«Σε μια πόλη όπου ένοπλοι άνδρες με ρούχα παραλλαγής πηγαινοέρχονται με τανκς στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, οι περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους έχουν φύγει και τα περισσότερα καταστήματα και εστιατόρια έχουν κλείσει, η όπερα ενδεχομένως να ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ερχόταν στο μυαλό οποιουδήποτε. Παραδόξως και ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, η όπερα της πόλης έχει παραμείνει ανοιχτή, παρά το γεγονός ότι κανείς από τον θίασο δεν έχει πληρωθεί εδώ και μήνες, οι τέσσερις μαέστροι έχουν φύγει από την πόλη και οι τραγουδιστές κινδυνεύουν κάθε φορά που μετακινούνται για να εργαστούν. Πρόκειται για ένα ρίσκο όμως που, όπως λένε, αξίζει να πάρει κανείς» αναφέρει το δημοσίευμα του «Guardian».
«Ακόμη και αν ο κόσμος δεν έρθει, ξέρουν ότι το θέατρο είναι ανοιχτό και αυτό από μόνο του είναι σημαντικό: κάνει τα πράγματα να μοιάζουν πιο φυσιολογικά» δήλωσε στον βρετανό δημοσιογράφο ο βαρύτονος Σεργκέι Ντουμπνίτσκι, που εκτός από τραγούδι έχει μάθει την τέχνη του μαέστρου. «Κάθε φορά που ερμηνεύουμε, μπορούμε να αισθανθούμε αυτό το είδος της επαφής με το κοινό, τη συμμετοχή του. Φυσικά υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες παραγωγές, αλλά γενικά έχει γίνει πιο εύκολο να καταλαβαίνουμε αυτή την επαφή, ο κόσμος συμμετέχει περισσότερο τώρα» πρόσθεσε.
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα μαίνονται σφοδρές συγκρούσεις. Αλλά στην όπερα ο κόσμος δείχνει πραγματικά να απολαμβάνει τις παραστάσεις. «Οταν περικυκλώνεσαι από ασχήμια, την ομορφιά την εκτιμάς ακόμη περισσότερο» είπε η Γκαλίνα, μια 42χρονη νοσοκόμα που πήγε με τα δυο έφηβα παιδιά της να παρακολουθήσουν μια παράσταση.
«Στεγασμένο σε ένα εντυπωσιακό, σταλινικό νεοκλασικό κτίριο στην κεντρική λεωφόρο του Ντονέτσκ, το θέατρο εγκαινιάστηκε τον Απρίλιο του 1941, λίγους μήνες πριν από την κατοχή από τους ναζί της Σταλίνας, όπως ονομαζόταν η πόλη. Η αίθουσα των 960 θέσεων εκπέμπει μια μεγαλοπρέπεια. Το περίτεχνο φουαγέ κοσμείται από προτομές σπουδαίων ρώσων και ουκρανών λογοτεχνών όπως ο Αλεξάντρ Πούσκιν και ο Ταράς Σεβτσένκο. Μέχρι στιγμής, κανείς από τους υπαλλήλους του θεάτρου δεν βρίσκεται μεταξύ των 5.000 ατόμων που έχουν πεθάνει από την αρχή των συγκρούσεων μεταξύ των τοπικών αυτονομιστών που υποστηρίζονται από τη Ρωσία και των ουκρανικών δυνάμεων. Αλλά ο θίασος δεν έχει βγει αλώβητος. Το περασμένο Σαββατοκύριακο οβίδα προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο διαμέρισμα ενός σολίστα. Τον Σεπτέμβριο η αποθήκη του κτιρίου στα περίχωρα της πόλης χτυπήθηκε από άλλη οβίδα. Τα σκηνικά για αρκετές παραγωγές, μεταξύ αυτών του "Ιπτάμενου Ολλανδού", καταστράφηκαν» σημειώνει το ρεπορτάζ του «Guardian».
Για λόγους ασφαλείας οι παραστάσεις λαμβάνουν χώρα μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας και μόνο τα Σαββατοκύριακα. Το περασμένο Σάββατο η όπερα «Λα Μποέμ» ακυρώθηκε επειδή κηρύχθηκε ημέρα πένθους στη μνήμη οκτώ ατόμων που σκοτώθηκαν από οβίδα σε στάση λεωφορείου που είχε δεχθεί επίθεση δύο ημέρες νωρίτερα.
Ο διχασμός που επικρατεί στη χώρα παρατηρείται και στον θίασο, παρότι προσπαθούν να μη μιλούν πολύ για πολιτική. Μία από τις σοπράνο πήγε στο Κίεβο για να παραλάβει ένα βραβείο από τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο τον Νοέμβριο, ενώ μια ομάδα καλλιτεχνών διοργάνωσε συναυλία σε ένα νοσοκομείο για τραυματισμένους αυτονομιστές μαχητές την περασμένη Πέμπτη. «Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ίσως μόνο στον Παράδεισο να το μάθουν. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει» λέει η Λιντία Κατσάλοβα, 80 ετών, η οποία εργάζεται στην όπερα από το 1958, πρώτα ως σολίστ και τώρα ως διευθύντρια σκηνής.
Πηγή: Το Βήμα
