκε μια διαγωγή του «ζειν επικινδύνως», αφού σ’ αυτά τα πλαίσια λειτουργούν κάθε φορά οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.
Εν τούτοις, πριν το «ανθρώπινο λάθος», ευθύνη φέρουν οπωσδήποτε και τα ανώτατα πολιτικά στελέχη! Δύο τουλάχιστον πρώην υπουργοί Μεταφορών και μαζί τους οι αρμόδιοι Γραμματείς και Φαρισαίοι. Λέγεται μάλιστα ότι, κατά την τελευταία δεκαετία, έχουν τελεστεί τεράστια ποινικά αδικήματα σχετικά με τον μη εκσυγχρονισμό του ελληνικού σιδηροδρόμου!
Απορίας άξιον το κλείσιμο της εξεταστικής επιτροπής, χωρίς να εξεταστούν όλοι οι εμπλεκόμενοι! Τι σόι πορίσματα έχουν βγει; Η Δικαιοσύνη διαθέτει ή όχι την εξουσία να δικαιώσει τους 57 νεκρούς; Αν όχι, τότε η «ασυλία» θα γίνει η ταφόπλακά τους;
Ομολογουμένως, η όποια προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας θα αποτελεί μια αιώνια προσβολή προς τα παιδιά, καθώς διαφαίνεται πως η έρευνα για το «έγκλημα» δεν γίνεται σωστά και πως η αντιμετώπισή του χαρακτηρίζεται από παραίτηση και κυνισμό.
Η όλη κατάσταση των Τεμπών έφερε στη μνήμη μου ένα πραγματικό γεγονός που βίωσα στα μαθητικά μου χρόνια:
Σε τάξη γυμνασίου, ο καθηγητής γράφει κάτι στον πίνακα, όταν ένας ξαφνικός και περίεργος θόρυβος προήλθε από τη μεριά των μαθητών που ήταν προς τα παράθυρα. Ο πόντιος καθηγητής πήγε στο πρώτο θρανίο και ρωτάει ήρεμα τον μαθητή:
- Παιδί μου! Εσύ επήκες τον θόρυβο;
- Όχι, κύριε! Από πίσω…
Ο καθηγητής έκανε την ίδια ερώτηση στον μαθητή του από πίσω θρανίου και πήρε την ίδια απάντηση. Με ηρεμία και υπομονή, ο καθηγητής έφθασε, στο τελευταίο της της σειράς θρανίο και αφού πήρε την ίδια «ειρωνική» απάντηση, στράφηκε στον τοίχο και είπε:
Ντούβαρ, ντούβαρ! Εσύ επήκες τον θόρυβο;
- Επήκες, από το ρήμα ποιώ=κάνω
- Ντούβαρ=ντουβάρι=τοίχος
