«Την πατρίδαμ’ έχασα, έκλαψα και πόνεσα. Λύουμαι κι αροθυμώ, ν’ ανασπάλω κι επορώ» λέει ένα ποντιακό τραγούδι και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Την πατρίδα μου έχασα, έκλαψα και πόνεσα. Κλαίω και νοσταλγώ, να ξεχάσω δεν μπορώ». Αλλά μήπως τελικά ξεχνάμε;

Ξεχνάμε τους χιλιάδες παλιννοστούντες και Έλληνες ομογενείς από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Καθώς ακόμα αντιμετωπίζουν κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Επίσης, μια αδικία που ξεκίνησε το 2013, με την κατάργηση των συντάξεων υπερηλίκων, πρέπει να τελειώσει και να εφαρμοστεί ίση μεταχείριση στους ανασφάλιστους υπερήλικες χωρίς περικοπές στις συντάξεις λόγω των ετών διαμονής τους.

Χρέος μας, λοιπόν, να κρατάμε ζωντανή την μνήμη μας αλλά υποχρέωση μας να εξαλείψουμε τις ανισότητες του σήμερα.

Ειρήνη Αγαθοπούλου

Βουλεύτρια Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ