Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη αναφέρεται στην υπευθυνότητα των πολιτών. Είναι επιεικώς απαράδεκτο το θέαμα μιας 21ης Ιουνίου να είναι κατειλημμένη από πάγο στα πεζοδρόμια. Την ώρα που κάθε καταστηματάρχης έχει υποχρέωση να διατηρεί την είσοδο του καταστήματός του ασφαλή για κάθε πελάτη. Και σε καθέναν αναλογούν δέκα τετραγωνικά  πεζοδρομίου να καθαρίσει.
Δυστυχώς όμως η νοοτροπία του «ωχ αδελφέ, νάρθει το κράτος, ο δήμος…να καθαρίσει είναι ευρύτατα διαδεδομένη. Τα περισσότερα ατυχήματα συνέβησαν σε εισόδους πολυκατοικιών όπου λίγοι είχαν το φιλότιμο να καθαρίσουν.
Για να τα λέμε όλα: Και οι δήμοι θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, αλλά και οι πολίτες οφείλουν σε έκτακτες καταστάσεις να δείχνουν υπευθυνότητα. Και να μην τα περιμένουν όλα από το κράτος, το δήμο, την περιφέρεια και πάντα άλλο πλην των ιδίων.

 

Τώρα ….συμφέρουν
Αναπροσαρμόζεται, αναφέρει η είδηση, το ύψος των προστίμων για τροχαίες παραβάσεις. Τα νέα πρόστιμα, πλην ελαχίστων περιπτώσεων (π.χ. παραβίαση κόκκινου σηματοδότη) θα είναι μικρότερα.
Επομένως θα …συμφέρουν πια.

 

Για να αυξηθεί η …πελατεία
Έχω ξαναγράψει το ανέκδοτο αλλά λόγω επικαιρότητας, το υπενθυμίζω:
Ο Ελληνοαμερικάνος διασχίζει απτόητος την Εγνατία χωρίς να περιμένει το πράσινο για τους πεζούς. Ο τροχονόμος τον βλέπει, σφυρίζει και τρέχει δίπλα του. «Τι κάνεις; δεν βλέπεις το κόκκινο; Πεντακόσιες δραχμές πρόστιμο για την παράβαση».
Ο ελληνοαμερικάνος όμως δεν ..μασάει: «Χα, χα, σιγά το πρόστιμο. Εμείς στο Αμέρικα πληρώνουμε πέντε χιλιάδες για παραβίαση του κόκκινου»
Αλλά κι ο τροχονόμος είχε πληρωμένη απάντηση: «Χα, χα, κι εμείς πέντε χιλιάδες το είχαμε αυτό το πρόστιμο. Αλλά δεν πατούσε κανείς το δρόμο με κόκκινο….»
Ήγουν το μειώσαμε για να αυξήσουμε την πελατεία.