Αγαπητοί συνάδελφοι, πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε πολιτική κρίση. Εάν συνέβαινε το αντίθετο που βλέπουμε στα μέσα ενημέρωσης και προβάλλεται περισσότερο, επειδή αγγίζει ευαίσθητα την ελληνική οικογένεια, την προβολή της οικονομικής κρίσεως, τολμώ να πω ότι θα είχε δικαιωθεί τότε ο ή ο Μάρξ ή η άκρατη οικονομία της αγοράς.
Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Υφίσταται πολιτική κρίση, υφίσταται ποσοτική συσσώρευση κατάρρευσης θεσμών και γι’ αυτό οδηγούμαστε σε οικονομική κατάρρευση ή οδηγηθήκαμε εδώ που οδηγηθήκαμε. Για την πολιτική κατάρρευση των θεσμών, μεγίστη ευθύνη, ειρήσθω εν παρόδω, φέρουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, διότι το αξιακό σύστημα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας απαξιώθηκε εν μέρει ή αν θέλετε κατά πλειοψηφία, περισσότερο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Καταβάλαμε προσπάθεια και εμείς και το 1990-1993 και με την τελευταία μας παρουσία στην Κυβέρνηση των πεντέμισι ετών. Δυστυχώς για να οδηγηθούν τα πράγματα εδώ που οδηγήθηκαν, κανείς δεν μπορεί να επιρρίπτει ευθύνες στον άλλον.
Και εμείς της Νέας Δημοκρατίας, κύριε Ανδρουλάκη -προφανώς και παίρνουμε αυτή την πρόκληση- δεν επιχαίρουμε αν η χώρα μας δεν πάει καλά. Επ’ αυτού, όμως, θέλω να πω ότι εφόσον επήλθε η οικονομική αταξία, οφείλει η Κυβέρνηση να αντιληφθεί την ευθύνη της και ή να κυβερνήσει ή να παρατήσει τα στυλό. Ένα από τα δύο πρέπει να γίνει. Θα πρέπει να προσπαθήσει να συνεχίσει ό,τι βρήκε ως έργο από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ειδάλλως φοβούμαι ότι μάλλον έχαιραν οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, όταν κάποια πράγματα δεν πήγαιναν καλά σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Και η κριτική που ασκείτο ήταν με κανόνες εθνικούς. Με εθνικούς αριθμούς κρατικού προϋπολογισμού, κρατικών πρακτικών, ένα χρόνο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κρινόταν από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση.
Έτσι για να μη συμβεί το ίδιο -και η γενναιότητα δεν πρέπει ν α εκλείψει στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας- εμείς λέμε ναι, να δούμε τα σωστά και να τα στηρίξουμε. Αλλά είναι αδιανόητο, όμως, από εδώ που το αφήσαμε να το πάτε χειρότερα. Και εμείς δεν θα χαιρόμαστε. Θα βλέπουμε απλώς αυτή την κατάντια, θα πονάμε και θα λέμε τότε “ή ελάτε όλοι μαζί”, γιατί είχε ακουστεί πολλές φορές αυτό, “ή φύγετε για να έλθουν κάποιοι άλλοι”.
Εδώ είμαστε και του χρόνου τέτοιο καιρό πάλι σ’ αυτή τη διαδικασία θα αναμετρηθούμε. Οι οιωνεί όμως δεν είναι καλοί. Ήσασταν μια κακή αντιπολίτευση και γι’ αυτό είσθε, αγαπητοί κύριοι και κυρία της κυβερνήσεως, κακή Κυβέρνηση.
Οι οιωνεί είναι ότι έχουμε μπροστά μας μια κακή Κυβέρνηση.
Και αυτό γιατί -τα έχω πει και στις προγραμματικές δηλώσεις τότε- πρώτον, απαξιώνετε το κρατούν πολίτευμα της χώρας μας, την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Προσπαθεί ο Πρωθυπουργός με απολίτικη προσέγγιση να σώσει αυτά τα οποία οι πολιτικοί πρέπει να σώσουν, όχι οι τεχνοκράτες ή οι έξωθεν του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος εισερχόμενοι στον πολιτικό στίβο. Χρειάζονται και αυτοί, είναι αναγκαίοι και αυτοί, αλλά ως συμβουλάτορες. Γιατί την ευθύνη τη φέρει ο πολιτικός που κρίνεται από το λαό. Και αυτό δεν βλέπουμε να υπάρχει στη σημερινή Κυβέρνηση.
Επί δύο μήνες και πλέον δεν βλέπουμε Κυβέρνηση. Διοτί Κυβέρνηση δεν είναι μόνο τα σαράντα άτομα, οι Υπουργοί και οι Υφυπουργοί. Δεν βλέπουμε γενικούς γραμματείς, δεν βλέπουμε αλλαγές στους προέδρους. Τι θέλετε; Να κυβερνήσετε για να έχετε χρονικό άλλοθι επί αρκετό καιρό και να πείτε ότι έτσι τα βρήκατε; Τα βρήκατε στις 4 Οκτωβρίου. Τώρα θα είναι το 2010 και οφείλεται να αναλάβετε τις ευθύνες σας.
Θα σταθώ, όμως, με ιδιαίτερη προσοχή σε δύο-τρία σημεία που αφορούν την ύπαιθρο και όχι, αν το θέλετε, με λαϊκίστικη προσέγγιση ή ψηφοθηρική, επειδή είμαι βουλευτής από περιφέρεια της υπαίθρου. Γιατί ιδεολογικά είναι πρόταγμά μου η υπαιθροκεντρική πολιτική που έπρεπε να ασκηθεί επί δεκαετίες. Και επειδή προδόθηκε αυτή, βρισκόμαστε πιστεύω σήμερα εν πολλοίς σ’ αυτή την κατάσταση.
Καταργήσατε το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, καταργήσατε το Υπουργείο Τουρισμού, καταργήσατε το Υπουργείο Ναυτιλίας, τομείς ζωτικούς και εθνικά και οικονομικά και παραγωγικά. Εκτιμώ ότι δεν είναι δυνατόν να πάνε καλύτερα τα πράγματα σ’ αυτούς τους τρεις τομείς με την κατάργηση και τη σηματοδότηση και την αξία της σηματοδότησης που είχαν αυτά τα Υπουργεία.
Έχει υπαχθεί η Γενική Διεύθυνση Δασών στο Υπουργείο Περιβάλλοντος.
Είχα την τύχη να υπηρετήσω επί 14 μήνες αυτή την πολιτική και προφανώς χρειάζεται νέα δασική πολιτική. Αλλά χρειάζεται στον παραγωγικό χώρο. Ο δασικός χώρος, πλην των αστικών αλσυλλίων, είναι κατ’ εξοχήν χώρος της γεωργίας. Δεν έπρεπε να μεταφερθεί η Διεύθυνση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, διότι θα αδυνατήσει η δυνατότητα προσέγγισης νέων γεωργικών προοπτικών και ιδίως της κτηνοτροφίας. Όσοι γνωρίζουν καλά τα πράγματα περί τη δασική πολιτική, ξέρουν καλά τι σημαίνει η σύνδεση του δασικού χώρου με τον ευρύτερο χώρο της γεωργίας.
Έγιναν άσκοπες και άστοχες διοικητικές παρεμβάσεις στο παρελθόν. Αιρετή νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Ποιός θα απολογηθεί, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, για το ότι εσείς οι ίδιοι έρχεσθε τώρα και δηλώνετε ότι καταργείται μετά από δέκα-δώδεκα χρόνια; Επομένως ήταν ένα ταξίδι που δεν οδηγούσε πουθενά.