Ο Πατέρας μου πάρα πολλές φορές αναφέρονταν στη συμμετοχή του κόσμου, άλλοτε εθελούσια και άλλοτε αναγκαστικά χάρις στη μεταξική περίοδο, στη συμβολή τους με «ντεκέδες και τσουβάλια σιτάρια» (καθ ότι αγροτικός και κτηνοτροφικός όλος σχεδόν ο πληθυσμός του νομού) στην ανέγερση του νοσοκομείου. Πρωτεργάτες της εποχής αναφέρονται ο μεταξικός Νομάρχης Χρ. Δρέλλιας (1936-1941) , που για αρκετά χρόνια έφερε το όνομά του το νοσοκομείο, και ο Διευθυντής της Εθνικής τράπεζας Κ. Ιωσήφ (1933-1940), o οποίος συνέβαλε στην αποπεράτωση του έργου. Κάποιες μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν για Δήμαρχο έναν Πέτροβα και μία κίνηση γυναικών με επικεφαλής τη σύζυγο του Δ/ντή της Εθνικής Κ.Ιωσήφ με προσφορά στο υπό κατασκευήν έργο. Το έργο κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ, μόλις σε 2 χρόνια, αν λάβουμε υπ’ όψη και τις κατασκευαστικές δυνατότητες της εποχής, και στις 25/02/1939 έγιναν τα εγκαίνια του τεράστιου έργου ( Παραθέτω φωτογραφίες).
Πολύ σύντομα, στα κατοπινά χρόνια, το νοσοκομείο απέκτησε τεράστια φήμη, όχι μόνο στους όμορους νομούς, αλλά, και σε όλη τη Β.Ελλάδα, κυρίως στις πτέρυγες των ορθοπεδικών κλινικών. Αυτό το δημιούργησαν άνθρωποι σαν κι εμάς, σαν κι Εσάς, αγαπητοί εργαζόμενοι και συνδικαλιστές. Άνθρωποι σαν τον κ. Καββαδία, τον Ισίδωρο Παπαδόπουλο, τον Ασλάνογλου και άλλους πανάξιους «υπηρέτες της υγείας» που άφησαν το θετικό στίγμα τους στην πορεία με το υψηλό φρόνημα που επέδειξαν και ανέδειξαν σημείο αναφοράς το νοσοκομείο του Κιλκίς.
Είναι ευκαιρία τώρα με την εμφάνιση της παγκόσμιας πανδημίας του κορωνοϊού να αποκαταστήσουμε την υποβάθμιση και «απαξίωση» θα έλεγα του νοσοκομείου που οδηγήθηκε είτε από τα λόγια και τα έργα ολίγων, ευτυχώς, διορισμένων από τους πολιτικούς παραγόντων, που, παρίσταναν τους Προέδρους του ιδρύματος, είτε κάποιων συνδικαλιστών που στην προσπάθειά τους να προβάλλουν κάποια δίκαια αιτήματα των εργαζομένων υπερέβαλαν τα όρια, παρουσιάζοντας μόνο τα αρνητικά φαινόμενα στο νοσοκομείο (φίδια, ποντίκια και άλλες φαιδρότητες ), αδιαφορώντας για τη δυσφήμηση του Ιδρύματoς. Ο κορονοϊός ας γίνει αφορμή να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σήμερα σχεδόν 100 χρόνια μετά την ανέγερση του πρώτου νοσοκομείου στο Κιλκίς να απαιτήσουμε από τους βουλευτές και τον υπουργό μας κκ.Αγαθοπούλου, Φραγγίδη και Γεωργαντά και κατ επέκταση από την Κυβέρνηση να κατεδαφίσει το πραγματοποιημένο όραμα των γεννητόρων μας και να ανεγείρει ένα νέο νοσοκομείο ελπίδα και όραμα ημών των επιγόνων τους. Ο κορονοϊός με την παρουσία του κατά τη διάρκεια της παραμονής του/μικρής ή μεγάλης θα επιφέρει μεγάλες ιδεολογικές και κοινωνικές αναταράξεις και κυρίως θα γίνει αφορμή να αποκατασταθεί η αξιοπιστία των επιστημόνων ενάντια στο λαϊκισμό των κομμάτων και των Πολιτικών που τον υιοθετούν.
Τέλος, για να επανέλθουμε στο νοσοκομείο μας, πιστεύω πως και σήμερα παρά τις αντίξοες λειτουργίες του ιδρύματος, υπάρχουν καταξιωμένοι λειτουργοί ανάμεσα στο ιατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό για να ανεβάσουν το επίπεδο της παροχής υπηρεσιών και δι αυτών την αποκατάσταση του ονόματος του νοσοκομείου του Κιλκίς που τελευταία (το λέω με μεγάλη θλίψη) υποβαθμίστηκε υπαιτιότητη πρώτα της πολιτείας και εξ αυτού του γεγονότος, περιέπεσε σε ένα είδος που δεν κάνει περήφανους ούτε τους εργαζόμενους ούτε και τους ασθενείς του, σκορπίζοντας απεριόριστη θλίψη σε όλους εμάς που το αγαπήσαμε τόσο πολύ και το αγαπoύμε ακόμη περισσότερο.
(Οι φωτογραφίες του κ. Πάκα και του κ. Στεφανίδη είναι από το βιβλίο του Θανάση Βαφειάδη “Χρονικό του Κιλκίς 1913-1940”. Οι υπόλοιπες από το αρχείο του κ. Ιωαννίδη)
