Σε μια περίεργη ψυχολογική κατάσταση βρίσκονταν ο βιομήχανος που τηλεφώνησε στα γραφεία μας, απροσδιόριστη και για εμάς και για εκείνον.
Τι να πει και πώς να το εκφράσει ο άνθρωπος. Εγκαταστάθηκε σε μια οργανωμένη και πρότυπη βιομηχανική περιοχή, αυτήν του Κιλκίς. Στο νομό αναπτύσσεται δεκαετίες τώρα και η βιομηχανική περιοχή της Νέας Σάντας, τελευταία και αυτή του Πολυκάστρου. Γενικά ο νομός Κιλκίς έχει αλματώδη βιομηχανική ανάπτυξη την τελευταία 20ετία.
Θεωρούσε, λοιπόν, αυτονόητο πως ο νομός Κιλκίς θα διαθέτει έναν οργανωμένο χώρο για την εναπόθεση των στερεών βιομηχανικών αποβλήτων, αφού για τα υγρά λειτουργεί ο βιολογικός καθαρισμός της ΒΙ.ΠΕ.Κ.
Ελα όμως που στη χώρα αυτή τα δύσκολα είναι τα αυτονόητα. Ο νομός δεν διαθέτει τέτοιο χώρο και ο δήμος Κιλκίς δεν παραλαμβάνει τα βιομηχανικά απόβλητα, ακόμη κι όταν δεν είναι τοξικά, για τον ΧΥΤΑ του.
Και τι μπορεί να κάνει ένας συνειδητός βιομήχανος; Να τα αποθηκεύει στον αύλειο χώρο του εργοστασίου του και μέχρι πότε; Το ίδιο το κράτος τον οδηγεί στην παρανομία, δηλαδή να τα αδειάσει  ένα βράδυ σε κάποιο ρέμα της περιοχής;
«Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως θα έλεγε κι ένας πρωθυπουργός (Σημίτης) αυτής της χώρας!