Το αποτέλεσμα γνωστό:
Μια βόλτα στη Βόρεια Ελλάδα και ειδικά  απ’ τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αλεξανδρούπολη, αποκαλύπτει, σε ντουζίνες, τα βιομηχανικά κουφάρια στις περίφημες ΒΙΠΕ. Αυτό το αποτέλεσμα είχαν τα περιβόητα πακέτα (κάτι ΜΟΠ και νόμος 1262) στα οποία στηρίχθηκε ένα μεγάλο μέρος απ’ τα «νέα τζάκια».
Για να μην λέμε λόγια, να δούμε πως αποψιλώθηκε η βιομηχανία, για παράδειγμα στο νομό Κιλκίς, τι έγιναν οι επιχειρήσεις φασσόν που έδιναν δουλειά και εισόδημα σε χιλιάδες εργαζόμενους κ.λ.π. κλπ.

Και σήμερα τι γίνεται;   
Το σκηνικό είναι καταπληκτικό!
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, μπορούν να διατηρήσουν την οικονομική τους ισχύ, παίρνοντας παραγγελίες από το δημόσιο (δρόμοι, γέφυρες, σχολεία, υπολογιστικά προγράμματα κ.λ.π.)
Για να βάλουν μπρος τις μηχανές αντί για δικά τους κεφάλαια, έχουν τις λογής – λογής επιχορηγήσεις, ενώ, παράλληλα, τους εξασφαλίζεται και η κρατική εγγύηση με τραπεζικά δάνεια.
Για να πληρώσουν την εργατική δύναμη που απασχολούν στις μονάδες τους, ξεκοκαλίζουν τα κονδύλια που προβλέπουν τα διάφορα κυβερνητικά σχέδια…ενίσχυσης της απασχόλησης ή…αντιμετώπισης της ανεργίας.
Για να  πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές, καταφεύγουν σε άλλα προγράμματα που προβλέπουν τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών εισφορών.
Για να υ6πάρχει «ανταγωνιστικότητα» στα εμπορεύματα που προωθούν στην αγορά απαλλάσσονται και δε πληρώνουν φόρους, δε πληρώνουν τέλη, δε πληρώνουν δασμούς, αξιοποιώντας νόμους και ρυθμίσεις. Κι αν στο τέλος, παρ’ ελπίδα, δεν εκπληρωθούν τα πλάνα της κερδοφορίας τους, τότε εντάσσονται σε διάφορα προγράμματα αποκατάστασης της ρευστότητας ή ό,τι άλλα ανακαλύπτουν όσοι έχουν ταχθεί στην υπηρεσία εξυπηρέτησης των εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Και με τους εργαζόμενους τι γίνεται;
Απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, εργάσιμη εβδομάδα λίγων ημερών, αφαίρεση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, πληρωμή εργασίας έναντι δεδουλευμένων, κατεδάφιση εργασιακών δικαιωμάτων, καταπάτηση των συμβάσεων εργασίας κ.λ.π..
Και ο κύκλος επαναλαμβάνεται. Κοντά στην αρπαχτή που κάνει η εργοδοσία, βολεύονται και οι πολιτικοί των δύο κομμάτων της αστικής τάξης που κατά διαστήματα τάζουν δουλειές με φούντες στον τοπικό πληθυσμό. Ένα ρουσφέτι ξεκινά απ’ το χώρο του καφενείου και σέρνεται μετά σε ψίθυρο στο προεκλογικό μπαλκόνι και τούμπαλιν.
Άντε,  και καλά απ’ τους βουλευτές δεν περιμένουμε και τίποτε.  Εξ άλλου την ίδια πολιτική εφάρμοσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση. Αλλά από τους αιρετούς Νομάρχη, Δημάρχους και Δημοτικούς  Συμβούλους;
Όσες φορές παρουσιάστηκαν επιτροπές εργαζομένων στον Νομάρχη τους Δημάρχους, στο Νομαρχιακό και Δημοτικά Συμβούλια, η αντιμετώπιση ήταν  λες και ήταν εκλεγμένοι Μητροπολίτες, και  όχι, πολιτικά πρόσωπα,  εκλεγμένοι απ’ το λαό με καθολική μυστική ψηφοφορία,
Με την ευκαιρία να υπενθυμίσω ότι ο Ελληνικός λαός, εκλέγει με άμεση-καθολική ψηφοφορία, τη Βουλή, από την οποία προέρχεται η κυβέρνηση και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και τα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Νομαρχιακής και Πρωτοβάθμιας (Δήμων και Κοινοτήτων).
Όταν λοιπόν ζητούν συμπαράσταση οι εργαζόμενοι που έχουν σοβαρά προβλήματα, οι αιρετοί στην τοπική αυτοδιοίκηση, συμπαρίστανται με τα «είθε», «ο θεός να φωτίσει του εργοδότες να δώσουν κάποιες παροχές στους εργαζόμενους κ.λ.π), γιατί και αυτοί ρουσφέτια κάνουν με θέσεις εργασίας στις επιχειρήσεις.
Και αυτοί καλά κάνουν. Αυτή είναι η πολιτική τους. Τα βαρύγδουπα προεκλογικά τους προγράμματα, δεν έχουν καμιά σχέση με ότι κάνουν στη διάρκεια της τετραετίας. Οι εργαζόμενοι που επιλέγουν και ψηφίζουν τους βουλευτές, τον Νομάρχη, τους Δημάρχους  και τους συνεργάτες τους, είναι καιρός να βγάλουν τα ανάλογα συμπεράσματα.

ΥΓ. Υπάρχουν επιχειρήσεις (ελάχιστες όμως),  που προσπαθούν να είναι όσο το δυνατόν εντάξει με τους εργαζόμενους. Δεν αναφέρω ποιες να μην θεωρηθεί ότι τις κάνω και «αβάντα».