Εργαζόμενοι της δυτικής πτέρυγας του Λευκού Οίκου, που «σχεδιάζουν» προτεινόμενα tweets για τον ένοικο του Οβάλ Γραφείου, σκοπίμως χρησιμοποιούν γραμματικά «ολισθήματα» και συντακτικό «στακάτο» προκειμένου να μιμηθούν το ύφος του. Αυτό αναφέρει η εφημερίδα «Boston Globe» που επικαλείται δύο ανθρώπους που γνωρίζουν από κοντά την όλη διαδικασία.

Το επιτελείο του Τραμπ προσεγγίζει την κάθε δήλωση του προέδρου στο Twitter με τρόπο αιρετικό και φαίνεται να απολαμβάνει με την ψυχή του την αντίδραση της σοκαρισμένης ελίτ και τις επιπλήξεις που πέφτουν βροχή προς τον αμερικανό πρόεδρο.

Για παράδειγμα, αναφέρει η εφημερίδα, οι συνεργάτες του χρησιμοποιούν κατά κόρον το θαυμαστικό (ως σημείο στίξης) και τις λέξεις που θέλουν να τονίσουν τις γράφουν με κεφαλαία γράμματα. Ελλειπτικές προτάσεις (φράσεις δηλαδή όπου λείπει το ρήμα, το υποκείμενο ή το κατηγορούμενο), χαλαρά συνδεδεμένες έννοιες... όλα αυτά, αποτελούν μέρος μιας διαδικασίας που δεν είναι τελικά τόσο αυθόρμητη όσο φαντάζει.

Οι περισσότεροι συνεργάτες του έχουν αποκτήσει τέτοια εμπειρία στην αναπαραγωγή του «τραμπικού» ύφους που είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια tweets γράφουν εκείνοι και ποια ο αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος, μόλις ξυπνήσει και προτού ακόμη πιει πρωινό καφέ, «τουιτάρει» ενώ παρακολουθεί το αγαπημένο του Fox News.

Η διαδικασία είναι η εξής: όταν ο Τραμπ πρέπει να τοποθετηθεί δημόσια για κάποιο θέμα, ο εκάστοτε συνεργάτης του γράφει ένα σημείωμα, το οποίο περιλαμβάνει τρία-τέσσερα δείγματα tweets. Στη συνέχεια ο Τραμπ επιλέγει εκείνο που του αρέσει περισσότερο. Αλλοτε θα επεξεργαστεί τη διατύπωση, άλλοτε θα το «μπουμπουνίσει» ως έχει στους 52 εκατομμύρια ακολούθους του.

Σύμφωνα με δύο πρόσωπα που γνωρίζουν τη διαδικασία και μιλούν στην «Boston Globe» υπό καθεστώς ανωνυμίας, αντίθετα με τον Νταν Σκαβίνο, υπεύθυνο των social media του Λευκού Οίκου που δεν θέλησε να κάνει κανένα σχόλιο, οι συνεργάτες του Τραμπ χρησιμοποιούν συνειδητά κακή γραμματική, όμως δεν κάνουν ορθογραφικά λάθη ή λάθη σε ονόματα.

Είναι γνωστό ότι στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο Τραμπ χρησιμοποιούσε ένα Αndroid τηλέφωνο, ενώ οι συνεργάτες του iPhone, καθιστώντας ξεκάθαρο εάν το tweet ήταν του ιδίου ή όχι. Σήμερα πλέον ο Τραμπ έχει iPhone, οπότε το ποιος βρίσκεται πίσω από την κάθε ανάρτηση αποτελεί ενίοτε γρίφο.

Για τον λόγο αυτόν ο Αντριου Μακ Τζιλ δημιούργησε ένα bot (λογισμικό ρομπότ) ή αλλιώς έναν αυτόματο λογαριασμό στο Twitter με την ονομασία @TrumpOrNotBot ο οποίος αξιολογεί την αυθεντικότητα των tweets που αποστέλλονται μέσω του προσωπικού λογαριασμού του Τραμπ, αν δηλαδή προέρχονται από τον ίδιο ή κάποιον από την ομάδα του.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ανέλυσε τα εκατοντάδες tweets που είχε γράψει προεκλογικά ο τότε προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, ανιχνεύοντας το μοτίβο της γλώσσας που χρησιμοποιεί. Σήμερα λοιπόν κάθε tweet που ανεβαίνει από τον προσωπικό του λογαριασμό συγκρίνεται με τα παλαιότερα και το bot μπορεί να προσδιορίσει τον συγγραφέα.

Ως έναν βαθμό τουλάχιστον, γιατί όπως αναφέρει ο Μακ Τζιλ οι συνεργάτες του αμερικανού προέδρου έχουν πλέον τόσο πολύ εξοικειωθεί μιμούμενοι το προσωπικό του στυλ που αχρηστεύουν κατά κάποιον τρόπο την αξιοπιστία του ρομποτικού λογισμικού.

Ενα άλλο ζήτημα που απασχολεί τους αναλυτές των «τραμπικών» τιτιβισμάτων είναι η χρήση της αγγλικής και η περιφρόνηση του Τραμπ για τη γραμματική και το συντακτικό. Ειδικοί αναφέρουν ότι ο τρόπος εκφοράς του γραπτού του λόγου αποτελεί μέρος της περσόνας που τόσο επιμελώς έχει καλλιεργήσει: ότι είναι ένας άνθρωπος του λαού, παρά τα άπειρα λεφτά που διαθέτει.

Αλλοι πάλι θεωρούν ότι υπάρχει ένα ακόμα πιο ύπουλο κίνητρο στην αδιαφορία του γύρω από την αγγλική που είναι ούτως ή άλλως χαοτική. Πολύ απλά, εξυπηρετεί την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα ζητήματα και την τσαπατσουλιά που τον διακρίνει γενικώς.

«Το συγκεκριμένο στυλ», υποστηρίζει ο Λάνγκτον Χάμερ, πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας του Πανεπιστημίου Γέιλ, «του επιτρέπει να μιλάει αόριστα, να διασκεδάζει, να υπονομεύει, να φλερτάρει και να εκφοβίζει. Συνεπώς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων του, και αυτό από μόνο του είναι λυπηρό».