Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, δάσκαλος, συγγραφέας.

Ο άνθρωπος ολοκληρώνεται κοινωνικά και πολιτικά, όταν το βάθος της ψυχής του και το ύψος της αποστολής του  συγκλίνουν. Η Δημοκρατία χωρίς τη δημόσια παιδεία, είναι έννοια λειψή. Μισή και η αρετή χωρίς τη δικαιοσύνη. Στη χώρα όπου η εκτελεστική εξουσία ορίζει τη δικαστική, επιλέγοντας αυτή την ηγεσία της, στη χώρα αυτή δεν υπάρχει ούτε ελεύθερη ούτε ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Γράφει ο Αναστάσιος Αμανατίδης, γιατρός, πρώην δήμαρχος Κιλκίς.

…Σε αυτά τα χωριά του κεντρικού Πόντου και κάτω από συνθήκες διοίκησης της Οθωμανικής Τουρκίας της εποχής εκείνης, όχι βέβαια τις καλύτερες, σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα, αλλά αρκετά ανεκτές, κυρίως κατά την περίοδο του δικτάτορα Σουλτάνου Αβδούλ Χαμήτ Β’ (1878 – 1908), έζησαν οι πρόγονοί μας από τα μέσα του 19ου αιώνα, (μετά το 1856), έως και τις δραματικές καταστάσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας, μέχρι τον οριστικό εκπατρισμό, ο οποίος προέκυψε, ως αδήριτη ανάγκη, που έδωσε τέρμα στη μακραίωνη ζωή των Ελλήνων στον Πόντο της καθ’ ημάς Ανατολής!

Του Δημήτρη Ιωαννίδη.

Ο κορονοϊός (Coronavirus) όπως αντιληφθήκαμε όλοι μας, αυτήν την περίοδο που τον ζούμε, άλλαξε τελείως τις συνθήκες ζωής όλων μας, ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων που με η σειρά τους επέφεραν αλλαγές στις συνήθειες όλων των παραγόντων της εκπαίδευσης αλλά και όλες τις μορφές της κοινωνικής ζωής.

Μελετώντας την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού συναντούμε δεκάδες επώνυμους ιεράρχες, που μέσω της ορθοδοξίας έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην διατήρηση της συνείδησης των Ελλήνων του Πόντου, στο διάβα του χρόνου της μακραίωνης παρουσίας τους στην ποντιακή γη.

Γράφει ο Στέφανος Παραστατίδης, Γραμματέας Οργανωτικού Κινήματος Αλλαγής.

Τις τελευταίες ημέρες ακούμε κα διαβάζουμε για την αναγκαιότητα σύναψης ενός “νέου κοινωνικού συμβολαίου” (με το λαό). Όταν ο Ζαν Ζακ Ρουσώ έγραφε το κοινωνικό συμβόλαιο το 1762, το ερώτημα που τον απασχολούσε ήταν ότι ο άνθρωπος, ενώ ήταν ελεύθερος, ήταν δεμένος με αλυσίδες.

Γράφει ο Αναστάσιος Αμανατίδης, γιατρός, πρώην δήμαρχος Κιλκίς.

(Απόσπασμα από την υπό έκδοση εργασία μου, … «Από την ορεινή Γιάτζιουλου-Ρεσατιάς, Τουρκίας στο ημιορεινό Παρόχθιο-Κιλκίς, Ελλάδας»). 

Του Νίκου Σιάνα.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος (παρά τους όποιους) περιορισμούς που μας επιβάλλει η πανδημία του κορωνοίου) ο ποντιακός κόσμος της χώρας αλλά και της Διασποράς εκπληρώνει ένα ιερό χρέος και επιτελεί ένα υπέρτατο καθήκον.
Αναπολεί νοσταλγικά λαμπρές εποχές, στρέφει τη μνήμη του ευλαβικά στο ένδοξο και συνάμα τραγικό παρελθόν, επικοινωνεί ψυχικά με τους ηρωικούς και αθάνατους νεκρούς.

Γράφει η Κωνσταντίνα Γεράκη.

Σαράντα μέρες καραντίνας περάσαμε όλοι, μια πραγματικότητα που μέχρι τώρα την είχαμε ίσως δει σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα και μάλιστα βγαίνοντας εκθειάζαμε την φαντασία του σεναριογράφου.
Εγκλεισμός, απομόνωση, ανασφάλεια με μεγάλες δόσεις φόβου κάποια από τα συναισθήματα που όλοι γευτήκαμε δυστυχώς…

Γράφει ο Μιχάλης Αρκούδας, Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής Μακεδονίας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών ¨Ελευθέριος Βενιζέλος¨.

Τιμούμε σήμερα την ιστορική, ηρωική, φωτεινή επέτειο της Μάχης του Σκρα που έγινε στις 17 Μαίου του 1918. Μνημονεύουμε εμπερίσκεπτοι.
Η μάχη του Σκρά θεωρείται μια από τις σημαντικότερες νικηφόρες μάχες του ελληνικού στρατού στη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Γράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου, συγγραφέας.

«Χου –χου!», ζεσταίνει το ‘να χέρι, με τ’ άλλο τραβά τον παππού κι ο κυρ Αρίστον, τάχα πως έχει ανάγκη να κρατιέται, αφήνεται απ’ το παλικαράκι του.
- Το χιόνι γλιστρά, παππού, πρόσεχε!