Ανά τακτά χρονικά διαστήματα λαμβάνουν χώρα εκλογές για την ανάδειξη πρυτανικών αρχών στα Πανεπιστήμιά μας. Οι υποψήφιοι καταθέτουν όραμα και προτάσεις για την πορεία του ανώτατου ιδρύματος, του οποίου τη διοίκηση διεκδικούν. 

Παράλληλα όλοι, εκλέκτορες και κοινωνία, γνωρίζουν το Κόμμα ή τον ευρύτερο πολιτικό χώρο που υποστηρίζουν, σιωπηρά ή μη, το κάθε πρυτανικό ψηφοδέλτιο.

Εξ όσων γνωρίζω, σημαντικός αριθμός εκ των νυν πρυτάνεων εξελέγησαν έχοντας, έστω και δια της επινεύσεως, δηλώσει τη στήριξή τους από το κυβερνών κόμμα της ΝΔ.

Διερωτώμαι αν αυτοί οι, κατά τα άλλα αξιοσέβαστοι, Πρυτάνεις είχαν δηλώσει την επιθυμία να αξιοποιήσουν το προσδοκώμενο φιλικό προς αυτούς κυβερνητικό περιβάλλον, προκειμένου να δυνηθούν να εγκαταστήσουν αστυνομική δύναμη  μέσα στα ΑΕΙ που σήμερα διοικούν.

Αν δεν το έκαναν από φόβο, ακόμα και αν το ψιθύριζαν, ας μου επιτραπεί η αμφιβολία μου για τις διοικητικές ικανότητες των εν λόγω, αξιοσέβαστων επιμένω, πρυτανικών μας αρχών.

Αναγνωρίζω την αναγκαιότητα λήψης μέτρων κατά των παλαιόθεν απαράδεκτων φαινομένων ενδοπανεπιστημιακής βίας. Όπως αναγνωρίζω και την περίεργη προσχηματική στάση κάποιων (ή όλων;) Πρυτάνεων να χρησιμοποιούν επί σειρά ετών το άσυλο, για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους απέναντι στις αθλιότητες που λεκτικά καταδίκαζαν.

Παραδέχομαι επίσης ότι, η κάθε μορφής βία, η διατήρηση - επί σειρά ετών και πρυτανικών αρχών - κατειλημμένων πανεπιστημιακών χώρων από «αγνώστους», η παραβίαση του κανονισμού στις φοιτητικές λέσχες σίτισης και εστίασης, και η τέλεση κάθε πράξης παραβιάζουσας την έννομη τάξη εντός των Πανεπιστημίων, μας θίγει ως Κράτος Δικαίου.

Όταν καταργήθηκε το άσυλο, οι Πρυτάνεις μας και πάλι συνέχιζαν να θεώνται τις παραπάνω αποτρόπαιες πράξεις, αναζητώντας ίσως κάποια άλλη δικαιολογία της άρνησης ή της αδυναμίας τους να επιβάλουν την τάξη.

Σήμερα η ΝΔ τους οπλίζει και με αστυνομική δύναμη μήπως και ανεύρουν τη δύναμη να διοικήσουν.

Λησμονούν όμως ότι διοίκηση, με διοικητές κρυπτόμενους όπισθεν αστυνομικών, δεν είναι παρά θέαμα θλιβερό στα όμματα των υπ' αυτών διοικουμένων, με τον απομείναντα σεβασμό να έχει παραδώσει τη θέση του στην, έστω και φοβισμένη, χλεύη των πάντων.

Προτάσεις για την αποτελεσματική αποτροπή της άναρχης βίας έχουν διατυπωθεί πολλές, αρκεί η επιστημονική σοφία του αποστειρωμένου εργαστηρίου να αποφασίσει να λειτουργήσει και με τους στοιχειώδεις γήινους όρους της διοίκησης, που διδάσκουν άλλοι συνάδελφοί τους στα ελληνικά πανεπιστήμια. 

Επιθυμώ να πιστεύω ότι, η αδιαμφισβήτητη επιστημονική επάρκεια και αξιοσύνη των Πρυτάνεών μας θα τους αποτρέψει να  αυτοκαταργηθούν, υιοθετώντας τον απεχθή ρόλο του δεσμοφύλακα. 

Έτσι, όλοι εμείς ως κοινωνία θα συνεχίσουμε να σεβόμαστε τους πνευματικούς μας ταγούς, που προτιμούν να εμπνέουν σεβασμό παρά να επιβάλλουν τον φόβο. 

Γιατί όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί έχουμε ανάγκη από την καθοδήγηση του πνεύματος, και όχι μόνο από την ποδηγέτηση της ένστολης βίας, αναγκαίας σε άλλους χώρους και άλλες περιστάσεις.

Τόσο απλά και τόσο κατανοητά!