Το «άσυλο» ιστορικά δεν είναι θέμα νομικό αλλά κοινωνικό και πολιτισμικό. Στο έργο του «Ικέτιδες» ο Αισχύλος γράφει για τις καταδιωκόμενες Δαναϊδες που παρακάλεσαν το βασιλιά του Άργους,

Αν και πέρασαν δύο μήνες περίπου, από τότε που το συγκεκριμένο θέμα ήταν στην επικαιρότητα οι "Ειδήσεις" το φιλοξενούν,

Ο Έλληνας μιλά ευκολότερα για πολιτική από οτιδήποτε άλλο, γιατί η πολιτική δεν απαιτεί ιδιαίτερη γνώση.

"Ο καθείς και τα όπλα του" λέει ο Ελύτης. Ο καθείς και η δύναμή του, η ψυχή του, ο λόγος και η επιστήμη του. Ο άνθρωπος είναι όπως το αυτοκίνητο. Έ

"Ο καθείς και τα όπλα του" λέει ο Ελύτης. Ο καθείς και η δύναμή του, η ψυχή του, ο λόγος και η επιστήμη του.

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες βοσκών, έλεγε ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Αυτοί που θέλουν το πρόβατο για το μαλλί του, αυτοί που το θέλουν για το κρέας του κι αυτοί που το θέλουν για το γάλα του. Κανείς τους δεν το θέλει σαν σκέτο πρόβατο. Κάπως έτσι συμβαίνει σήμερα και με τα κόμματα. Κανείς δεν θέλει ένα κόμμα μόνο σαν σκέτο κόμμα, αλλά σε συνάρτηση πάντα με τη σχέση που έχει με αυτό. Ο λαός είναι διαχρονικά το πρόβατο του Σαρτρ.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Πρωί Μεγάλης Παρασκευής του Απριλίου 2003 στο Κιλκίς . Η αγορά κλειστή. Η καμπάνα της Μητρόπολης χτυπάει πένθιμα, όπως το θέλει η μέρα. Κόσμος πολύς πάει στην εκκλησία να προσκυνήσει. Γυναίκες οι περισσότερες, τις βλέπω από το παράθυρο του απέναντι ιατρείου μου, του επί της Βενιζέλου 9,  αλλά και αρκετοί νέοι, οι περισσότεροι με αραιό γενάκι και μακριά μαλλιά, σταυροκοπιούνται πριν ακόμη διαβούν την πόρτα της εκκλησίας.

Η ιστορία, ως λέξη, εννοιολογικά και ετυμολογικά παραπέμπει στη «γνώση». Εκτός, όμως, από την ερμηνεία αυτή, υπάρχει κι εκείνη στον «Κρατύλο» του Πλάτωνα, όπου o Σωκράτης εξηγεί ότι ιστορία σημαίνει το γεγονός, που σταματά τη (συνήθη) ροή. (από το ρήμα ίστημι + τον ρουν).

Το λίγο επηρεάζει το πολύ. Μια κουταλιά ζάχαρη αρκεί να γλυκάνει τον καφέ, αλλά μια παραπάνω τον κάνει σερμπέτι. Λίγα γραμμάρια αλατιού αρκούν να δώσουν νοστιμιά στο φαγητό, λίγα όμως παραπάνω, το κάνουν «λύσσα». Οσονούπω έχουμε εκλογές και η  κάθε ψήφος έχει ξεχωριστή αξία. Με μια ψήφο κερδίζεται η έδρα και με μια χάνεται. Είχε επομένως πολύ δίκιο ο Πυθαγόρας, όταν ισχυριζόταν ότι η μονάδα είναι το παν!

Είναι γνωστό, πως όλα τα μάτια δεν βλέπουν το ίδιο καλά. Και, πως ακόμη, εάν  έβλεπαν το ίδιο, τα οχτώ μάτια θα έβλεπαν περισσότερο από τα δύο. Γι’ αυτό και τη Δημοκρατία την ορίζει η πλειοψηφία, καθώς τα «θέλω» των πολλών, σε ποσοστά τουλάχιστον, ξεπερνούν τα «θέλω» των ολίγων. Δηλαδή σε απλή ερμηνεία η Δημοκρατία, δεν είναι έννοια αξιοκρατική, αλλά μαθηματική, καθώς στηρίζεται στην πλειοψηφία.