Αν αυτός είναι ‘’καλλιτέχνης’’, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα ως χώρα.
 Παράλληλα επιβεβαιώνεται ότι εμείς οι γονείς παιδιών με μικρές ή μεγάλες ιδιαιτερότητες συνεχίζουμε να ζούμε καθημερινά ,με έναν φόβο, γιατί κάτι μας τρομάζει και αυτό δεν είναι παρά μόνο ,η ίδια η κοινωνία μας,  όπου μια αρκετά  μεγάλη  ομάδα  ΄΄ανθρώπων ¨ ,δεν  διστάζουν , να  χλευάσουν, να  αγνοήσουν , να  κατασπαράξουν , παιδιά  και  άτομα  με  ιδιαιτερότητες .

Αυτός  είναι  ο  πιο  μεγάλος  μας  φόβος !
Οι  αντικοινωνικές  συμπεριφορές  ολοένα  και  υποτροπιάζουν , μέσω μιας πολυμορφικής  έντασης  που  επικρατεί  στην  καθημερινότητα μας.
Για τα περισσότερα βέβαια άτομα με ορατές ή αόρατες αναπηρίες ,οι διακρίσεις αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα και νόμιζα και εγώ σαν γονέας, ότι ζώντας τόσα χρόνια μέσα σε μία κοινωνία όπου υπάρχουνε πολλοί Light , είναι πλέον πολύ δύσκολο να με στεναχωρέσει ή να με πληγώσει κάποιος.

Και όμως !
 Αναφέρθηκε στα Ειδικά Σχολεία ,όπου εκεί ζούνε οι πλέον ευάλωτοι της ‘’πολιτισμένης’’ αλλά και συγχρόνως ανθρωποφάγου και ανάπηρης κοινωνίας μας.  

Είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε να έχει την καθαρότητα της ψυχής αυτών των παιδιών ,την ανιδιοτελή και άδολη αγάπη που μοιράζουν ,την πηγαία χαρά, τον αυθορμητισμό τους , χωρίς να ζητούν κανένα αντίκρισμα.
Αφού άκουσα τους στίχους και είδα την φώτο του ‘’καλλιτέχνη’’, σιγουρεύτηκα ότι πραγματικά οι ανασφάλειες κάθε ανθρώπου αποτυπώνονται παραδόξως ( ή ευτυχώς ) ,στο βλέμμα και στο ύφος του.

Οι κενοί ενώ κατρακυλούν και βγάζουν μέγα θόρυβο, παραδόξως δεν τον ακούν, ακόμα και όταν πάνε στον καθρέπτη και εκεί δεν βλέπουν τίποτε.

Κρίμα !
ΑΝΔΡΕΑΣ  ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΕΙΔΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ—ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΙΛΚΙΣ