Του Ανδρέα Μακρίδη.

Ήτανε πριν τις εκλογές του 2012, που οι τηλεθεατές μαθαίναν για τις πρωτοβουλίες της τότε κυβέρνησης, να καθαρίσει την πρωτεύουσα από μία πρωτοφανή “υγειονομική βόμβα”: τον κίνδυνο που παρουσίαζαν εκατοντάδες ναρκομανείς, άστεγες και περιθωριακές γυναίκες για την ηθική πλειοψηφία της κοινωνίας.

Επικεφαλής της εκστρατείας της κοινωνικής μας απολύμανσης, ήταν ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, ο συνάδελφός του Μιχάλης Χρυσοχοΐδης του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ και ο εισαγγελέας Πρωτοδικών. Ο κύριος Λοβέρδος, ανέστησε μια παλιά διάταξη του Μεταξά που επιφόρτιζε τον υπουργό Υγείας να παραγγέλνει έκτακτους υποχρεωτικούς ελέγχους για τον περιορισμό των λοιμωδών νοσημάτων, και ανέλαβε με τη βοήθεια του κυρίου Χρυσοχοΐδη, να μαζέψει απ' τα πεζοδρόμια εκατοντάδες γυναίκες, και να τις υποβάλει σε υποχρεωτικό έλεγχο για τον εντοπισμό των φορέων του AIDS.

Του Αιμίλιου Σαββίδη.

Φίλες και φίλοι το να σιωπά κανείς εκεί που πρέπει είναι προτέρημα. Όταν όμως καταστρέφουν το βιός σου, λεηλατούν την πατρίδα σου, τα υπάρχοντά σου και ξεπουλάνε την ιστορία σου ταπεινώνοντας μια ολόκληρη χώρα τότε η σιωπή γίνεται οργή.
Ζούμε σε μια χώρα που αλλάζει δραματικά με φρενήρεις ρυθμούς, με ένα κράμα πολιτικών που στην πλειοψηφία τους τάσσονται υπέρ μιας νεφελώδους επικίνδυνης πορείας,  που αλλοιθωρίζουν ή κωφεύουν στην κραυγή του Έλληνα πατριώτη που αγωνιά και τρέμει στην ιδέα για το ξεπούλημα της πατρίδας του, φοβούμενος μην ξαναζήσει τις φρικαλέες καταστάσεις της προσφυγιάς όπως των Ελλήνων της Ιωνίας, θρηνώντας μέχρι και σήμερα τις αλησμόνητες πατρίδες με τις δεκάδες χιλιάδες νεκρών.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Ο Δημήτρης Αβραμίδης ήταν νέος οδοντίατρος και είναι νεότερος από εμένα. Eίχε εγκατασταθεί σε διπλανή οικοδομή και με ιατρείο να έχει πολλές ομοιότητες με το δικό μου της οδού Γ. Καπέτα 14. Κυρίως οι πολλές στενές και ψηλές σκάλες της εισόδου, ήταν αρκετές να μπερδέψουν τους ασθενείς!
Η γειτονία με τον οδοντίατρο Δημήτρη Αβραμίδη, είχε πλην πολλών θετικών της καλής γειτονίας και πολλά νόστιμα απρόοπτα, όπως όταν ασθενείς έχοντας προορισμό εμένα, βρίσκονταν να ανεβαίνουν τις σκάλες του οδοντογιατρού!

Στις 14 Φλεβάρη, όπως όλοι ξέρουμε, γιορτάζει ο φτερωτός μικρός θεός που τα βέλη του όλοι τα δοκιμάσαμε και οι εμπειρότεροι τα απολαύσαμε κι από την καλή κι από την ανάποδη...
Για να δούμε τρεις τύπους αντρών και πως συμπεριφέρονται στη συγκεκριμένη γιορτή...

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Η διαδικασία δεν είναι πρωτόγνωρη: Στην Ελλάδα, όλα πάντα βαίνουν καλώς. Αλλά όποτε ο πόλεμος ανάμεσα στα γιγάντια επιχειρηματικά σχήματα ξεπεράσει τα όρια, τότε στην επιφάνεια βγαίνουν στοιχεία σκανδάλων που είναι αδύνατον να αγνοηθούν. Κάποιος εισαγγελέας, πάντα με την άδεια ή την εντολή της κυβέρνησης, αναλαμβάνει να ανοίξει τον φάκελο του σκανδάλου. Και τότε, ω του θαύματος, ανακαλύπτουνε οι πάντες την διασπάθιση εκατοντάδων εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ευρώ, που κανείς έως τότε δεν είχε πάρει είδηση!

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη.

Είπαμε και γράψαμε σε προηγούμενα σημειώματα και θυμούνται πολλοί επιζώντες, ότι το ποδόσφαιρο αποτελούσε για τους νέους στο μεταπολεμικό Κιλκίς την σπουδαιότερη και προσφιλέστερη κοινωνική καταφυγή, εκτόνωση και απόλαυση! Λειτούργησε δε και ως γέφυρα επικοινωνίας, ενωτικά και συμφιλιωτικά, γιατί, μη μας διαφεύγει, η κοινωνία του Κιλκίς βγήκε από την Κατοχή και τον Εμφύλιο βαθύτατα διχασμένη!

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

Ο μακαρίτης από χρόνια τώρα Π. Π. ήταν γνωστός εν ζωή σε όλους στο Κιλκίς, ως ένας από τους καλύτερους εμπόρους γενικού εμπορίου. Ήταν πολύ καλός οικογενειάρχης και καλός Πόντιος χριστιανός, θυμόσοφος και ετοιμόλογος, από τους συμπαθέστερους Κιλκισιώτες της πρώτης γενεάς. Ήταν δε και συμπατριώτης του μακαρίτη πατέρα μας, ως Όρντουλης της ευρύτερης ενδοχώρας των Κοτυώρων.

Ζήσαμε πρόσφατα την πολλά υποσχόμενη συνάντηση κορυφής μεταξύ Ταγίπ Ερντογάν και Αλέξη Τσίπρα.
Όλοι ελπίζαμε πως θα βελτίωνε τις τεταμένες σχέσεις των δύο χωρών. Οι ελπίδες μας διαψεύστηκαν από τις πρώτες εικόνες και τοποθετήσεις του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας αφενός και αφετέρου από τον διάλογο με τον  πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.

Γράφει η Άννα Ριζάκη
Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής
ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς. 

Από το 2010 η ελληνική κοινωνία βιώνει μια δύσκολη περίοδο κατά την οποία υποβαθμίστηκε σε οικονομικό, κοινωνικό αλλά και θεσμικό επίπεδο. Ένας σημαντικός τομέας όπου υπήρξαν σημαντικές υπαναχωρήσεις είναι ο εργασιακός. Οι βασικότερες αλλαγές που επιβλήθηκαν σε βάρος των θεμελιωδών δικαιωμάτων  των  εργαζομένων στα χρόνια 2010-2015 ήταν οι εξής:

Τώρα που το θέμα του ονόματος της  γείτονας  χώρας είναι επίκαιρο νομίζω ότι είναι σκόπιμο να δούμε πως φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση.  Με το παρών  άρθρο  ίσως μπορέσουμε να καταλάβουμε πως έφτασε η γειτονική  βόρεια περιοχή να γίνει Κράτος και «Έθνος»   .