Του Σωτήρη Χρυσάφη. 

Σίγουρα ζούμε στην χώρα του παραλόγου. Μιά μεγάλη  μερίδα των ατόμων που στηρίζει την Κυβέρνηση είναι της αρχής ότι πρέπει οι παρελάσεις και οι πανηγυρισμοί εθνικών επετείων να ελαττωθούν  αν όχι να εξαλειφθούν, και από την άλλη η ίδια  η Κυβέρνηση παίρνει την απόφαση να δημιουργήσει νέες τοπικές  ιστορικές επετείους. Βλέπε γιορτή «απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης» το 1944 από τους Γερμανούς και κατά διαβολική σύμπτωση αυτή τυχαίνει  να είναι τις ίδιες ημερομηνίες με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, και φυσικά και από την επέτειο του ΟΧΙ.

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Είναι κάποιες ειδήσεις που χτυπάνε την καμπάνα της αλήθειας με τρόπο τεκμηριωμένο και αδιαμφισβήτητο. Πριν λίγες μέρες, το Αυστριακό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, παρουσίασε μία έρευνα για τις επιπτώσεις του ρωσικού εμπάργκο στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Το κόστος για την Ε.Ε. την διετία 2014-2016 ανέρχεται στα 30 δισ. ευρώ, και το κόστος για την Ελλάδα (της οποίας οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 23,1%) υπολογίζεται στα 250 εκ. ευρώ.

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στις “Κούκλες”. Το live μπαρ της Μαριλού. Όταν τελείωσε το ζωντανό πρόγραμμα, μια γυναίκα από αυτές που μέχρι πριν λίγη ώρα τραγουδούσαν, ανέβηκε στη σκηνή και είπε τα εξής λόγια: «Κοίτα να δεις που έφτασα τα 60, για να έχω δικαίωμα να παντρευτώ».

Συναντηθήκαμε έξω  από την Αντιπεριφέρεια Κιλκίς και τα είπαμε δι’ ολίγων, μεταξύ καφέ εγώ και γευστικής μπουγάτσας εκείνος, στο καφέ ‘’Ανατολή’’ του Φώτη,  με τον Νικολαΐδη Αλέκο, τον γνωστό συνδικαλιστή - αγροτοσυνεταιριστή της Αξιούπολης Παιονίας, προοδευτικό κερασοπαραγωγό, πρώην δραστήριο κοινοτάρχη Φιλυριάς και Γερακώνας Γουμένισσας,  τακτικό αναγνώστη των Ειδήσεων και Πρωινής και των προσωπικών ιατρικών μου ενθυμημάτων.

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

Όταν το Δροσάτο είχε ομάδα, εννοούμε την ‘’χρυσή εποχή’’ του Μακεδονικού, γύρω στο 1980, ήταν ο πιο υπολογίσιμος αντίπαλος στην Α1 Κατηγορία του Κιλκίς. Διέθετε ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να σταδιοδρομήσουν σε ομάδες ανώτερων κατηγοριών. Μεταξύ αυτών διακρινόταν ο νεαρός (τότε) φοιτητής Κώστας Τερζενίδης* στην θέση του αριστερού μπακ. Ήταν πολύ ταχύς και χρησιμοποιούσε αποτελεσματικά, χωρίς δυσκολία και τα δύο πόδια, περισσότερο όμως το αριστερό. Σκέτο φαρμάκι αυτό!  Γι’ αυτό και καθιερώθηκε στα αριστερά της ομάδας. Εκτός αυτών είχε και την ευχέρεια να εκτελεί με επιτυχία τα πέναλτι. Αυτά, εκτός των άλλων, θέλουν επί πλέον ψυχραιμία και μυαλό. Και ο Κώστας διέθετε και από τα δύο!

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Πρόκειται να γίνεις πατέρας. Καταφθάνεις στο νοσοκομείο όπου γεννά η γυναίκα σου. Τα πάντα έχουν ολοκληρωθεί, και το παιδί είναι υγιέστατο όπως ευχόσουν. Το πρόσωπο του γιατρού ωστόσο, δεν είναι τόσο χαρούμενο όσο θα περίμενες. "Ξέρετε, έχουμε ένα πρόβλημα" σου λέει.
"Το φύλο του παιδιού δεν είναι ακριβώς καθορισμένο" συνεχίζει ο γιατρός, "αλλά το κράτος θέλει οπωσδήποτε να δηλώσουμε ένα φύλο για το βρέφος. Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αγόρι – με μια μικρή και αβλαβή εγχείρηση και μια επακόλουθη ορμονική θεραπεία, θα μπορούσαμε να το εξασφαλίσουμε κι αυτό, αλλά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και την πιθανότητα να εξελιχθεί διαφορετικά. Τι θα θέλατε να κάνουμε;". 

Ο Σεπτέμβριος του 1968 με βρίσκει να υπηρετώ την στρατιωτική μου θητεία, ως οπλίτης ιατρός, στη Μοίρα Πυραύλων στην Αργυρούπολη του Κιλκίς. Ήταν ο μήνας που εντάθηκε η προσπάθεια της ‘επαναστατικής’  κυβέρνησης των συνταγματαρχών να προωθήσουν προς υπερψήφιση, ύστερα από δημοψήφισμα, το Σύνταγμα Μητρέλια*.

Του Κώστα Σιωνίδη
Δημοτικού Συμβούλου Παιονίας. 

Την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου σε πρωινή εκπομπή του Αντ1 συζητήθηκε το τέλος συντήρησης κοιμητηρίων των 10 ευρώ ανά οικογένεια, που ανταποδοτικά χρεώνει ο Δήμος Παιονίας τους δημότες για την συντήρηση των 45 κοιμητηρίων που έχει υπό την φροντίδα του.
Η διάθεση των δημοσιογράφων ήταν προφανώς να λοιδορήσουν το θέμα διότι το παρουσίαζαν σαν τέλος ταφής που επιβάλλεται σε νέους ανθρώπους κλπ.
Παρενέβη στην συζήτηση ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών του Δήμου ο οποίος δεν κατάφερε να στρέψει το θέμα στη πραγματική του διάσταση, ακόμη ίσως και να τους προκαλέσει να ψάξουν πόσο πληρώνουν εκείνοι στους Δήμους που κατοικούν, όπου οι κάτοικοι είναι δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες και τα κοιμητήρια  μονοψήφια.

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Ένα άοπλο αλλά αποτελεσματικό αντάρτικο συνεχίζει τον πόλεμο κατά των Μνημονίων. Είναι εκείνο των ομάδων κατά των πλειστηριασμών, που εξασφαλίζει σιγά-σιγά στηρίγματα στον κρατικό μηχανισμό – στη Δικαιοσύνη και στα Σώματα Ασφαλείας. Πρόκειται άραγε για μαγική εικόνα, ή μήπως όχι;

Οι επιτυχίες του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, είναι πράγματι εντυπωσιακές. Τα μέλη του μπουκάρουν στα δικαστήρια όπου κρίνεται η τύχη των “κόκκινων δανείων” και των αξεχρέωτων ακινήτων, προπηλακίζουν και τρομοκρατούν τους συμβολαιογράφους, αναβάλλουν και ματαιώνουν τις διαδικασίες. Όπως θα περίμενε κανείς, το κίνημα συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας και πρωταγωνιστεί στα δελτία ειδήσεων, χωρίς ωστόσο κανείς να επεμβαίνει. Γιατί άραγε;

Γράφει ο Νότης Μαριάς, Πρόεδρος του Κόμματος «ΕΛΛΑΔΑ – Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ», Ευρωβουλευτής, Καθηγητής Θεσμών ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. 

Στα πλαίσια της σύσκεψης για το «προσφυγικό», που πραγματοποιήθηκε στις 19 Αύγουστου 2016, στο Ηράκλειο με τη συμμετοχή Ευρωβουλευτών, Βουλευτών, Δημάρχων και του Περιφερειάρχη Κρήτης, είχα εγκαίρως προειδοποιήσει ότι πρόκειται να αρχίσουν οι επιστροφές «προσφύγων» στην Ελλάδα, από κράτη μέλη της ΕΕ, βάσει του καθεστώτος του  Δουβλίνου.