Από την πρώτη μέρα τα σεμινάρια διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο.

Η αυστηρή οργάνωση, με οδηγίες για το κάθε τι και υψηλή αίσθηση της ευθύνης διοικούντων και διοικούμενων, δεν επέτρεπε λάθη ή παραλείψεις για τη σωματική ακεραιότητα εργαζομένων και τρίτων.

Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ήταν η πρώτη δημόσια εταιρεία στην Ελλάδα που εφάρμοσε τη στοχοθεσία για όλους, και την αξιολόγησή μας ανάλογα με το ποσοστό επιτυχίας των στόχων μας.

Κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι της ζωής, κυβερνήσεις κάθε προσανατολισμού υπηρέτησαν με διαφορετικό τρόπο το δέον γενέσθαι, και με κοινό στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη.

Και ήλθε το σήμερα.

Όλα και όλοι άλλαξαν, άλλαξε και το σύστημα της στοχοθεσίας που συνδέθηκε με τα πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ bonus των, ούτως ή άλλως ακριβοπληρωμένων, διευθυντικών στελεχών της εταιρείας.

Η πρωτοτυπία της σημερινής ευφάνταστα ιδιοτελούς διοίκησης έγκειται στο γεγονός ότι, αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι που τέθηκαν στην αρχή της χρονιάς, δε σημαίνει ότι τα πολυάριθμα διευθυντικά στελέχη δεν θα εισπράξουν τα bonus των 50 και 100 χιλιάδων ευρώ έκαστος.

Απλά στο τέλος της χρονιάς βλέπουν τι πέτυχαν οι ακριβοπληρωμένοι managers, και με μια απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου μειώνουν τους στόχους που είχαν θέσει στην αρχή της χρονιάς στο επίπεδο των επιτευχθέντων, εμφανίζοντας τους εαυτούς τους άξιους να αμειφθούν με ολόκληρο το επιπλέον bonus.

Οργή και θλίψη.

Ο κ. Πρωθυπουργός κομπορρημονεί, και η κατά τόπους παρέα του ασχημονεί.

Καμία σχέση με τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Ράλλη.

Η αργυρώνητη άβουλη ανεπάρκεια, συνεχίζει να τρομοκρατεί, προκαλώντας βουβές κραυγές αγανάκτησης.

Και το φαγοπότι της τυφλής υποταγής δεν υποχωρεί.

Ως πότε η αξιοπρέπεια των πολλών θα ανέχεται την αναισχυντία των «ολίγων»;