Σήμερα είναι αυτός που λέει την αλήθεια, αναλαμβάνει την ευθύνη, μετράει τα λόγια του. 

Οι τηλεδιασκέψεις και τα social media μέχρις εχθές ήταν για τους *παλιούς* μέσα που μεγάλωναν την απόσταση μεταξύ των ανθρώπων.

Σήμερα είναι τα μέσα να επικοινωνήσουν με αυτούς που αγαπούν.

Η αλληλεγγύη μέχρις εχθές ήταν μια δωρεά, μια καλή πράξη, ένας καλός λόγος.

Σήμερα είναι το μοίρασμα, το νοιάξιμο, το βασικό συστατικό να κρατηθούν οι κοινωνίες όρθιες.

Ο ατομικισμός μέχρις εχθές ήταν το εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή.

Σήμερα, ο αλτρουισμός της αυτοθυσίας γίνεται πρότυπο, δίδαγμα, στάση ζωής.

Κι αν μέσα μας έχουμε το φόβο μην οι συνθήκες μας κάνουν αγρίμια, ας έχουμε κατά νου ότι σε κάθε παρόμοια περίπτωση δεν άλλαξε ο κόσμος εμάς, εμείς αλλάξαμε τον κόσμο.

Κι αν μέσα μας αμφιβάλλουμε για τις λύσεις, τις επιλογές μας, τις επιστημονικές μελέτες κ αναλύσεις, ας έχουμε κατά νου ότι δεν έχει τόση σημασία αν κάποιες είναι σωστές ή λάθος, αλλά ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.

Μπαίνουν ξανά τα κοινωνικά θεμέλια που μπορούν να οδηγήσουν σε μία πολιτική αναγέννηση, με επίκεντρο τον άνθρωπο. Αυτή είναι η πρώτη ευκαιρία που αναδύεται μέσα στον ζόφο των ημερών.

Ανάσταση, λοιπόν· σε ό,τι αφήσαμε να πεθάνει και δεν άξιζε τέτοιας τύχης.

Στέφανος Παραστατίδης