Όλα όμως έχουν δύο όψεις και η παραμονή στο σπίτι ίσως έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους να γίνουν ακόμη καλύτεροι, σε κάποιους να αναρωτηθούν και να αξιολογήσουν τις αξίες στην ζωή τους, ακόμη και να τολμήσουν να κάνουν αλλαγές που η καθημερινότητα δεν τους άφηνε τα περιθώρια ούτε καν να τις σκεφτούν…
Ακούσαμε για ζευγάρια που τους δόθηκε η ευκαιρία να περάσουν χρόνο μαζί και το απόλαυσαν, ακούσαμε για άλλα ζευγάρια που κάθε μέρα ήταν ένας μικρούτσικος ή μεγάλος Γολγοθάς εφόσον είχαν ξεχάσει να ζουν μαζί και διατηρούσαν μια σχέση έχοντας όμως παράλληλες πορείες.
Σίγουρα μας πήρε τηλέφωνο κάποια φίλη να μας δηλώσει πως δεν αντέχει άλλο να τον έχει τόσες μέρες στα πόδια της, σίγουρα μας πήρε κάποιος φίλος να μας πει ότι διαπίστωσε πως η γυναίκα που είχε παντρευτεί τώρα είναι κάποια άλλη…
Μέσα σ όλα υπήρχε διέξοδος για τους περισσότερους νυμφευμένους και μη και σαφώς αναφέρομαι στο διαδίκτυο…
Κατά περίεργο λόγο ορισμένοι κύριοι κάποιας ηλικίας που τους κάνανε σίγουρα τα εγγονάκια τους face book και τους μάθανε να στέλνουν αιτήματα και μηνύματα … θεώρησαν πρωτότυπο(;!) ή ότι άλλο νομίζανε κι άρχισαν να στέλνουν ανθοδέσμες, γατούλες, σκυλάκια ακόμη και αλεπουδίτσες που συνοδευόταν με ένα σωρό καρδούλες και αγγελάκια.
Εμείς στο χωριό μου λέγαμε πως κάθε πράγμα στο καιρό του…
Τώρα θα μου πει κάποιος άσε τον κόσμο να εκφραστεί ελεύθερα. Σωστά… ας το κάνει. Ο καθείς και η γνώμη του…
Σαφώς το φλερτ ήταν μια διέξοδος για να περάσουν οι μέρες πιο ευχάριστα αλλά είπαμε να διατηρούμε κάποια μέτρα, κάποια όρια… δεν κάνει κακό…
Είχαμε βέβαια και την ώρα που δεν περνούσε με τίποτε, έτσι… γιατί κάθε μόνη ψυχή τώρα είχε την ευκαιρία να δεχτεί ακόμη περισσότερες προτάσεις για συζήτηση να αισθανθεί ποθητή και να ανεβάσει λίμπιντο και αυτοπεποίθηση.
Μήπως τελικά δεν αντέχουμε την μοναξιά;
Το μήπως είναι μάλλον περιττό γιατί αν η μοναξιά δεν γινόταν θηλιά δεν θα αναζητούσαμε όλοι ένα καλό λόγο πίσω από ένα πληκτρολόγιο…
Σημάδια των καιρών, εδώ στέλναμε μήνυμα για να πάμε να αγοράσουμε ψωμάκι…
Α.. και αυτό με το ψωμάκι… βρε κορίτσια όλες τώρα στην καραντίνα με ένα ζυμάρι στα χέρια δηλαδή..
Να τα ψωμάκια ζυμώνονται… να ψήνονται… να τα βάλαμε στο τραπέζι…
Όλες είχαμε την ευκαιρία να βγάλουμε έναν σεφ που κρύβαμε μέσα μας , εδώ εγώ που οι ικανότητες στη μαγειρική ήταν και θα είναι ταπεινές για να μην πω ανύπαρκτες, έκανα συνολικά περίπου 14 φορές παστίτσιο…
Μη το κάνουμε όμως το παστίτσιο top model και μέχρι να το φωτογραφήσουμε για να κάνουμε την πολυπόθητη ανάρτηση, κρυώσει. Και για τα νουμεράκια στη ζυγαριά, ανησυχία καμία, είχαμε την μετακίνηση 6.. τι να κάνουμε κι εμείς να κάθε απόγευμα φορμίτσες, κολανάκια και βουρ να χάσουμε τις θερμίδες από το παστίτσιο… βέβαια από το παστίτσιο χανόταν δεν το συζητώ… το θέμα ήταν με τα γλυκά, τις πίτες, τα μπισκοτάκια κτλ …
Άσε που έπρεπε, αν σεβόσουν τον εαυτό σου να ρίξεις και λίγο μάσκαρα στα βλεφαράκια ε… ένα κραγιονάκι διότι όλη η πόλη έξω ήταν πως θα εμφανιζόσουν, έτσι να έχουνε να λένε… όχι!
Τέλος να προσθέσω το φαινόμενο μάσκα που ήρθε και θα μείνει επειδή ακούω παραπονάκια… λοιπόν πολύ καλή περίπτωση αυτή μας βολεύει απίστευτα κορίτσια… ακούστε φοράς μάσκα, γυαλί μάυρο κατά προτίμηση και πας όπου θες χωρίς να χρειάζεσαι μακιγιάζ… οικονομία χρόνου και χρημάτων…
Όσο για τον κορωνοιο… μάλλον αυτός μπήκε στη ζωή μας για τα καλά και θα ζούμε με την αναμονή…αν προσθέσουμε και τον φόβο… τότε ήρθε η ώρα να αν.. ησυχούμε!