Από τον κ. Παύλο Τονικίδη λάβαμε την ακόλουθη δήλωση:
«Την 30η Μαΐου σε ανοικτή εκδήλωση κατέθεσα το ενδιαφέρον μου για τη διεκδίκηση του αξιώματος του δημάρχου Κιλκίς.

Η πράξη εκείνη ήταν το φυσιολογικό επιστέγασμα μιας διεργασίας που ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Μια διεργασία που βασίστηκε κυρίως στον κοινό προβληματισμό εμού και των φίλων, για τα αυτοδιοικητικά πράγματα του τόπου μας. Ένας προβληματισμός που γρήγορα έλαβε τα χαρακτηριστικά της γνήσιας δημόσιας διαβούλευσης, χωρίς αποκλεισμούς και προαπαιτούμενα. Αυτά τα χαρακτηριστικά της διαβούλευσης, πιστεύω, ότι ήταν η κύρια αιτία για τον σταθερά αυξανόμενο κύκλο των συνομιλητών.

Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε πολύ πριν τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Είχε όμως εξ’ αρχής ως σταθερό σημείο αναφοράς, την διαφαινόμενη αυτοδιοικητική τομή, με όποια μορφή κι αν εμφανιζόταν αυτή. Η διαβούλευση της άτυπης κίνησής μας εξέταζε με την απαραίτητη σοβαρότητα τις παραμέτρους του νέου πλαισίου, θεατές και αθέατες.
Αποδείχθηκε όμως ότι το νέο αυτοδιοικητικό πλαίσιο δεν το είδαν με τη δέουσα σοβαρότητα οι πολιτικές και κομματικές δυνάμεις, βεβαίως και οι τοπικές, με προεξάρχοντα τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκω. Ενώ δηλαδή ατύπως, πλην ζωηρώς, αμφισβητούνταν πρακτικές και "καθεστωτικές" καταστάσεις, δεν εδίδετο καμία ξεκάθαρη προοπτική για το "δέον γενέσθαι". Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν ξεκαθαριζόταν ούτε τα ισχύοντα, ακόμη και γι αυτήν την παρωχημένη διαδικασία του κομματικού "χρίσματος". Ούτε βέβαια έχει ξεκαθαριστεί μέχρι σήμερα.
Φυσικό αποτέλεσμα αυτής της ακινησίας και της αβεβαιότητας ήταν η εμφάνιση νέων κινήσεων, η ενθάρρυνση υπαρχόντων  και εν τέλει, η αποδυνάμωση της ουσιαστικής πολιτικής (όχι κομματικής) διαδικασίας.
Σε αυτό το θολό και λιμνάζον τοπίο η κίνησή μας ασφαλώς και θα επανατοποθετούσε τη στάση της. Ο διαφαινόμενος, εκούσιος ή ακούσιος, κατακερματισμός δυνάμεων  με την ίδια άποψη, καθιστά το κάθε εγχείρημα αδύναμο, έως καταδικασμένο. Ίσως κατηγορηθούμε, και πρώτος εγώ προσωπικά, για αποφυγή ανάληψης ρίσκου. Παρ’ όλο που η προσωπική μου πορεία, δείχνει ακριβώς το αντίθετο, θα πρέπει να δηλώσω ότι, άλλο το ρίσκο και άλλο  ο αδιέξοδος εγωισμός που μπορεί να οδηγήσει σε ενέργειες τυχοδιωκτικές. Ενέργειες οι οποίες, από τη μια θα πικράνουν και θα ταλαιπωρήσουν φίλους, και από την άλλη θα βλάψουν τον μικρό μας τόπο.
Η αποχώρηση από την εκλογική διαδικασία, δεν σημαίνει αναχώρηση από την κοινωνική και πολιτική διαδικασία. Εγώ προσωπικά δηλώνω παρών, όπως παρούσα δηλώνει και η κίνησή μας. Μια κίνηση που οικοδομήθηκε πάνω στην αξιοπρέπεια, τον σεβασμό, την αλληλοεκτίμηση των συμμετεχόντων και, εν τέλει στην αυτοεκτίμηση του καθενός μας χωριστά.
Εννοείται πως για τις επικείμενες εκλογές δεν θα υπάρξουν "γραμμές" και πιεστικές "κατευθύνσεις". Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι, οι πολίτες,  αυτοί με τους οποίους συμπορευθήκαμε, δεν θα έχουν τις δικές τους συζητήσεις και αποφάσεις. Πάντα ελεύθερα  και δημιουργικά. Γιατί, ούτως ή άλλως, η 7η Νοεμβρίου είναι μόνο η πρώτη στάση μιας δύσκολης και, εν πολλοίς, άγνωστης πορείας.
Σ’ αυτή την πορεία χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Σ’ αυτή την πορεία δεν περισσεύει κανείς».