Το πρώτο που έχει συμβεί είναι η καθυστέρηση στην διάγνωση των πρώτων περιστατικών. Στις 20/2, ο 38χρονος που νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Λομβαρδίας με πνευμονία βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό. Το επόμενο 24ωρο βρέθηκαν 36 κρούσματα, τα περισσότερα ασύνδετα με τον ασθενή 0, άρα είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα πλέγμα φορέων.
Το δεύτερο είναι η υπερσυγκέντρωση σε μία περιοχή στην Ιταλία, σε συνδυασμό με την αργοπορία να παρθούν άμεσα αυστηρά μέτρα που θα μείωναν την υψηλή μεταδοτικότητα του κορονοϊού. Η Λομβαρδία μετρούσε 60 από τα 100 κρούσματα στη χώρα.
Το τρίτο που συνδέεται με την αυξημένη θνητότητα, έχει να κάνει με την ετοιμότητα του συστήματος υγείας. Στη Λομβαρδία, η συνολική χωρητικότητα της μονάδας εντατικής θεραπείας ήταν περίπου 720 κλίνες (2,9% των συνολικών νοσοκομειακών κλινών σε συνολικά 74 νοσοκομεία). αυτές οι ΜΕΘ έχουν κατά κανόνα 85% έως 90% πληρότητα κατά τους χειμερινούς μήνες. Η απόφαση ήταν να ορίσουν 15 νοσοκομεία υποδοχής. Διατέθηκαν άλλες 200 μονάδες κλινικής σε δέκα επόμενες ημέρες. Συνολικά, κατά τις πρώτες 18 ημέρες, το δίκτυο δημιούργησε 482 κρεβάτια ΜΕΘ.
Οι μελέτες προετοιμασίας (γραμμικό και εκθετικό μοντέλο) έπεσαν έξω. Το ποσοστό των εισαγωγών στη ΜΕΘ αντιπροσωπεύει το 12% των συνολικών θετικών περιπτώσεων και το 16% όλων των νοσηλευόμενων ασθενών. Το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο από αυτό που αναφέρθηκε από την Κίνα, όπου μόνο το 5% των ασθενών που έδειξαν θετικό αποτέλεσμα για το COVID-19 απαιτούσαν την εισαγωγή στην ΜΕΘ.
Το σύστημα υγείας κράσαρε, άνθρωποι πέθαναν επειδή δεν υπήρχαν κρεβάτια ή αναπνευστήρες, μπήκαν ηλικιακά κριτήρια επιλογής για το ποιοι θα πεθάνουν και ποιοι θα ζήσουν.
Αυτό που συνέβη στη Λομβαρδία είναι συγκλονιστικό. Έβλεπα πριν λίγο βίντεο από κατοίκους πόλεων που είχαν βγει στα μπαλκόνια τους να τραγουδούν συγχρονισμένα, ενώνοντας τις φωνές τους απέναντι σε μία ανθρώπινη καταστροφή. Το δέος σε διαπερνά, οι φωνές έρχονται κοντά, τόσο κοντά σου.
