Του Βλάση Αγτζίδη*.

Τα πρόσφατα γεγονότα στον ΠΑΟΚ, το ατυχές συμβάν με την παράνομη είσοδο του ένοπλου Ιβάν Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο, προκάλεσαν έντονα γεγονότα και αντιδράσεις που αξίζει να αναλυθούν προσεκτικά.
Η προσεκτική ανάλυση και η ψύχραιμη τοποθέτηση θα αποτρέψει αφενόςτην ανοχή προς τα συγκεκριμένα κυκλώματα που προσπαθούν να υπονομεύσουν τον Σαββίδη χρησιμοποιώντας τα παρωχημένα αντιπροσφυγικά - ρατσιστικά σύνδρομα που ακόμα έχει ένας μικρός αριθμός ατόμων στο Νότο και αφετέρου να εμποδίσει μια σειρά κομπλεξικών τύπων του Βορρά που επιχειρούν να αναδείξουν τον αντιδραστικό τοπικισμό ως μοναδική λύση αντίδρασης, προκαλώντας πρωτίστως έναν νέο εμφύλιο μεταξύ των Ποντίων που τους διχάζουν σε Βόρειους και Νότιους.

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Δύο νέα παιδιά, στρατιωτικοί μας, κρατούνται σαν "όμηροι" στην Τουρκία, με την κατηγορία πως μπήκαν σε τουρκικό έδαφος στον Έβρο. Λίγες μέρες πριν, οι γείτονες εμβόλισαν σκάφος του Λιμενικού στα Ίμια, ενώ οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις απαγορεύουνε στην πράξη, την διενέργεια ερευνών για φυσικό αέριο στα βόρεια της Κύπρου. Στα χείλη πολλών κρεμιέται το ερώτημα: Πηγαίνουμε άραγε για θερμό επεισόδιο; Σαν πού το πάει ο Σουλτάνος;

Του Νίκου Σιάνα.

Σε λίγες ημέρες ο απανταχού Ελληνισμός θα γιορτάσει την 197η επέτειο της επανάστασης του 1821, κάτω όμως από πολύ δύσκολες για την πατρίδα μας συνθήκες. Σαν να μη με έφτανε η πολύχρονη οικονομική κρίση, τώρα εδώ και μήνες προστέθηκε το Σκοπιανό και η ολοένα αυξανόμενη προκλητικότητα της Τουρκίας, σε θάλασσα, αέρα και στεριά, ήρθαν και οι Αλβανοί και έδεσε το γλυκό. Όλα αυτά συνθέτουν για τη χώρα μας μια επικίνδυνη πραγματικότητα που προβληματίζει την κοινωνία.  Κι αντί η πολιτική ηγεσία μας να αντιληφθεί την κρισιμότητα των περιστάσεων και να υπάρξει μια εθνική και απαράβατη γραμμή που θα δώσει την πρέπουσα απάντηση στους προκλητικούς μας γείτονες, αυτή δυστυχώς παρουσιάζει εικόνα διχασμού.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Με επισκέφθηκε στο ιατρείο μου, στο επί της οδού Γ. Καπέτα 14, για πρώτη φορά, πριν λίγα χρόνια,  όντας σε μεγάλη ηλικία, ο γέρο Γ……δης, 85ντάρης, ίσως και κάτι, από μεγάλο καυκάσικο χωριό, με καρδιοαναπνευστικά ενοχλήματα, για τα οποία συνέχισα να προσφέρω ιατρική υποστήριξη και με κατ’ οίκον επισκέψεις στο χωριό, όταν με καλούσε κάπου – κάπου. Το σπίτι του, στο αριστερό άκρο του χωριού, στη γειτονιά του Βάσου. Τα λέγω αυτά διότι τον ενθυμούμαι καλώς.

Γράφει η Τσαουσίδου Χ. Σοφία, Εργοθεραπεύτρια – Θεραπεύτρια Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης.

“Κλείστε τα μάτια σας. Προσπαθήστε, χωρίς να τα ανοίξετε, να φέρετε την άκρη του δείκτη σας στην άκρη της μύτης σας. Επαναλάβετε 4-5 φορές με το κάθε χέρι.
Πόσο εύκολο ήταν;”

Του Γιάννη Αλίρη.

Στο άρθρο της 8ης Φεβρουαρίου 2018 αναφέρθηκα στο λάθος της συνάντησης κορυφής στην Αθήνα Τσίπρα-Εντοργάν. Υπήρξε κακή προετοιμασία  της σύσκεψης που ακολούθησε και  τόνισα πως πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες. Δεν ανάφερα όμως καθαρά από σκοπιμότητα, (το θεώρησα πρόωρο και λίγο τραβηγμένο) πως σε ασταθείς περιοχές αποτυχία αυτών των συναντήσεων σημαίνει πόλεμο.

Toυ Δημήτρη Ιωαννίδη.

Από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους πάνω στη γη, οι άνθρωποι δεν έπαψαν να μεταναστεύουν για κάτι καινούργιο, κάτι καλύτερο. Και, δεν θα επεκταθώ σε άλλους λαούς και φυλές, γιατί του λόγου το αληθές επιβεβαιώνεται από εμάς, τους δικούς μας προγόνους, που από αρχαιοτάτων χρόνων αναζητούσαν ευκαιρίες για να μεταναστεύσουν, να μετοικίσουν όπως έλεγαν. Είναι γνωστή η δημιουργία αποικιών από τους προγόνους μας, με ειδική τελετή κατά την αποχώρηση από τη μητέρα πατρίδα και τους άρρηκτους δεσμούς  που διατηρούσαν μετέπειτα, και στη νέα τους πατρίδα, όπου εγκαθίσταντο με ειδική τελετή, επίσης, και μετέφεραν όλα τα ήθη και τα έθιμα και τις ιερές τελετές που κληρονόμησαν από τις πατρογονικές τους εστίες. 

Είναι γνωστή η ιστορία/μύθος των Μεγαρέων που με επικεφαλής τον Βύζαντα μετανάστευσαν και ίδρυσαν το 667π.Χ. το Βυζάντιο (έτσι το ονόμασαν τότε ) που αργότερα και για χίλια και πλέον χρόνια έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην ιστορία της Ευρώπης  και διαμόρφωσε το βυζαντινό ελληνικό πολιτισμό με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.                                      

Η μετονομασία της πόλης του Βύζαντα  και η μεταφορά της πρωτεύουσας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη έγινε το 330μ.Χ.,   προς τιμήν του Μ.Κωνσταντίνου (272-337μΧ) Ρωμαίου αυτοκράτορα και αυτοκράτορα του Βυζαντίου για 31 χρόνια, ο οποίος με το διάταγμα ανεξιθρησκείας  των Μεδιολάνων το 313μ.Χ. βοήθησε μαζί με τη σύζυγό του Ελένη τη διάδοση του Χριστιανισμού, γιαυτό και η εκκλησία τους τίμησε ως ισαπόστολους και τους κατέταξε στους αγίους.
Και για να επανέλθουμε στο θέμα, κατά την εποχή 2100/1900 διάφοροι λαοί μετανάστευσαν από βορά προς την Ελλάδα όπου και εγκαταστάθηκαν, υιοθετώντας τέχνες, ήθη και έθιμα των ντόπιων ελλήνων. Κατά το 1200 πΧ και μετά  οι μεγάλες μετακινήσεις των πληθυσμών προς την πλευρά του Αιγαίου και κυρίως γύρω στον 8ο αιώνα στο δεύτερο ελληνικό εποικισμό στο χώρου της Μεσογείου και του Ευξείνου πόντου. Ο αποικισμός των Ιώνων, των Δωριέων και των Αιολών έδωσαν μεγάλη ώθηση  στις νέες τους πατρίδες και οι πόλεις που δημιούργησαν έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην οικονομική και πολιτιστική εξέλιξη των λαών με τους οποίους ήρθαν σε επαφή. Πόλεις όπως Μίλητος, Έφεσος, Φώκεα, Πέργαμος κ.ά στα παράλια της Μ. Ασίας, άφησαν το ιστορικό τους στίγμα και μέχρι  σήμερα αποτελούν παγκόσμια μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς ( που δυστυχώς τα εκμεταλλεύονται άλλοι).
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι άνθρωποι  μετακινούνταν συνέχεια. Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους. Το τελευταίο διάστημα εκατομμύρια απελπισμένων καταφεύγουν με οποιοδήποτε τρόπο κυρίως προς την Ευρώπη, της οποίας, οι πολίτες θεωρούν πολλές φορές ότι χάνουν θέσεις εργασίας εξ αιτίας τους. Αν αναλογιστούν όμως την προσφορά τους στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (Brutto Inland Produkt) ΑΕΠ της χώρας που εργάζονται τότε σίγουρα θα τους δουν με άλλο μάτι. Σε μια έρευνα σε 15 ευρωπαϊκές χώρες ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας του ΟΗΕ διαπίστωσε ότι για κάθε 1% αύξηση του πληθυσμού μιας χώρας λόγω της μετανάστευσης το ΑΕΠ αυξανόταν κατά 1,25-1,5%.                    

Η παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι, αν οι μετανάστες αύξαναν το δυναμικό εργασίας των πλούσιων κρατών κατά 3%, το παγκόσμιο ΑΕΠ θα αυξανόταν κατά 356 δις.δολλάρια (318,129 δις. ευρώ) ως το 2025, από έρευνα των Γκότιν και Κλέμενς και της δεξαμενής σκέψης (think tank) της Ουάσιγκτον που έκαναν τη μελέτη( Βήμα Science 5-5-16).  Ύστερα από όλα αυτά, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι απειλούνται από τους σημερινούς μετανάστες οι λαοί και οι χώρες που τους υποδέχονται, η Ευρώπη ,δηλαδή. Αν αφήσουμε κατά μέρος τους συναισθηματισμούς-που ο καθένας μας έχει- και τις φοβίες που πολλές φορές αδικαιολόγητα προκαλούνται, θα πούμε, όχι! Κανείς δεν απειλείται!                       

Η Ευρώπη και οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν ανάγκη τους μετανάστες. Πολλές μελέτες που δημοσιεύθηκαν από ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν ότι οι μετανάστες όχι μόνο συμβάλλουν στην εθνική οικονομία των χωρών που εγκαθίστανται, αλλά, και λειτουργούν ως κινητήρια δύναμη της οικονομίας τους. ΄Ετσι, αξιοποιώντας ως εργατικό και καμιά φορά επιστημονικό προσωπικό τους μετανάστες καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως όχι μόνο δεν αποτελούν απειλή, αλλά, πολλές φορές ευκαιρία, πρώτα για τους ίδιους και ύστερα για τις χώρες που τους υποδέχονται.

Της Γαρυφαλλιάς Καρβουνιάρη*.

Βαδίζοντας προς τα τέλη της δεύτερης δεκαετίας της δεύτερης μετά Χριστόν χιλιετίας και παρατηρώντας την εξέλιξη των κοινωνιών σε καθεμία από τις χώρες του πλανήτη, η αλήθεια είναι, ότι διαπιστώνει κανείς μια αξιοσημείωτη πρόοδο, σε ότι αφορά στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, κατ’ επέκταση, στην αντιμετώπιση των δύο φύλων,  και κυρίως σε ότι αφορά στην αντιμετώπιση των γυναικών.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη. 

Πρέπει να ήταν λίγο πριν ή λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Πάντως υπήρχε ησυχία στην πόλη. Θα πρέπει να ήταν χρονιά γύρω στα 1985. Με  αγωνιώδες νυκτερινό  τηλεφώνημα, ο γνωστός μου, από παλαιά, δάσκαλος, μακαρίτης τώρα, Γ. Κ., με παρακαλούσε για μια επείγουσα κατ’ οίκον ιατρική επίσκεψη, που αφορούσε την επίσης γνωστή μου καλή σύζυγό του, μαία στην ειδικότητα, εργαζόμενη στο δημόσιο.

Από την Κωνσταντίνα Γεράκη.

Είπα σήμερα να γράψω κι εγώ για την ημέρα της γυναίκας, έτσι επετειακά, καθώς σε λίγες μέρες μας γιορτάζουν παγκοσμίως.
Δεν θα αναφερθώ στα τετριμμένα στους αγώνες που δώσαμε για ισότητα κτλ, αυτά είναι γνωστά, αυτό που δεν γνωρίζουν οι άντρες είναι πως το να είσαι γένους θηλυκού είναι απόλαυση!