Του Θεοφύλακτου
Παγλαρίδη

Σαν βγεις από τον Μικρόκαμπο προς Θεσσαλονίκη, ούτε ένα χιλιόμετρο απόσταση στα δεξιά σου αν  βρεις ανθρώπους, παιδιά κυρίως γαντζωμένα στο συρματοπλέγματα να ταίζουν κότες, να ρίχνουν τροφή σε πόνι και σε πάπιες και παγώνια και ελάφια… τότε το πιθανότερο είναι όπως ο κυρ Στέφος απουσιάζει.

Θα είναι από τις σπάνιες φορές, τις ελάχιστες ώρες της μέρας που λείπει από τα «ζωντανά»  του ο κ. Στέφανος Χατζηιωαννίδης, συνταξιούχος αγροφύλακας και ισόβιος πρόεδρος του ομίλου Κυνηγών Μικροκάμπου.
«Κυρ Στέφανε (Στέφο τον αποκαλούν οι συγχωριανοί του ), πως τα καταφέρνεις και φέρνεις βόλτα μόνος σου κοτζάμ ζωολογικό κήπο;» τον ρωτήσαμε ύστερα από την περιήγηση και  το φίλεμα με τσίπουρο άλφα άλφα, που ο ακατάβλητος πρεσβύτης σε χρόνο ντε τε ετοίμασε.
«Ε, είναι το μεράκι, είναι η αγάπη γι’ αυτό που κάνω, είναι και που βλέπω πόσο ευχαριστιούνται κυρίως τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι σαν έρχονται και τους δείχνω και τους μιλάω για τα ζώα, τα πουλιά…» σχεδόν μονολογεί ο κυρ Στέφος που έκλεισε τα 82 του χρόνια.
Ήταν το 1997 όταν οι κυνηγοί του χωριού ίδρυσαν τον όμιλό τους. Έξω από το χωριό υπήρχε μια έκταση 4 στρεμμάτων. Τη ζήτησαν από τον τότε πρόεδρο της κοινότητας Θεόδωρο Καλπάκη. «Όχι μόνο δεν έφερε αντίρρηση και μας έδωσε την έκταση, αλλά μας βοήθησε σαν κοινότητα προσφέροντας  υλικά.» θυμάται ο Στέφανος Χατζηιωαννίδης. Με προσωπική εργασία και συνεισφορές σε υλικά από την κοινότητα και βαστούμενους φίλους  χτίστηκαν όλα. Η περίφραξη, η τεχνητή λίμνη, τα  συρμάτινα κλουβιά, οι φωλιές, και το κυριότερο το οίκημα που φιλοξενεί το στρατηγείο του κυρ Στέφου, αλλά ενίοτε μετατρέπεται και σε φιλόξενο χώρο για μουσικές βραδιές και γλέντια.
Τα πρώτα δυο τρία χρόνια καθώς στηνόταν από τους Κυνηγούς οι εγκαταστάσεις του ζωολογικού κήπου δεν υπήρ5χαν και πολλά «εκθέματα» Τα πολλά ήρθαν μετά, και τα …περίεργα με τη βοήθεια και του Κώστα του Κιλτίδη που ως υφυπουργός Γεωργίας είχε τον τρόπο και βοήθησε στην αγορά των λάμα και των πόνι που ομορφαίνουν σήμερα την φύση του Μικρόκαμπου. Τα ζώα αυτά εγκλιματίστηκαν γρήγορα και ήδη αναπαράγονται  εξασφαλίζοντας την …αειφόρο συντήρηση του ζωολογικού κήπου.
«Κυρ Στέφανε, πως συντηρείτε ετούτο το θάμα;»
«Καθημερινός αγώνας  με τη βοήθεια φίλων και συγχωριανών. Αλλά και ξενομερίτες βοηθάνε. Να πιάσουμε εκείνους που δίνουν τις μεγάλες ποσότητες. Δυο σιτέμποροι, ο Χατζόπουλος κι ο Χατζησάββας από το Ν. Αγιονέρι δίνουν τροφή ()στάρια) με τους τόνους.  Επίσης και ο μυλωνάς ο Βασίλης ο Κιλτίδης.  Από το λίγο που διαθέτουν προσφέρουν επίσης και χωριανοί μας. Άλλος ένα σακί, άλλος τρία, άλλος δέκα. Όσο κι όπως μπορεί. Αλλά και ξενομερίτες βοηθάνε. Ένας φούρναρης από χωριό της Θεσσαλονίκης κάθε Σάββατο ξεφορτώνει 2-3 σακιά ψωμιά. Όσο ήταν η κοινότητα, μας βοηθούσε σε υλικά. Με τον Καποδίστρια, από τον Σισμανίδη είχαμε βοήθεια σε υλικά. Ύστερα ήρθε η πλήρης εγκατάλειψη από την αυτοδιοίκηση.  Βοήθεια από ιδιώτες  έχουμε και σε προσφορά ζώων. Μια συγχωριανή μας που τώρα ζει αλλού,  είδε μια εκπομπή σε τηλεοπτικό κανάλι και τηλεφώνησε: Έδωσε συγχαρητήρια και ένα βουβαλάκι που το έχουμε και το φροντίζουμε» απαντά ο κ. Στέφανος Χατζηιωαννίδης, ο ακατάβλητος γέροντας με την καρδιά μικρού παιδιού.
Διότι καλά το καταλάβατε. Ξεκίνησαν πολλοί κυνηγοί το εγχείρημα,. Αλλά ύστερα από λίγους μήνες απόμεινε μόνος του ο κυρ Στέφανος. Κι από το 1996 φροντίζει με δική του προσωπική εργασία τον Ζωολογικό Κήπο. Τροφή, καθαριότητα, συντήρηση του χώρου… Έγινε χτίστης, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, κτηνίατρος… Μα πάνω από όλα ξεναγός.
«Έρχονται τα παιδιά από δημοτικά σχολεία, της Θεσσαλονίκης αλλά τώρα τελευταία και του Κιλκίς  και δεν θέλουν να φύγουν. Τόσο πολύ απολαμβάνουν την παρέα με τα ζώα στον Κήπο μας…. Πώς να σταματήσω ; τόση χαρά γίνεται να κοπεί ; « πάλι μονολογεί ο κυρ Στέφος.
Η δική μας επίσκεψη έγινε το Σάββατο 11 Ιανουαρίου ύστερα από παρότρυνση του φίλου και συγχωριανού του Αλέξανδρου Φάσιου. «Έλα να δεις και να γράψεις. Πρέπει να βρεθεί τρόπος για να λειτουργεί ο Ζωολογικός μας Κήπος με περισσότερη βοήθεια. Δεν γίνεται να τα περιμένουμε όλα από τον κυρ Στέφο. Έχουν χρέος να βοηθήσουν και ο Δήμος Κιλκίς και η Λέσχη Κυνηγών Κιλκίς. Να δημιουργηθεί εδώ στο Μικρόκαμπο ένας Δημοτικός Ζωολογικός Κήπος. Ο κυρ Στέφος είναι 82 χρόνων. Είναι ντροπή για την τοπική μας κοινωνία να ρίχνουμε στις πλάτες του όλο το φορτίο.» μας έπεμψε γραφή και τα ξανάπε δια ζώσης το Σάββατο ο κ. Φάσιος. Και τα είπε όλα.
Ο κυρ Στέφανος, προσωποποίηση της σεμνότητας και της εθελοντικής προσφοράς, έβαλε χαμηλότερα τον πήχη: «Τουλάχιστον να μην λένε λόγια, αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βοηθήσουν» Τον πίεσα να μιλήσει, τι τον πίκρανε…αρνήθηκε. Με το ζόρι και ύστερα από ώρα και δυο τσίπουρα ακόμα η γλώσσα του λύθηκε: «Ε, να μην λένε πως μαζεύω τα αυγά και τα πουλάω… Εγώ δίνω τη ζωή μου για το έργο αυτό, να γίνει ξακουστό και να έρχονται στο χωριό μας από παντού να το βλέπουν. Και τα αυγά που τα μαζεύω τα δίνω δωρεάν σε χωριανούς που βοηθούν και δίνουν τροφή για τα ζώα. Με τη σειρά δίνω σε όλους αυγά..»  είπε το παράπονό του ο κυρ Στέφος.
Οι κακόγλωσσοι να το σκεφτούν δυο και τρεις φορές πριν ξαναπικράνουν τον κυρ Στέφο. Που μόνος τους συντηρεί έναν Ζωολογικό Κήπο, καμάρι για το χωριό, το Μικρόκαμπο.
Δεν έχουμε πολλούς κυρ Στέφος σε τούτο τον τόπο. Κι όσους έχουμε, αν δεν τους βοηθάμε και δεν τους μιμούμαστε, τουλάχιστον μην τους αποκαρδιώνουμε.
Και ο Δήμος Κιλκίς τουλάχιστον ας πάει να γνωρίζει ένα από τα μικρά θαύματα που τον ομορφαίνουν εν αγνοία του. Και χωρίς τη συνδρομή του.