Από το βήμα της βουλής μίλησε ο βουλευτής ν. Κιλκίς Κώστας Κιλτίδης και στις δύο συνεδριάσεις, 27 και 28-4-10, κατά την διαδικασία συζήτησης του νομοσχεδίου «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις».
Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις ομιλίες του κ. Κιλτίδη.
1. Καθοδήγηση στην πολιτική – Ασφαλιστικές δικλείδες στο σύνταγμα
« Αν χρειαστεί, κύριε Υπουργέ, μια και είστε έγκριτος συνταγματολόγος, να τεθεί και το Σύνταγμα ξανά θεματοφύλακας κάποιων αρχών που η διαστροφή αυτών των αρχών οδήγησε τη χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια σε αυτή την κατάντια. Ούτε λαϊκισμός, ούτε συμβιβασμός. Καθοδήγηση χρειάζεται στην πολιτική. Να μην αποποιηθεί ο πολιτικός κόσμος του αστικού χώρου τον καθοδηγητικό του ρόλο.
Και αν χρειαστεί να μπουν ασφαλιστικές δικλείδες στο Σύνταγμα. Για ποιο λόγο άραγε ο δημόσιος υπάλληλος στην ουσιώδη αμοιβή του –δεν μιλάω για ειδικότερες αμοιβές που έχουν χαρακτήρα επιδοματικό- να αμείβεται περισσότερο από τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα; Ήταν μία διαστροφή. Έγινε ελκυστικός ο δημόσιος τομέας και από εκεί άρχισε η κατρακύλα, η μη παραγωγή εθνικού προϊόντος και οδηγηθήκαμε εδώ που οδηγηθήκαμε.»
2. Ελαστικότης ή βαρβαρότης
«Νομίζω ότι στο παρόν νομοσχέδιο διαπραγματευόμαστε –ας χρησιμοποιήσω τη λέξη που χρησιμοποίησε κατά κόρον η δική σας παράταξη- το δίλημμα ελαστικότης ή βαρβαρότης. Ανήκω σ' αυτό το χώρο που ονομάζω γνωρίζοντας το περιεχόμενό του καθαρόαιμη δεξιά και όχι στους λαθρεπιβάτες αυτού του ιδεολογικού οχήματος που εν πολλοίς το ασκήσατε εσείς ως παράταξη όταν είδατε να γκρεμίζονται οι δύο κόσμοι. Γιατί, κακά τα ψέματα, κύριε Υπουργέ, και αυτό ελέχθη από άλλους σοφότερους από εμένα, βαδίζουμε τα τελευταία τριάντα χρόνια στον, άλλοι τον ονόμασαν τρίτο δρόμο, άλλοι μεσαίο δρόμο. Μεσαίος δρόμος υπάρχει ως πολιτική, αλλά μεσαίος χώρος έχω τις επιφυλάξεις μου αν υπάρχει ως ιδεολογικός χώρος. Είναι ο σύνθετος μεταξύ σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού μέσα στην αστική δημοκρατία. Αυτή είναι η πεπατημένη. Άλλοι τον ονομάζουν κατά τον Κέϊνς παρεμβατικό φιλελευθερισμό, άλλοι σοσιαλδημοκρατία όσοι βρίσκονται στο όχημα του σοσιαλισμού.»
3. Κράτος υπηρέτης – ελεγκτής – επόπτης
«Εδώ τα πράγματα είναι απλά, κύριε Υπουργέ. Θα έπρεπε το νομοσχέδιο να είναι πιο τολμηρό. Μάλιστα είχα την χαρά να σας επισημάνω στην πολύ ωραία συζήτηση που έγινε στην επιτροπή, ότι εδώ πρέπει πλέον να βρουν το περιεχόμενό τους οι λέξεις και οι έννοιες. Πού είναι αναγκαίο το κράτος; Εκεί που είναι υπηρέτης, ελεγκτής και επόπτης. Αυτές ήταν οι αρχέγονες αρχές του ιδεολογικού οχήματος του δικού μου. Όχι κράτος έμπορος, κράτος επιχειρηματίας. Και εκεί ναι, χρειάζεται ο έλεγχος του κράτους. Και στις σχέσεις εργασίας προφανώς. Ελαστικές σχέσεις, μερική απασχόληση, εποχιακή απασχόληση, σύμβαση, να υπάρχουν. Αλλά σίγουρα όμως με τους θεμιτούς κανόνες.»
4. Όχι ενοικιαζόμενους εργάτες και εργαζομένους
«Και θα σταθώ σ’ αυτό που κατ’ εξοχήν σας τόνισα. Συμβάσεις έργου, έπρεπε να τολμήσετε. Και έπρεπε και σήμερα, εδώ, σε αυτή την Aίθουσα να ξεκαθαρίσουμε. Εγώ κατά την ελληνική γλώσσα ξέρω ότι το έργο το αναλαμβάνω ως εργολαβία. Ότι, όταν είμαι μισθωτός, έχω εργασία, με οποιαδήποτε μορφή μισθωτού. Εδώ έπρεπε στην κυριολεξία να καταργηθούν τα μπλοκάκια. Μόνο αμαρτήματα έφεραν στην πολιτική ζωή και στην κοινωνική ζωή. Το έργο αναλαμβάνεται, εργολαβικώς. Και αν είναι εργολάβος πράγματι παίρνει μισθωτούς και αποδίδουν έργο. Ήταν η ώρα, να μην υπάρχει η βαρβαρότητα του ενοικιαζόμενου εργαζομένου. Δεν είμαι κανένας, που δεν αγγίζω τον φιλελευθερισμό, γιατί ουσία είμαι ελεύθερος. Αλλά, άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Και προφανώς οποιαδήποτε σχέση εργασίας, όχι όμως, ενοικιαζόμενος εργάτης και εργαζόμενος, γενικώς.»
5. Τροπολογία «Stage»
«Όσον αφορά την τροπολογία για τα stage που σας καταθέσαμε, μπορεί να φαίνεται λίγο μονότονο, γιατί πέρασαν αρκετοί μήνες από τότε που προέκυψε το θέμα, από τότε που η Κυβέρνηση δεν έπρεπε να ασχοληθεί με αδύναμους. Είχα πει τότε –δεν θα σας θυμίσω εγώ το λόγο του Ισοκράτη περί αδυνάμων ότι δεν έπρεπε να ασχοληθείτε. Με γενναιότητα έπρεπε να το προσπεράσετε. Και έπρεπε τουλάχιστον βάζοντας κι ένα όριο – ξέρετε- χρόνου που έχουν ασχοληθεί αυτά τα παιδιά, να διατηρήσετε αυτό το δικαίωμα – το συνταγματικό μέχρι ένα σημείο – να υπάρχει ο υπολογισμός των μορίων τους»
6. Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας
«Για να μου πει κάποιος, από τους φωστήρες που γνωρίζουν. Τα Κέντρα Υγείας που είναι δημιούργημα του δημοσίου, του κράτους, τι οργανισμούς λειτουργίας έχουν; Γιατί το κράτος στο Κέντρο Υγείας, μη αστικού τύπου της υπαίθρου, βάζει ένα συγκεκριμένο οργανισμό; Και γιατί στον ιδιωτικό τομέα δεν προβλέπει κάτι τέτοιο και προβλέπει ένα άναρχο τοπίο και προφανώς και ιδιώτες αλλά με ομοιογενείς κανόνες;
Εγώ να δεχθώ τα διαγνωστικά κέντρα, αλλά δεν είναι πρωτοβάθμια φροντίδα τα διαγνωστικά κέντρα, είναι διαγνωστικά κέντρα εργαστηριακών δομών και υποδομών και πρέπει να κατανοήσουμε ορισμένα πράγματα.
Είναι κρίμα δηλαδή, μέσα σ’ αυτή τη θύελλα να νομοθετούμε και να διαστρέφουμε, έννοιες θεμελιώδεις της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Πέρασαν είκοσι πέντε χρόνια και ακόμα συζητούμε τι είναι πρωτοβάθμια, σ’ αυτό τον τόπο.
Ε, λοιπόν, δεν πρέπει έτσι να νομοθετούμε και να το μεταφέρετε αυτό στην Υπουργό Υγείας και στην Υφυπουργό, διότι νομίζω ότι αδικούν και τον εαυτό τους αλλά πάνω απ’ όλα αδικούν το μέλλον που μπορεί να έχει, έστω και την ύστατη στιγμή, η πρωτοβάθμια φροντίδα.»
