Ο Δημήτρης Πηλαλίδης του Ευσταθίου(1885 - 1937), " έτον δέσκαλος και εμάθιζεν γράμματα σα Ρωμαίικα τα παιδία", εκεί στο Αμπίνσκ του Κρασνοντάρσκι Κράι, του Κουμπάν, της Ρωσίας" στις Βορειοανατολικές ακτές του Ευξείνου Πόντου.
Η αγάπη του για την πατρίδα, την Ελλάδα, ήταν σε υπέρτατο βαθμό, κάθε σκέψη, κάθε λόγος και κάθε πράξη του μιλούσαν για το μεγαλείο της πανάρχαιας και ένδοξης πατρίδας, την οποία μετέδιδε και στα μικρά Ελληνόπουλα (τα Ποντιόπουλα)που ζούσαν εκεί στην πανέμορφη γη του Κουμπάν. Εδώ όπου ζούσαν και ευημερούσαν χιλιάδες Ελληνοπόντιοι, οι οποίοι μετακινήθηκαν από τα μέσα του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα φεύγοντας απ΄το μαρτυρικό ΠΟΝΤΟ και αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής στην ομόδοξη Ρωσία.
Εκεί, ο παππούς μας Δημήτρης - δέσκαλος, το 1910 ενυμφεύθει την Ελισάβετ Μαυρίδου (1889-1962), με την οποία απέκτησε 5 παιδιά, 2 αγόρια και 3 κορίτσια, Κωνσταντίνος, Κλεοπάτρα, Ιωάννης, Κλεονίκη και Σοφία.
Το 1911 απέκτησε τον πρώτο του γιό και το όνομα αυτού Κωνσταντίνος (1911-1938).
Το όνομα που του εδόθη, δεν είχε σχέση με παππού ή άλλο συγγενικό πρόσωπο, ήταν επιλογή του πατέρα και Δέσκαλου, προς τιμήν του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Δραγάσης Παλαιολόγος (8 Φεβρουαρίου 1404 - 29 Μαΐου 1453)).
Φωτογραφία 1912 (113 ετών), προσωπικό αρχείο.
Ο παππούς Δημήτρης Πηλαλίδης 1885-1937,
στην αγκαλιά του ο πρωτότοκος γιος Κωνσταντίνος(1911-1938)
και η γιαγιά μας Ελισάβετ Πηλαλίδου (1889-1962).
Το δεύτερο παιδί (κορίτσι), εγεννήθη τον Φεβρουάριο του 1915 και εβαπτίσθη τον Σεπτέμβριο του 1915. Το όνομα αυτής ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, επιλογή του πατέρα - Δέσκαλου προς τιμήν της τελευταίας Βασίλισσας της Αιγύπτου , Ελληνικής καταγωγής κόρη του Πτολεμαίου ΙΑ, η οποία έζησε (από το 69 έως το 30 π.Χ.) και βασίλεψε μέχρι την κατάκτηση τους κράτους των Πτολεμαίων από τους Ρωμαίους.
Στο τρίτο παιδί, αγόρι, δόθηκε το όνομα Ιωάννης, που ήταν το όνομα του αδελφού του Δημήτρη, ο οποίος υπηρετώντας στον Ρωσικό (Τσαρικό στρατό) συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Αυστροουγγαρία και αγνοείτο η τύχη του για πάνω από πέντε(5) χρόνια.
Στο τέταρτο παιδί (δεύτερο κορίτσι) συνεχίζοντας την αρχαιολατρία του με αρχικό γράμμα το Κ εδόθη το όνομα Κλεονίκη (1924-2014).
Όταν ευλογία Θεού απέκτησαν το πέμπτο τους παιδί και τρίτο κορίτσι, ο παππούς μας και Δέσκαλος θέλησε να δώσει το όνομα Κλειώ, τότε επενέβησαν τα αδέλφια του και άλλοι πλησιέστεροι συγγενείς και τον παρακάλεσαν να βάλει το όνομα της μητέρας του και γιαγιάς των παιδιών, Σοφίας - Αισέ.
Ο αδερφός του, Σπύρος, του είπε "Πάσα (αδερφέ), ο Θεόν δί ΄σε κορίτσα παιδία και ΄σύ βάλτσ΄ατά Ελλενικά ονόματα, γιατί κι 'βάλτς τη μάνα σης τ' όνεμαν, Σοφία! ατό ΄πα Ελλενικόν έν. Ας΄όλον το τρανόν την Εκκλεσίαν, Αγία Σοφία λέγν΄ατό" και έτσι το τελευταίο κορίτσι εβαπτίστη Σοφία (1928- 2011).
Το Δεκέμβριο του 1937, ο Δέσκαλος Δημήτριος Πηλαλίδης (52 ετών)και τον Ιανουάριο του 1938 ο πρωτότοκος υιός Κωνσταντίνος(27ετών), ήσαν από τα πρώτα θύματα των Σταλινικών διώξεων της "μαύρης" εκείνης περιόδου, συνελήφθησαν εκτοπίστηκαν και εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, έτσι αρχηγός της οικογένειας έγινε η 22 χρόνων Κλεοπάτρα αφού η μητέρα της Ελισάβετ ήταν ανήμπορη, η απώλεια του συζύγου και του πρωτότοκου γιού, μέσα σε ένα μήνα είχαν κλονίσει σοβαρά την υγεία της.
Επί δύο χρόνια ματαίως αναζητούσαν την τύχη των ανθρώπων τους και τέλος στις 19 Σεπτεμβρίου το 1939, ήρθαν στην Ελλάδα, με αρχηγό της οικογένειας την πρωτοκόρη, Κλεοπάτρα και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Ευκαρπία (Γραμμάτινα) Κιλκίς, όπου κατοικούσε ο θείος τους Ιωάννης Πηλαλίδης, ο οποίος μετά τη λήξη του Α΄Π.Π. και της αιχμαλωσίας του, ήρθε κατευθείαν στην Ελλάδα, καθώς και άλλοι συγγενείς και γνώριμοι από το Κουμπάν.
Την 7η Δεκεμβρίου του 1941 η Κλεοπάτρα Δ. Πηλαλίδου ενυμφεύθη τον Νικόλαο Ι. Αθανασιάδη, ήρθε στο Πολύκαστρο και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, όλα αγόρια, Γιάννης(1942-2011), Γιώργος(1944-2021), Βασίλειος(1946) και Κώστας(1950).
Την εγκατάσταση της Κλεοπάτρας στο Πολύκαστρο ακολούθησε και η γιαγιά Ελισάβετ με τον γιό της Γιάννη και την μικρή κόρη της Σοφία, ενώ η δεύτερη κόρη Κλεονίκη, στα 19 της χρόνια το 1943 παντρεύτηκε τον Γιάννη (Βάνια) Μοσκοφίδη και παρέμεινε στην Ευκαρπία, όπου δημιούργησε την δική της οικογένεια.
Ο δεύτερος γιος της Κλεοπάτρας, ο Γεώργιος(1944-2021), παντρεύτηκε πρώτος απ΄όλα τα αδέρφια τον Οκτώβριο του 1968 με την Σοφία Κερμανίδου με καταγωγή απ΄την Ευκαρπία. Στις 27 Ιανουαρίου το 1971 και ενώ ήταν εργάτες (γκασταρμπάιτερ) στη Γερμανία, απέκτησαν το πρώτο τους παιδί-κορίτσι.
Αυτό ήταν το πρώτο εγγόνι του Νίκου και της Κλεοπάτρας Αθανασιάδη, η χαρά τους ήταν απερίγραπτη, αφού ύστερα από τα τέσσερα αγόρια παιδιά τους που μεγάλωσαν, ευλογία Θεού, ερχόταν ένα κορίτσι στην οικογένεια.
Το καλοκαίρι του 1971 ο Γιώργο και η Σοφία, με τη μικρή κόρη τους βρίσκονται στην Ελλάδα, στο Πολύκαστρο όπου στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Πολυκάστρου, που πανηγυρίζει αυτές τις ημέρες, γίνεται η βάφτιση της της κόρης και το όνομα αυτής ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ.
Ευλογία και αμέτρητη χαρά για την οικογένεια, για όλους τους συγγενείς και ιδιαίτερα για τον παππού Νίκο και την γιαγιά Κλεοπάτρα, που για μία δεκαετία είχαν την φροντίδα της Κλεοπάτρας αλλά και της δεύτερης κόρης του Γιώργου, της Αθηνάς.
Τον Αύγουστο του 1989 στα 18 της χρόνια η Κλεοπάτρα έχοντας τις ευχές της γιαγιάς Κλεοπάτρας που είχε αποβιώσει προ εξαμήνου (22/02/1989) παντρεύεται ένα εξαίρετο παλικάρι από το Χαλάνδρι Αττικής, τον Θεόδωρο Πεχλιβανίδη, με τον οποίον απέκτησαν 2 υπέροχα παιδιά την Μαρία και τον Στέλιο.
Η Μαρία σαν τον προπροπάππο της τον Δημήτριο, έγινε και αυτή Δασκάλα, αποφοιτώντας από την Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως.
Θέλημα Θεού η Μαρία μας, στο δρόμο της ζωής της συναντά και παντρεύεται τον Μάριο Σπηλιόπουλο με τον οποίο αποκτά δύο γλυκύτατες κόρες την Δανάη και την μικρότερη και τρίτη κατά σειρά ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ.
Θρησκευτικός γάμος και βάφτιση πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 31 Μαΐου 2025 στον κατάμεστο από συγγενείς και φίλους Ιερό Ναό της Παναγίας Μαρμαριώτισσας στο Χαλάνδρι.
Εκεί λοιπόν ακούστηκε για τρίτη φορά το όνομα ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ σε συνέχεια της οικογενειακής παράδοσης που ξεκίνησε το 1915 από τον Δημήτριο Πηλαλίδη στο Κουμπάν της Ρωσίας, συνεχίστηκε στο Πολύκαστρο Κιλκίς το 1971 και ξανακούστηκε φέτος στο Χαλάνδρι 31/05/2025, με τις ευχές όλων μας για ευτυχία και μακροζωία και την ελπίδα ότι θα υπάρχει συνέχεια της παράδοσης.
