Εκείνο που κυριαρχεί, το πάθος και η ευθύνη. Πάθος να γίνει κάτι σωστά κι ευθύνη να το διορθώνουμε, όχι για το χειροκρότημα, αλλά γιατί έτσι απαιτεί η όποια δημιουργική δουλειά και πόσω μάλλον η πολιτισμική δραστηριότητα.

            Από τα μικράτα μου θυμάμαι να μου λένε ότι ο Πολιτισμός είναι από τις πιο σημαντικές πολιτικές πράξεις. Στο διάβα της ζωής μου βίωσα τι σημαίνει εκβραχισμός συνειδήσεων, ρήξη με το στερεότυπο, σεβασμός του χθες και δεξίωση του απαιτητικού αύριο.

            Το εγχείρημα του Φεστιβάλ, μια κανονική αναρρίχηση σε απάτητες βουνοκορφές, δίδαξε και διδάσκει τι σημαίνει αρχή, μέση και τέλος. Μια αέναη κουβέντα του καινούργιου με το σίγουρο, ένας οδυνηρός αγώνας του δεύτερου να παραχωρήσει ζωτικό χώρο στο πρώτο. Στην κάθε στροφή του δρόμου ελλοχεύει ο κίνδυνος να ξεστρατίσεις, πότε με τον  ήχο της αμυντικής χλεύης και πότε με τη μορφή της Κίρκης του διθύραμβου, του χειροκροτήματος και του πρωτοσέλιδου. Και τότε ο στόχος-όνειρο κινδυνεύει να παγιδευτεί στα απόνερα του αγώνα για επιβίωση του επιφανειακού και του τετριμμένου.

            Μπροστά μας ανοίγονται δρόμοι πολλοί για εξερεύνηση που απαιτούν πείσμα να τους διαβείς και θάρρος να αντιμετωπίσεις το αναπάντεχο, που θα διώξει την επανάληψη από τη ζωή μας. Σύμμαχοί μας η φαντασία του διπλανού και η γνώση του γείτονα. Μια απέραντη πολιτεία γεμάτη εμπειρίες και νεανικές φωνές ανυποχώρητων αναζητητών του προσκήνιου της ζωής. Εκεί, το ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής θα συναντηθεί με την καινοτομία πριν συμβιβαστεί με το χιλιοειπωμένο, και το Κιλκίς, με το ένα χέρι στην παράδοση και τ’ άλλο στον ανιχνευτή της αλήθειας της δρώσας ζωής, θα αναμετρηθεί. με το φως της αυγής.

            Και όλοι εμείς, οι απλοί και οι απαιτητικοί θα χειροκροτούμε την εξουσία που κάθεται δίπλα μας και όχι απέναντί μας.

            Καλό μας ταξίδι λοιπόν και όλα καλά θα πάνε.