Από τα πρώτα χρόνια της τριβής με τα Ποντιακά σωματεία διέκρινα αυτή την μορφή στο πρόσωπο του δασκάλου Νίκου Κωνσταντινίδη από το Χωρύγι Κιλκίς , φλογερό Καυκάσιο δημοκράτη με πολυετή παρουσία στην Σουηδία μιας άλλης εποχής που σφραγίστηκε από την προσωπικότητα του Ούλαφ Πάλμε.
Τον γνώρισα μέσω της φιλικής επαφής με τον άλλο Νέστωρα του προσφιλούς σε μένα Κιλκίς του γιατρού φιλίστωρα Τάσου Αμανατίδη τον καιρό της στρατιωτικής θητείας μου στο Καμπάνη.
Χαριτόβρυτος,με ακαριαίο χιούμορ ιδιαίτερο, άριστη γνώση των Ποντιακών και πάντα ευπροσήγορο για το κοινό καλό.
Στα χρόνια της ίδρυσης της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας ο Νίκος Κωνσταντινίδης υπήρξε μια πολύτιμη σταθερά για την σύμπηξη και ένωση των δυνάμεων τόσο στο Κιλκίς όσο και ευρύτερα.
Οι παρεμβάσεις του καίριες και καταλυτικές.
Πάντα ενωτικές ως προς τον ουσιαστικό και μείζονα στόχο που δεν ήταν άλλος από την θεραπεία του Πόνου για την απώλεια της Πατρίδας.
Φλογερός ομιλητής σε εκδηλώσεις Γενοκτονίας, συγγραφέας άρθρων και συγγραμμάτων , τακτικός συνομιλητής σε συνέδρια με λόγο ακαδημαϊκά κατανοητό.
Ένας ρέκτης και αποσταλλάκτης της  αρχαίας Ελληνικής σοφίας έδιδε πάντα μαθήματα στο διψασμένο κοινό για φιλοπατρία Δημοκρατία και Παράδοση.
Πρόσφατα ασχολήθηκε ενεργά με την συγγραφή  βιβλίων για το χωριό του πρώτα το Χωρύγι Κιλκίς και τώρα ολοκληρώνει μαζί με την άξια θυγατέρα του Αρχοντούλα ένα μνημειώδες έργο για όλα τα χωριά των Ελλήνων του Καρς Καυκάσου.
Έργο που θα χρειάζονταν ομάδα μελετητών το φέρνει εις πέρας μόνος και με δικά του έξοδα.
Δικαιώνοντας τον ποιητή που σκέφτηκε ότι την ιστορία την γράφουν οι παρέες
Και για τον Αδάμαντα Νίκο οι παρέες του είναι οι αναμνήσεις και αφηγήσεις των μειζότερων της πατρίδας που τον συντροφεύουν στις νύχτες της συγγραφής των Ηράκλειων προσπαθειών του.