Η πρόσβαση σε ποιοτική υγειονομική περίθαλψη δεν θα έπρεπε να αποτελεί προνόμιο των λίγων, αλλά θεμελιώδες δικαίωμα όλων των πολιτών. Σε μια δημοκρατική και δίκαιη κοινωνία, η υγεία δεν μπορεί να εξαρτάται από το πορτοφόλι του καθενός. Κι όμως, σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, η περίθαλψη έχει μετατραπεί σε προνόμιο για όσους μπορούν να την πληρώσουν. Οι οικονομικά ευκατάστατοι απολαμβάνουν ταχύτατη και ποιοτική φροντίδα, ενώ οι υπόλοιποι γίνονται έρμαια ενός άνισου συστήματος, εγκλωβισμένοι σε ατελείωτες λίστες αναμονής και υποστελεχωμένα νοσοκομεία.

Η αλληλεγγύη και ο σεβασμός δεν είναι πολυτέλειες ούτε αφηρημένες έννοιες· είναι βασικοί πυλώνες για τη διόρθωση ενός υγειονομικού συστήματος που εξυπηρετεί τους λίγους εις βάρος των πολλών. Όταν οι πολίτες αποκτούν δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, η κοινωνία κάνει ένα ουσιαστικό βήμα προς την πραγματική ευημερία. Διότι μια χώρα δεν αξιολογείται από το πλήθος των ιδιωτικών κλινικών της, αλλά από το κατά πόσο οι πιο ευάλωτοι βρίσκουν την περίθαλψη που δικαιούνται.

Η επένδυση στην υγεία δεν είναι φιλανθρωπία ούτε άθλος. Είναι το θεμέλιο μιας δίκαιης και βιώσιμης κοινωνίας που στηρίζει την ανάπτυξη του συστήματος υγείας.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να αντιμετωπίζουμε την περίθαλψη ως προνόμιο και ας την αναγνωρίσουμε ως αυτό που πραγματικά είναι: βασική προϋπόθεση για μια πολιτεία που σέβεται τους πολίτες της.