Δηλώνουν την αμφιβολία και την αναξιοπιστία στο πρόσωπο των πολιτικών και νομοθετών. Δηλώνουν το πόσο ευάλωτος μπορεί να γίνει ο απλός πολίτης και έρμαιο κάθε δοξασίας όταν το σύστημα γίνεται αναξιόπιστο. Και ωραία μας λένε ότι δεν θα πλαστογραφούνται, θεμιτό και αποδεκτό, όμως αρκετά πράγματα στην δεκαετία που ζούμε για ασφάλεια ήταν προορισμένα και τελικά μεταμορφώνονται σε αντικείμενα επιβολής.
Ασφαλές ήταν το βιβλιάριο και ο λογαριασμός καταθέσεων αλλά χαρακτηρίσθηκε σε ακατάσχετος και δυνητικά προς κατάσχεση. Ανώνυμο ήταν το κινητό τηλέφωνο όμως έγινε επώνυμο και αντικείμενο παρακολούθησης. Άντε πες να μπορεί να παρακολουθηθεί ενα τηλέφωνο υπό προϋποθέσεις για εντοπισμό ενός εγκληματία, λέμε τώρα, αλλά να γίνονται παρακολουθήσεις κατά το δοκούν αποτελεί κατάφωρη παραβίαση.
Πράσινη ασφαλής και φθηνή βαυκαλίζονταν ότι θα ήταν η ατέρμονη ενέργεια των εναλλακτικών πηγών ως πανανθρώπινο αγαθό αλλά βλέπουμε ότι και πολύ ακριβότερη είναι και κάθε άλλο παρά αγαθό και πράσινη. Το μόνο ασφαλές δυστυχώς παραμένει το καυσόξυλο και τα παλιοσανίδα.
Δημόσιο και ασφαλές ήταν το νόμισμα και πλέον ήδη έχει μεταμορφωθεί σε ιδιωτικό και ψηφιακό αλλά σε λίγο καιρό θα εκλείψει και το χαρτονόμισμα. Κι αυτό γιατί ενώ η οικονομική ελίτ της Ευρώπης μπορεί και μεταφέρει χωρίς έλεγχο κέρδη παράνομα η μη εις τας νήσους Κειμαν και Μαν, ο απλός ευρωπαίος πολίτης θα μεταφέρει 50 ευρώ χαρτζιλίκι στο εγγόνι του που κι αυτό ίσως θα έχει υποχρεωτικά ψηφιακό πορτοφόλι. Δεν έχεις το δημοκρατικό δικαίωμα να έχεις το νόμισμα στο σπίτι σου, σου λένε να το φέρεις υπό όρους σ εμάς, αλλιώς που το βρήκες. Και έτσι το νόμισμα γίνεται αποκλειστικά δικό τους στην χρήση, την τοποθέτηση και στην βρώμικη επένδυση και που όταν σκάσει η καλά κρυμμένη φούσκα καλείσαι να χρεωθείς εσύ και όχι αυτοί την χασούρα. Επιβολή μιας σχιζοφρενικής δικτατορικής μορφής δοσοληψίων επειδή η οικονομική ελίτ είτε δεν μπορεί να ελέγξει την φοροδιαφυγή οπότε πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι η δεν θέλει την πάταξη της και τα θέλει όλα δικά της.
Έτσι λοιπόν ποιος μας εγγυάται σε ένα περιβάλλον εξουσιαστικής δυσπιστίας για τον μη αρεστό στο σύστημα να μπορεί να δέχεται ασφυκτικό μπόουλινγκ μπλοκαρίσματος του ψηφιακού πορτοφολιού του μέχρι να υποκύψει;
Πάνω σ αυτό το περιβάλλον αναξιοπιστίας χορεύει ο διάβολος με το χάραγμα του 666, και κάθε άλλος διάβολος που διεισδύει στο μυαλό των αφελών και εύπιστα αγνωμόνων και φτάνουμε σε έναν μεσαίωνα αντιλήψεων, απόρροια της οικονομικής αλητείας των ελίτ. Και δεν θα αναφέρω για να μην μακρηγορήσω σε πολλά άλλα "ασφαλή" εφευρήματα που λειτουργούν υποδόρια σαν ζόμπι καταστολής.
Εγκλωβισμένοι λοιπόν οι χρηματιζόμενοι διεφθαρμένοι πολιτικοί κάτω απο αυτή την ελίτ νομοθετεί κατ' εντολή της πρόστυχα και ανερυθρίαστα δικτατορικές νόρμες προς ικανοποίηση των γούστων της και κυρίως της αρπακτικότητας της.
Ο απλός άνθρωπος τώρα μαγεμένος από τα υλιστικά καθρεφτάκια που τον προσφέρουν απλόχερα, ώστε να χαριεντίζεται μ’ αυτά και να προσπερνάται το ανήθικο του πράγματος, όπως η Κίρκη μάγευε για χρόνια τον Οδυσσέα με τα τερτίπια και θέλγητρα της προκειμένου να ξεχάσει την Ιθάκη και την Πηνελόπη (στο τέλος αυτός ευτυχώς δεν την ξέχασε) παραμένει εγκλωβισμένος και στείρος στο ιδεολογικό πεδίο γιατί η υλιστική επίπλαστη προσφορά άλωσε τις ιδεολογίες.
Κι ενώ διακρίνει κάποιες φορές την φορά των πράγματων επί τα χείρρω είναι αδύναμος να υπερκεράσει τα σίδερα της εικονικής φυλακής του για να δραπετεύσει, επειδή η ασφάλεια της φυλακής του είναι πιο εύκολη υπόθεση, καθώς έμαθε πλέον και άρχισε να μπαίνει βαθιά στην πέτσα του ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν.
Τον έμαθαν να γίνει φιλοτομαριστής για να επιβιώσει, αύριο ίσως να ρουφιανεύει για να παίρνει ψηφιακό μπόνους από το σύστημα, να γίνει διχαστικός, ζηλόφθονος και χαιρέκακος με τους συμπολίτες του, απολιτίκ σε μια κοινωνία που όλα είναι πολιτική. Οι παγκοσμιοποιήσεις ένθεν κι ένθεν επιζητούν ισοπέδωση των πάντων, δημιουργία απρόσωπων ατόμων, στην ουσία κοινών αριθμών ελεγχόμενων πληθυσμιακά, κινητικά, ιδεολογικά. Ο συγκερασμός και η ομοιοτυπία όμως δεν αρέσει στην φύση η οποία επιβιώνει με τον διαχωρισμό και την πολυτυπία. Ίσως τελικά αφεθούμε στην εκδικητική νομοτέλεια της και θανάσιμα μας σώσει. Ίσως.
