Δικαιολογημένα ή όχι, (σήμερα το ‘’ξύλο’’κρίνεται ως απαράδεκτο), αλλά τότε λίγοι ήταν αυτοί, που δεν είδαν τον ουρανό σφονδύλι, ή δεν του άστραψαν τα μάτια, από τις σφαλιάρες που θυμάται ο Μίλτος! Ήταν όμως καλή δασκάλα! Έμαθαν πολλά ‘’καυκασάκια’’ καλά γράμματα από αυτήν! Ακόμη και στη γυμναστική, ως πειθαρχημένη ομαδική εκγύμνανση, γυναίκα αυτή, έδινε την ψυχή της.
Βαθειά του έμεινε χαραγμένο στο νου μέχρι σήμερα και στέκεται ακόμη εντυπωσιασμένος από το δυνατό παράγγελμά της ένα – δυο,… ένα… ένα - δυο της Γυμναστικής. Ιδιαίτερα στο βροντερό της …ένα στ’ αριστερό… δύο στο δεξί… και χραπ και χρουπ να αντηχούν οι φθαρμένες σόλες στην ξερή και σκληρή γη της μεγάλης αυλής του σχολείου των Πεντεκαίδεκα Μαρτύρων και Κιολιαλήδικων.
Θυμάται ακόμη ότι ήταν ωραία γυναίκα, παντρεμένη με δημοτικό υπάλληλο, τον οποίο θυμάται, παιδί αυτός, ως άνδρα εξαιρετικής εξωτερικής σωματικής εμφάνισης.
Η Κιλκισιώτισσα κ. Γεωργία, δημοτική υπάλληλος ανασύρει από την μνήμη της, περισσότερο από τις περιγραφές μεγαλυτέρων, ότι η δασκάλα Πολυξένη το γένος Ζαφειροπούλου ήταν ωραία γυναίκα και προ πάντων καλή δασκάλα, καταγόταν από την Αλεξανδρούπολη, παντρεύτηκε στο Κιλκίς τον Σιδηρόπουλο Ιωάννη, απέκτησαν έναν γιο και μία κόρη, καλά και όμορφα παιδιά, που ζουν μάλλον στη Θεσσαλονίκη.
Συμπέρασμα: Οι μαθητές και οι Κιλκισιώτες δεν ξεχνούν…
Κιλκίς Ιούλιος 2017 Α. Α.
