Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Στα χρόνια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου  ο άνθρωπος της Αριστεράς ήταν ο θερμός υποστηρικτής της πάλης των τάξεων, ο ένθερμος μελετητής των βιβλίων του Μαρξ, ο φανατικός απομνημονευτής των τσιτάτων του Λένιν. Ήταν πρωτοπόρος στις διαδηλώσεις, είχε λίγα λεφτά, όνειρα πολλά και το όραμα για «Ψωμί- Παιδεία - Ελευθερία» ανόθευτο κι ανίκητο στον αγώνα ενάντια στη χούντα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, δάσκαλος-συγγραφέας.

Μέρες σαν κι αυτές, μέρες εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά της χούντας, ο νους μου πάει πίσω στα περασμένα για να ανασύρει από το θησαυροφυλάκιο της μνήμης στιγμές φωτεινές σαν φανοστάτες στην πορεία της ζωής και το άγνωστο διάβα της.
Ήταν-θυμάμαι- δεκαετία του 1980, όταν νέος δάσκαλος τότε και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Εκπαιδευτικών Σουηδίας, γνώρισα έναν συνάδελφο με λόγο λαϊκό και εύληπτη ακαδημαϊκή γλώσσα. Ένα μορφωμένο και ιδεολογικά καταρτισμένο παιδί, που όταν μιλούσε για πολιτική, συνέπαιρνε το νου μας.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

...Τα πογκρόμ κατά των Αρμενίων συνεχίζονταν με μεγάλη αγριότητα. Μια μάνα Αρμένισσα, με μάτια αγριεμένα, με τον τρόμο στα πόδια, αγρίμι αληθινό, έτρεχε να σωθεί μαζί με τα παιδιά της.  
Στην αγκαλιά της κρατούσε ένα βρέφος. Το μεγάλο της αγόρι, οχτώ περίπου χρονών, έτρεχε μπροστά της, ενώ το μεσαίο, γύρω στα τρία, την τραβούσε από το φόρεμα, βαρίδι σε κάθε δρασκελιά της, να τρέξει, να φύγει, μακριά όσο μπορεί, να γλυτώσει τα παιδιά της από του Τούρκου το μαχαίρι, που δεν γνώριζε κανένα έλεος.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Όταν οι νέοι της Αρχαίας Σπάρτης ήθελαν να απαντήσουν στους μεγαλύτερους ότι θα γίνουν καλύτεροι από εκείνους, τους απευθύνονταν με τη φράση: «Άμμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες», που σημαίνει ότι  «εμείς θα γίνουμε καλύτεροι από εσάς». Αν θέλεις να αποδείξεις σε κάποιον ότι είσαι καλύτερός του, οφείλεις να του δείξεις με πράξεις.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Είμαστε η χώρα που εφηύρε πρώτη τη δημοκρατία. Επινοήσαμε από νωρίς τη νομοθεσία, αλλά προτιμήσαμε και την αυθαιρεσία. Θεσμοθετήσαμε το νόμο, αλλά χτίσαμε και το παράνομο στα δάση και την παραλία.  Μιλήσαμε για δικαιοκρατία αλλά υιοθετήσαμε την αδικία. Αγνοήσαμε το «μηδέν άγαν» και το «μέτρον άριστον» και ορίσαμε την υπερβολή στην καθημερινή μας δράση κι έκφραση.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Όταν το φάρμακο δίνεται σε υπερβολική δόση γίνεται φαρμάκι. Το ίδιο και ο λόγος. Όταν από συντροφικός  και συναδελφικός γίνεται επικριτικός κι επιτιμητικός μετατρέπεται κι αυτός  σε φαρμάκι, σύμφωνα με του Μένανδρου το  γνωμικό:  «η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν».

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Το να ευθυγραμμιστεί μια ευθεία με μια τεθλασμένη γραμμή είναι «κομμάτι» δύσκολο. Πλήρως ευθυγραμμισμένος είναι μόνον ο νεκρός. Ο ζωντανός ζει, κινείται, μαθαίνει και αλλάζει. Η εποχή της τυφλής υπακοής έχει παρέλθει. Χρήσιμος σε όλους τους καιρούς είναι ο άνθρωπος που ζητεί τη γνώση και τη δράση. Η γη που πατούμε δεν απελευθερώθηκε από τους πολιτικούς εκπροσώπους του life style, αλλά από  τους επαναστάτες της Ιστορίας. «Η Ελλάδα δεν φτιάχτηκε από τους πορφυρογέννητους ούτε από  τους βαθύπλουτους και τους νεόπλουτους, αλλά από τους ανθρώπους του μεροκάματου».

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Η συμπεριφορά του ανθρώπου εκτός από την ευφυΐα του καθορίζεται κι από την αλαζονεία του. Όπου κυριαρχεί ο αυταρχισμός, υποχωρεί ο λογικός νους. Όπου δύο ή περισσότεροι άνθρωποι  χρησιμοποιούν το λόγο μεταξύ τους, ως μέσο για επικοινωνία, μιλάμε τότε για διάλογο, στοιχείο αναγκαίο  για την κοινωνία. Κατ' αναλογία όταν η φθορά χαρακτηρίζει μια Πολιτεία μιλάμε για δια-φθορά κι όταν υπάρχει πλοκή μεταξύ φιλικών, συγγενικών και άλλων δεσμών ή εσμών μιλάμε για δια-πλοκή (Λεξικό των Liddell & Scott, έτος έκδοσης 1903).

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας, μέλος του Σύριζα-ΠΣ Κιλκίς.

Ιστορικά υπάρχουν δύο Ελλάδες: Η Ελλάδα του Λεωνίδα και η Ελλάδα του Εφιάλτη. Η Ελλάδα του  Ανδρούτσου και η Ελλάδα του Γκούρα. Είμαστε η χώρα των ηρώων του 1821 αλλά και των κοτζαμπάσηδων. Των Αντιστασιακών αλλά και των συνεργατών των Γερμανών. Η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, που μετά τη γερμανική Κατοχή η εξουσία δεν πέρασε στα χέρια εκείνων που αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της Εθνικής Αντίστασης.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας, μέλος του Σύριζα-ΠΣ Κιλκίς.

Πολιτική δεν είναι μόνο η ιδεολογία. Πολιτική είναι και η νοοτροπία. Είναι το ήθος που γίνεται έθος και εθιμικό δίκαιο. O άνθρωπος δεν είναι μόνο η ιδεολογία του. Είναι ολόκληρη η πορεία του. Η εν γένει παιδεία και στάση του στη ζωή. Ο καθένας, εκτός από την κομματική έχει και την προσωπική του ταυτότητα. Αυτή που ορίζει τα πνευματικά και πολιτικά του χαρακτηριστικά. Όλα όσα  τον αξιολογούν ανθρωπιστικά και τον κρίνουν  αξιακά.