Πινέλης Κώστας
Κώστας Πινέλης: Άλλα λατρευτικά έθιμα του Δωδεκαήμερου
Οι Καλλικάντζαροι: Ο λαός τους φαντάζεται κάτω από χίλιες δύο μορφές, είναι μικρόσωμα ή και μεγαλόσωμα τέρατα, μαύρα και άραχλα, τριχωτά, με πόδια και κεφάλια τράγου ή άλλων ζώων . έχουν μάτια κόκκινα, χέρια μαϊμούς, είναι στραβοί, κουτσοί, μονόματοι, μονοπόδαροι, και τραγόποδοι μαζί και τέλος πάντων, ότι άλλο φανταζόταν η λαϊκή πίστη.. Ονόματα Καλικάντζαρων, οι ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά τους. Ο Μαλαγάνας, Μαλαπέρδας, Βατρακούκος, Καταχανάς Κωλοβελόνης κ.α
Γυρίζουν στους δρόμoυς κάνοντας, όταν μπορούν κακό στους ανύποπτους διαβάτες, μπαίνουν στα σπίτια απ’ τις καμινάδες, κλέβουν ότι βρουν, μαγαρίζουν φαγητά κ.λ.π. Πανάρχαιο εύρημα για την αποθάρρυνση την απομάκρυνσή τους και την καταπολέμησή τους ήταν η φωτιά.
Κώστας Πινέλης: Τα έθιµα του ∆ωδεκαήµερου
Στη Θράκη την πατρίδα του ∆ιόνυσου, του Ορφέα, του Μουσαίου, του Λίνου, των εννέα Μουσών, των Καµβειρίων και Ελευσίνιων µυστηρίων ήταν λογικό και επόµενο ν' αναπτυχθεί, περισσότερο από άλλες περιοχές πλούσια λαογραφία ήθη και έθιµα και λαϊκά δρώµενα που έλκουν την καταγωγή τους από τα βάθη των αιώνων.
Η Θρακική καταγωγή του ∆ιόνυσου σήµερα δεν αµφισβητείται από κανένα και ότι η Θράκη υπήρξε το κέντρο της ∆ιονυσιακής λατρείας. Ο ∆ιόνυσος είναι Θεός της γονιµικής γης, προστάτης της γεωργίας, των αµπελιών και του κρασιού. Ο Ορφέας και ο αδελφός του Αίνος πρώτου το αέναον ων και την αθανασία της ψυχής. Ο Ορφέας µε το γιο του Μουσαίο εισήγαγαν την πίστη στον ένα Θεό, στα µυστήρια και τη µουσική.
Κώστας Πινέλης: Η Τζαμάλα της Θράκης
Την παραμονή του Αγ. Δημητρίου γινόταν η Τζαμάλα. Η τζαμάλα είναι αραβική λέξη και σημαίνει καμήλα. Είναι η πρώτη γιορτή της χειμερινής περιόδου κι την μέρα αυτή συνήθηζαν να δοκιμάζουν και τα κρασιά. Παράλληλα αποτελούσε σταθμό για την έναρξη των αγριτικών ασχολιών, ιδιαίτερα της σποράς των σιτηρών. Γι αυτό και τον Αϊ Δημήτρη τον αποκαλούν Αιδημητρίτη, Σπαρτό, Παχνιστή,Χρυσάνθεμο και σποριά.
Σε πολλές περιοχές της Θράκης έκαναν τις Τζαμάλες (καμήλες). Στην Τσαντώ, για παράδειγμα, δύο χωρικοί μεταφιέζοντας σε καμήλες, τυλιγμένοι σε οανιά και σε προβιές. Άλλοι σύντροφοί τους δορώντας παράξενα ρούχα και στεφανωμένοι με κλήματα, γύριζαν τα σπίτια κι’ εύχονταν την καλοχρονιά.
Κώστας Πινέλης : "Βρεξούδια, Χελιδονίσματα, Συντιάκα, Μιτζιά."
Τα Βρεξούδια:
Πρόκειται για μια περίεργη γιορτή που γινόταν στις 7 Γενάρη, του Αϊ Γιαννιού, όταν είχε αγιαστεί το νερό και είχαν πάψει οι φουρτούνες στη Μαύρη Θάλασσα. Τότε οι Αγχιαλίτες νιόγαμπροι εκείνου του χρόνου, συνοδευόμενοι από άρρενες συγγενείς και φίλους πήγαιναν στο ακρογιάλι και έπεφταν στη θάλασσα. Ύστερα από το λουτρό επέστρεφαν στο σπίτι και διασκέδαζαν.
Κώστας Πινέλης :"Κούκερος, Χούχουτος, Πιτεράδες, Σειμένηδες"
Ο Κούκερος είναι άλλη ονομασία του Καλόγερου ή Κιοπέκ Μπέη, στο Εφκάριον ή Αφκαριού της Αν. Ρωμυλίας.
Κώστας Πινέλης : O Καλόγερος της Βυζώς (Βιζύης), ο Κιοπέκ Μπέης,
Όπως για τον Καλόγερο του Κωστί έχουμε θαυμαστές περιγραφές-μελέτες όπως του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής Αν. Χουρμουζιάδη το 1872, έτσι και για τον Καλόγερο της Βύζας έχουμε την γνωστή πραγματεία, «Οι Καλόγεροι και η λατρεία του Διονύσου εν Θράκη»
Κώστας Πινέλης:"Ο Κλήδονας - Καληνύτσα"
Ο λαός μας πιστεύει, ακόμη και σήμερα, μ’ όλη την εξάπλωση του μηχανικού – τεχνολογικού εξοπλισμού, πως ο Αι-Γιάννης φέρνει τύχες. Ότι ο Άγιος φανερώνει το ριζικό του ανθρώπου, γι αυτό τον είπαν Ριζικάρη και Κλήδονα.
Κώστας Πινέλης:"Τα Αναστενάρια (μέρος 2ο)"
Στο προηγούμενο αφιέρωμα παρουσιάστηκε το έθιμο των αναστεναριών συνολικά. Κρίθηκε απαραίτητο αυτό το δεύτερο μέρος για να διευκρινιστούν περαιτέρω και να τονιστούν μερικές πλευρές του θαυμαστού αυτού εθίμου.
Κώστας Πινέλης:"Τα Αναστενάρια (μέρος 1ο)"
Από το αφιέρωμα αυτό αρχίζει η παρουσίαση των εθίμων και γενικά των λαϊκών δρώμενων, την πίστη και λατρεία, καθώς και συνηθειών του καθημερινού βίου. Η Θράκη έχει τα πρωτεία στην σπουδαιότητα, την αρχαιότητα και το πλήθος των εθίμων.
Κώστας Πινέλης:"Η θρακιώτικη λύρα-χοροί της Θράκης"
Η Θρακιώτικη λύρα είναι η παλαιότερη λύρα του ελλαδικού και γενικά του Βαλκανικού χώρου. Παιζόταν σε ολόκληρη την παλιά βυζαντινή Θράκη. Είναι αχλαδόσχημη, τρίχορδη, με χορδές εντέρινες και κράτησε την αρχαϊκή της μορφή