Πολιτική σημαίνει να κοιτάς μπροστά. Να πατάς γερά στο παρόν στοχεύοντας στο μέλλον. Να βαδίζεις από τ’ αναγκαία στα απώτερα. Κι αν είσαι πολιτικός, οφείλεις, πριν από τον κόσμο, να  γνωρίσεις τον τόπο σου. Να μην ξεχάσεις ότι εκεί που είσαι το χρωστάς σε άλλους. Πέρασαν ήδη οι εκατό πρώτες μέρες από τότε που τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ. Ένα διάστημα αρκετό για μια πρώτη αξιολόγηση.

Η αλλαγή έρχεται με τη ροή, όπως και το όνειρο με τον ύπνο. Αλλαγή θα πει επανάσταση κι όχι η κατάσταση. Θάλασσα ανοιχτή κι όχι κλειστό λιμάνι. Άλλωστε, και την άνοιξη την φέρνει η ανάσταση των λουλουδιών, που είναι η επανάσταση της ίδιας της φύσης…
Υπάρχουν ωστόσο κι αιώνιες αρχές. Αξίες που παραμένουν σταθερές. Που δεν αφήνει επάνω τους πατημασιές ο χρόνος.

Την εξέλιξη που έχει  κάθε άνθρωπος στη ζωή του την διαμορφώνει έως ένα βαθμό το οικονομικό και το πνευματικό του κληρονόμημα. Οι οικογενειακές και κοινωνικές συντεταγμένες που ορίζουν τη ζωή του. Βλέπουμε ότι τα παιδιά όσων εργάζονται στο Δημόσιο, ακολουθούν συχνά το επάγγελμα των γονιών τους. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις χαίρουν και των ευεργετικών εξαιρέσεων του νόμου.

Καλή πολιτική είναι εκείνη που παρέχει στον πολίτη ποιότητα ζωής. Η πολιτική που δημιουργεί κοινωνική συνοχή και που προχωρεί με βήματα σταθερά μέσα σε μια πραγματικότητα που διαρκώς μεταβάλλεται. Καλός πολιτικός είναι εκείνος που ιεραρχεί ψηλά τις ηθικές και τις ανθρώπινες αξίες. Ο πολιτικός που υπηρετεί με ανιδιοτέλεια τον τόπο και που, όταν αποχωρεί από την εξουσία, είναι γνωστός για την προσφορά του κι όχι για τα προσωπικά οφέλη του.

Η στολή έχει ένα βασικό γνώρισμα: Ξεχωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το επάγγελμα που ασκούν ή το αξίωμα που κατέχουν. Η κρατική στολή, ας πούμε εν προκειμένω η αστυνομική, στους  πολλούς προκαλεί το σεβασμό, ενώ σε κάποιους ελάχιστους, ίσως  και το φόβο. Η αστυνομία, σ’ όλο τον κόσμο, είναι για να υπερασπίζεται το νόμο. Είναι η αρμόδια αρχή για την πρόληψη αλλά και την καταστολή. Αυτή μπαίνει μπροστά σε κάθε κοινωνική εμπλοκή, ακόμη κι όταν η ίδια δεν το θέλει…

Δεν είναι λίγα τα ζητήματα εκείνα που συχνά σχετίζονται με την  Ενωμένη Ευρώπη, μέλος της οποίας είναι και η χώρα μας. Το πόσο «ενωμένη», ωστόσο,  μπορεί να θεωρηθεί μια ένωση, όταν οι χώρες - μέλη της - δεν έχουν την ίδια αντίληψη σε θεμελιώδη ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και οικονομίας, είναι κάτι το συζητήσιμο.

Προς
Πρωθυπουργό
κ. Γιώργο Α. Παπανδρέου

Αγαπητέ πρόεδρε!
Για τη νίκη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και τη δική σου προσωπικά, στις 4 του Οκτώβρη, ένας από τους χιλιάδες Έλληνες κι εγώ, σου εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια. 
Χάρηκα γιατί μέσα στη μουντή πραγματικότητα των καιρών, είδα λίγη αισιοδοξία. Γιατί στο λόγο σου βρήκα ευαισθησία κι ανθρωπιά. Αξίες που δίνουν νόημα στην πολιτική κι ελπίδα στον τόπο.
Μα πιο πολύ χάρηκα, γιατί με τα πρώτα μέτρα που πήρες, έδειξες ότι στα λεγόμενά σου υπάρχει συνέπεια και ειλικρίνεια.  Ότι με λίγα λόγια λες πολλά. Ότι θέλεις να δώσεις φτερά στο συλλογικό όραμα και να θεμελιώσεις μια κοινωνία πάνω στην αξιοκρατία και το δίκαιο.

Είναι γεγονός πως πίσω από την κάθε πολιτική, βρίσκονται οι αξίες που εκείνη εκπροσωπεί. Δεν υπάρχουν μέτρα στην πολιτική, που να μην στηρίζονται σε κάποια ιδεολογική άποψη.
Το δείγμα γραφής, που αφήνει από νωρίς η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, έχει κοινά σημεία με αυτό, που ονομάζουμε με μια φράση, σκανδιναβικό μοντέλο. Ένα πολιτικό μοντέλο που συνδυάζει την ευημερία με την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή με την αλληλεγγύη.

Ο  χρόνος ως έννοια ιστορική και φιλοσοφική απασχόλησε από παλιά τον άνθρωπο. Στο «πρόσωπό» του έχουν πλασθεί μύθοι και θεωρίες. Άλλοτε είναι  ο Θεός Κρόνος που τρώει τα παιδιά του, κι άλλοτε  η μονάδα μέτρησης με βάση την περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο.
Είναι αλήθεια πως, αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος, να τον μετρά, δεν θα υπήρχε και ο χρόνος. Είναι επίσης αλήθεια, πως ο χρόνος από μόνος  του είναι κενός. Εκείνα που του δίνουν μετρήσιμο μέγεθος, είναι τα γεγονότα. Αυτά ορίζουν τη σημασία του και προσδιορίζουν ποιοτικά το περιεχόμενό του.

Ο Γοργίας ήταν ένας δεινός ρήτορας κι ένας καλός δάσκαλος του λόγου, που έζησε στην Αθήνα τον τέταρτο αιώνα π.Χ. Κάποτε, θέλοντας να δοκιμάσει τη δύναμη της ρητορικής τέχνης, έγραψε το βιβλίο, με τον τίτλο, «Ελένης εγκώμιον». Εκείνο που ήθελε, κυρίως, να πετύχει, ήταν να σταθεί απέναντι στην κοινή κατακραυγή του κόσμου, που πίστευε, ότι η ωραία Ελένη ήταν η αιτία του Τρωικού πολέμου.