Τι καταπληκτικός τίτλος ! θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τίτλος ταινίας τρόμου, για σλόγκαν αναρχικών, για οτιδήποτε άλλο, όχι όμως, για διαμαρτυρία και συνδικαλιστική διεκδίκηση εκπαιδευτικών. Εκπαιδευτικών, στους οποίους η επίσημη πολιτεία, αλλά, και εκατοντάδες χιλιάδες γονείς εμπιστευόμαστε τη διαπαιδαγώγηση και τη μόρφωση των παιδιών μας.Οποία απογοήτευση!! Τι σούμελλε να πάθεις «ταλαίπωρε Δάσκαλε». Ως που θα σε κατρακυλίσει η ανεύθυνη ηγεσία σου; Δεν βλέπουν ότι ο υπερήφανος κλάδος των εκπαιδευτικών (Δασκάλων και Καθηγητών) με ενέργειες τέτοιας μορφής οδηγείται στην παντελή απαξίωση από την ελληνική κοινωνία.;Αυτούς, που τους κατέτασσε ανέκαθεν ο λαός μας στην πρώτη γραμμή εκτίμησης μεταξύ όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Μπροστάρηδες σ όλους τους απελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες από την περίοδο της Τουρκοκρατίας μέχρι  τους πρόσφατους αγώνες του 1940 και τη Εθνική Αντίσταση. Κι όλα αυτά έρχονται να γκρεμίσουν οι κομματικοποιημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΟΛΜΕ και ΔΟΕ στο βωμό των κομματικών και προσωπικών συμφερόντων.
Πιστεύω όμως ότι οι Δάσκαλοι και οι Καθηγητές πιστοί στο λειτούργημα (έτσι τόλεγαν παλιά) και στο καθήκον τους έναντι των μαθητών, των γονέων και της ελληνικής κοινωνίας δεν θα ακολουθήσουν τον παράλογο δρόμο των ηγεσιών τους.
Την «τρομοκρατία» της αλλοίωσης συνειδήσεων δεν θα αφήσουν να περάσει οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Και η αξιολόγηση είναι το μόνο εργαλείο αποτίμησης της ποιότητας της δουλειάς του κάθε εργαζόμενου. Γιατί τη φοβούνται τόσο πολύ; Χάρις σ αυτήν στηρίζει την ανέλιξή του ο κάθε έντιμος υπάλληλος και χάρις σ αυτήν θα ξεχωρίσει ο ικανός από τον ανίκανο, ο εργατικός από τον τεμπέλη και ο υπεύθυνος από τον ανεύθυνο. Η εκπαίδευση δεν είναι «ανεβατόρ» με τούβλα που στριμώχνονται όλα στα φορτηγά που τα μεταφέρουν. Έτσι, καταντήσαμε όλοι άριστοι και γίναμε περίγελος στην ΕΕ, στραβοί-κουτσοί στον Άγιο Παντελεήμονα (μεγάλη η χάρη Του) που λέει κι ο λαός μας. Τι τους ενοχλεί τόσο πολύ και προσπαθούν με τόση μανία να διαιωνίσουν ένα τόσο αναξιόπιστο καθεστώς που παγιώθηκε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Κατακρίναμε όλοι μαζί τον αυταρχικό θεσμό του Επιθεωρητή και τον  αλλάξαμε, «ο υγιής συνδικαλισμός», λειτούργησε για λίγο με το θεσμό του Σχολικού Συμβούλου έναν δημοκρατικότατο θεσμό που θα λειτουργούσε συμβουλευτικά και παιδαγωγικά στο πλευρό των δασκάλων και των καθηγητών. Τον απαξίωσαν κυριολεκτικά οι «μεγάλοι συνδικαλιστές» περιθωριοποιώντας τον και οδηγώντας τον σ έναν άχαρο διακοσμητικό ρόλο. Έως πού όμως κύριοι συνδικαλιστές; Γνωρίζετε μήπως καμία χώρα του κόσμου που δεν αξιολογούνται οι υπάλληλοί της; Δείξτε μας έστω μία. Θα σας χρωστάμε χάρη για την ενημέρωση!!
Υπηρέτησα τον υγιή συνδικαλισμό για πάρα πολλά χρόνια και απ όλες τις βαθμίδες του, μέχρι και το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ. Δέχτηκα αξιολογήσεις και «αξιολογήσεις» μία των οποίων θα καταθέσω (και συγχωρείστε με αγαπητοί αναγνώστες που μπορεί να μη είναι του ενδιαφέροντός σας είναι όμως χαρακτηριστικό παράδειγμα για τους διαμαρτυρόμενους συνδικαλιστές). Τον Ιούνιο του 1967 ένας εκ των Δασκάλων εκπ/κής περιφέρειας του νομού μας πήγε και εγκαταστάθηκε στο γραφείο του νόμιμου Επιθεωρητή και τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το γραφείο του μπροστά στα έκπληκτα μάτια των υπαλλήλων του Γραφείου και στη συνέχεια μεθόδευσε την απόλυσή του. Αυτός ο –κυριολεκτικά-εγκάθετος Επιθεωρητής της Χούντας(το όνομά του στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου) με τη νέα σχολική χρονιά 1967-68 άρχισε να ξεκαθαρίζει τις διαφορές του με τους δημοκρατικούς δασκάλους, ένας απ αυτούς και ο γράφων. Τον Οκτώβρη του 1967 με επισκέπτεται για επιθεώρηση και την υπηρεσιακή μου έκθεση με γενική βαθμολογία 23 την κάνει 17.  Όλοι οι εκπ/κοί γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Προσέφυγα στο Συμβούλιο της Επικρατείας δύο φορές, την πρώτη δικαίωση δεν την έκανε δεκτη το ΑΔΣΕ, για να τη διαγράψω τελικά το 1975. Δείτε τώρα την αιτιολογία για το κατέβασμα της βαθμολογίας.
«Κατά πληροφορίες αίτινες περιήλθον εις την υπηρεσίαν ημών ούτος φέρεται εμφορούμενος υπό αριστερών φρονημάτων και δεν χαίρει εκτιμήσεως μεταξύ των εθνικοφρόνων κατοίκων του χωρίου…………Οι μαθητές δεν εγνώριζαν ουδένα εμβατήριον και ουδεμίαν προσευχήν». (λες και τα ελληνόπουλα ερχόμενα στο σχολείο δεν ξέρουν καμιά προσευχή και κανένα τραγουδάκι από το σπίτι τους ακόμα)
Αυτήν την αξιολόγηση αγωνιστήκαμε να καταργήσουμε και την καταργήσαμε μετά την Μεταπολίτευση όλοι οι εκπαιδευτικοί και δεν είπαμε ποτέ δεν θέλουμε αξιολόγηση, αξιολόγηση που στόχευε και πρέπει να στοχεύει στην ποιοτική αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, του εκπαιδευτικού έργου, του εκπαιδευτικού και της εκπ/σης γενικότερα. Θέλετε και ένα δείγμα αξιολόγησης εκπαιδευτικών στην Ευρώπη; Δείτε και συγχωρήστε με για το προσωπικό στοιχείο που παραθέτω. Το 1989 αποσπάστηκα σε σχολεία της Δ. Γερμανίας και τοποθετήθηκα σε σχολείο της περιοχής Αννοβέρου Κ. Σαξωνίας. Στα μέσα Νοέμβρη πήρα μια επιστολή από το Σχ.Σύμβουλο της περιοχής ότι στις 17 του Γενάρη θα έρθει να με επιθεωρήσει για να πάρω το συμβόλαιο εργασίας. Η επιστολή ανέφερε ανάμεσα στα τυπικά να αποστείλω μέχρι τις 10 Γενάρη σε ποιες τάξεις θα διδάξω, τι θα διδάξω, και την πορεία διδασκαλίας που θα ακολουθήσω αιτιολογώντας την κάθε μου κίνηση μέσα στην τάξη κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας. Τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα εμφανίστηκαν τέσσερες (4) γερμανοί (τους είδα και τρόμαξα) στο σχολείο μου.
Ήταν 1) Ο Διοικητικός Δ/ντής των Σχολείων της περιφέρειας 2) Ο Σχολικός Σύμβουλος της περιφέρειας, 3) Η Δ/ντρια του Σχολείου και 4) Η Υπεύθυνη των ξένων δασκάλων της περιοχής. Έτσι, αξιολογούν στις προηγμένες χώρες φίλοι μου. ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ στον υπέρτατο βαθμό.  
Φίλοι εκπαιδευτικοί, ο ελληνικός λαός περνά πολύ δύσκολες μέρες, ας μην τις κάνουμε δυσκολότερες με πράξεις και παραλείψεις μας στο βωμό ακόμα και των πιο δίκαιων αιτημάτων μας. Είναι χρόνια περισυλλογής και ευθύνης!