Ένας τέτοιος κακός και επικίνδυνος για τα δεδομένα της εποχής μας, είναι και ο παλιός δρόμος Θεσσαλονίκης – Κιλκίς. Το 1963 με 64, αν δεν κάνω λάθος, κατασκευάστηκε και ο δρόμος από Ν. Σάντα έως τη Λητή.
Αυτός λοιπόν ο παλιός ο δρόμος, από τη γέφυρα του ξεροπόταμου – μεταξύ Αγ. Παντελεήμονα και Πετρωτού- μέχρι και το ύψος της Πενταλόφου, περίπου 20 χλμ., παραμένει εδώ και δεκαετίες όπως τότε που ήταν καρόδρομος.
Θυμίζει μικρογραφία της πάλαι ποτέ μοναδικής οδικής αρτηρίας που συνέδεε την Θεσσαλία με την Ήπειρο. Ένας δρόμος στενός και γεμάτος επικίνδυνες στροφές και χαράδρες να σου κόβουν την ανάσα. Όσοι τον διέσχιζαν για πρώτη φορά ήταν μια αξέχαστη οδική εμπειρία, όσοι όμως τον χρησιμοποιούσαν τακτικά, ήταν μια σκέτη «κατάρα».
Άλλωστε με αυτό το όνομα είναι πανελληνίως γνωστό το διάσελο του βουνού Λάκμος (Περιστέρι) στα σύνορα των νομών Τρικάλων και Ιωαννίνων σε υψόμετρο 1689 μ. Θεωρείται η ψηλότερη οδική διάβαση της Ελλάδας και μια από τις ψηλότερες ορεινές διαβάσεις της Ευρώπης. Η κατασκευή όμως και η ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού έκανε το ταξίδι από και προς Ήπειρο άνετο και ομαλό.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν τον παλιό δρόμο Θεσσαλονίκης – Κιλκίς, ειδικότερα δε το τμήμα από Διαβατά έως την διασταύρωση της Ν. Σάντας. Ένας δρόμος με τεράστια καθημερινή κίνηση. Αμέτρητες νταλίκες – ελληνικές και ξένες – αλλά και κάθε είδους τροχοφόρα κινούνται καθημερινά στον δρόμο αυτό. Δυστυχώς το συγκεκριμένο τμήμα με την τόση κίνηση παραμένει εδώ και χρόνια μια μικρογραφία της «Κατάρας».
Είναι πραγματικά απίστευτη και αδιανόητη η χρονίζουσα αδιαφορία όλων των φορέων της πολιτείας. Τόσοι και τόσοι νομάρχες, βουλευτές, υπουργοί Μακεδονίας – Θράκης, δήμαρχοι, πολιτικοί και πολιτικάντηδες της Θεσσαλονίκης, ένας δεν βρέθηκε να ενδιαφερθεί, έτσι ώστε να γίνει ένας σύγχρονος δρόμος και όχι να παραμένει σ’ αυτό το απαράδεκτο χάλι, με την στενότητα του οδοστρώματος και τις απίθανες στροφές. Αλίμονο σε όποιον τύχει να βρεθεί πίσω από μια νταλίκα. Κατά καιρούς έγιναν κάποιες παρεμβάσεις, δίχως όμως να αλλάξει κάτι με τις στροφές και την αρχική χάραξη του δρόμου. Κι ας εξυπηρετεί και συνδέει οδικά βιομηχανικές περιοχές, πόλεις και χωριά. Δυστυχώς παραμένει όπως ήταν και την εποχή των κάρων. Ντροπή !
Θα μου πείτε τώρα (και δικαίως) εδώ πέρασαν τόσα χρόνια και το τμήμα Ν. Σάντας – Ασσήρου παραμένει όνειρο θερινής νυκτός και εσύ ζητάς να γίνει κάτι με τον δρόμο που θυμίζει «Κατάρα». Άσε να περάσουν άλλα πενήντα χρόνια και βλέπουμε.
Υ.Γ.: Δεν γνωρίζω αν ποτέ τα τελευταία χρόνια εκεί στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, τους απασχόλησε ποτέ ο ακατάλληλος για τη σημερινά δεδομένα δρόμος, ένας δρόμος που σαφώς αφορά και εμάς τους Κιλκισιώτες.
Τα λέω λοιπόν στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά.
Υ.Γ.: Όσοι κάτοικοι των χωριών Αγ. Παντελεήμονα και Πετρωτού τυγχάνει τα σπίτια τους να βρίσκονται κατά μήκος του δρόμου, βιώνουν καθημερινά μια ηχητική κόλαση από τα μουγκρητά των φορτηγών.
